«محکوم»، بلاتکلیف بین ژانر جنایی و ملودرام

آریا بانو - آخرین خبر /بعد از پخش دو قسمت از سریال «محکوم» هنوز اثر روی ریل نیفتاده و از قرار معلوم هم نسبتش با ژانر اصلی که قرار است در بستر آن قصه را بازگو کند مشخص نیست؛ «محکوم» قصه یک قاضی زن است که پسری با مشکلات روحی روانی دارد؛ او در جریان جلسات تراپی پسرش با روان‌شناس او آشنا شده و تصمیم ازدواج دارند؛ اما پسر مخالف این وصلت است؛ درست در لحظات پایانی قسمت اول که تصور می‌کنید با یک ملودرام ساده طرف هستیم اتفاقاتی می‌افتد که سریال در ورطه ژانر جنایی می‌افتد تا مخاطب از خودش بپرسد اگر با یک قصه معمایی و پلیسی طرف هستیم چرا شاهد آن مقدمه طولانی بودیم. قسمت دوم اما فاصله جدی بین انتظار مخاطب و چیزی که سریال رو می‌کند تکرار می‌شود، درحالی‌که مخاطب منتظر است شاهد یک اثر معمایی باشد اما سریال در بیشتر دقایق تم خانوادگی دارد؛ پر از جزئیاتی که برای یک اثر جنایی هیچ ضرورتی ندارند. انگار سریال می‌خواهد جنایی باشد اما چون ملات لازم را برای آن ندارد دست به دامن دیالوگ‌هایی می‌شود که پیش‌برنده نیستند. اثر حتی از جنبه فضاسازی داستانی هم چنان ناموفق است که از شروع اتفاقات جنایی باران آغاز می‌شود و برای چند روز ادامه دارد تا در ساده‌ترین شکل ممکن عصای دست کارگردان برای خلق اتمسفر لازمی باشد که با داستان و دیالوگ از عهده‌اش برنیامده. بماند که برای مخاطبی که آثار روز دنیا را تماشا می‌کند قصه پر از حفره‌های پلیسی است؛ تواتر زمانی مشکل دارد؛ بازی‌ها هم به‌خصوص شخصیتی که کوروش تهامی ایفاگر آن است بی‌نهایت ضعیف از کار درآمده. گریم‌ها پر از مشکل و در حد تله فیلم‌های تلویزیونی. با این حال سریال یک نقطه قوت دارد؛ طی چند سال اخیر بیشتر آثار نمایش خانگی از «مانکن» و «زخم کاری» تا این روزها «از یاد رفته» و «شغال» قصه‌هایی تکراری درباره هلدینگ‌های پول‌دار، توطئه‌های کثیف خانوادگی و ... هستند؛ موقعیت‌هایی که با بازیگران و اسامی جدید مدام تکرار می‌شوند و شباهتی به زندگی روزمره مردم جامعه ندارند؛ با این اوصاف «محکوم» کمی از این دنیای تصنعی فاصله گرفته و روی زمین واقعیت قصه‌اش را می‌گوید هرچند تا این‌جا ضعف‌های جدی دارد.
خبرنگار: زهراسادات سعیدی
بازار