بزرگنمايي:

آریا بانو - سلامانه: شرکت در ورزش‌های تماسی مانند فوتبال، فوتبال، هاکی، بوکس و کشتی می تواند خطر ابتلا به فشار عضلات را افزایش دهد. 
بعضی از قسمت های بدن در هنگام شرکت در ورزش‌های خاص مستعد ابتلا به کشش هستند. برخی از این موارد عبارتند از:
پاها و مچ پا: ورزش هایی‌ که سرعت و پرش سریع دارند، از جمله مانع و بسکتبال، می توانند به خصوص در تاندون آشیل در مچ پا آسیب رسان باشد.
دست‌ها: ورزش‌هایی مانند ژیمناستیک یا گلف می تواند خطر ابتلا به فشار عضلات در دستان شما را افزایش دهد.
آرنج: کشدگی آرنج اغلب به دلیل پرتاب ورزش و ورزش های راکتی ایجاد می شوند.
کشیدگی عضلانی بر اثر یک آسیب به عضله یا تاندون (بافت فیبری که عضلات را به استخوان ها وصل می کند) ایجاد می شود. صدمات جزئی فقط ممکن است باعث کشش عضله یا تاندون شود، در حالی که صدمات شدیدتر ممکن است باعث پارگی جزئی یا کامل این بافت ها شود. کشیدگی عضلات معمولاً در قسمت تحتانی کمر و عضلات در قسمت پشت ران (همسترینگ) اتفاق می افتد. درمان اولیه شامل استراحت، کمپرس سرد و بالا نگهداشتن اندام است. موارد خفیف را می توان با موفقیت در خانه درمان کرد. سویه های شدید گاهی اوقات نیاز به ترمیم جراحی دارند.
علائم کشیدگی عضلانی 
علائم و نشانه ها بسته به شدت جراحت متفاوت خواهد بود و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
درد یا حساسیت قرمزی یا کبودی حرکت محدود اسپاسم عضلانی ورم عوامل خطر جلوگیری کشیدگی عضلانی
تمرینات کششی و تقویت منظم برای ورزش، تناسب اندام یا فعالیت ورزشی، به عنوان بخشی از یک برنامه کلی تهویه بدنی، می تواند در به حداقل رساندن خطر ابتلا به فشار عضلات کمک کند. برای بازی در ورزش سعی کنید در فرم باشید. حتما قبل از شروع ورزش خودتان را گرم کنید.
درمان کشیدگی عضلانی
برای مراقبت فوری از کشیدگی عضلات این اقدامات مفیدند: استراحت، کمپرس سرد و بالا نگهداشتن اندام
از فعالیت هایی که باعث درد، تورم یا ناراحتی می شود، خودداری کنید. 
کمپرس یخ. حتی اگر به دنبال کمک پزشکی هستید، فوراً روی منطقه کمپرس یخ بگذارید. هر بار 15 تا 20 دقیقه از کمپرس یخ یا شستشوی با یخ و آب استفاده کنید و هر دو تا سه ساعت تکرار کنید فشرده سازی برای جلوگیری از تورم، ناحیه را با یک باند الاستیک فشرده کنید تا تورم متوقف شود. آن را خیلی محکم نپوشانید یا ممکن است مانع گردش خون شوید. در صورت افزایش درد، قسمت بسته را شل کنید چون باعث می شود ناحیه بی حس شود یا تورم در زیر ناحیه بسته شده رخ دهد. برخی از پزشکان توصیه می کنند در 48 ساعت اول بعد از فشار به عضله از داروهای بدون نسخه ضد درد مانند آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن سدیم خودداری کنید چون ممکن است باعث افزایش خونریزی شود. استامینوفن و تیلنول می تواند برای تسکین درد در این دوره زمانی مفید باشد. یک فیزیوتراپی می تواند به شما در حداکثر رساندن پایداری و قدرت مفاصل یا اندام مصدوم کمک کند. پزشک ممکن است پیشنهاد کند که ناحیه را با آتل بی حرکت کنید. برای برخی از صدمات مانند تاندون پاره شده ممکن است عمل جراحی در نظر گرفته شود.
سلامانه