بزرگنمايي:
آریا بانو- حسادت فرزندان به یکدیگر اشکال مختلفی دارد. مثلاً ممکن است با حسادت فرزند بزرگ تر به توجهی که به فرزند تازه وارد خانواده می شود رو به رو باشید که امری کاملاً طبیعی است. یا ممکن است فرزند کوچک تر به خواهر یا برادر بزرگ ترش به خاطر آنکه نمی تواند هر کاری که او می کند را انجام دهد حسادت کند.
این حسادت به هر شکلی که باشد، راهکارهایی هست که شما می توانید برای کاهش بدخلقی های فرزندان تان به کار گیرید و به این ترتیب از حسادت فرزندان به یکدیگر کم کنید و یک رابطه ی سالم میان آن ها به وجود آورید.
جطور به فرزند اول مان کمک کنیم که با فرزند تازه به دنیا آمده ی خانواده کنار بیاید؟
فرزند اول تان تا پیش از این تنها بچه ی خانه بوده، پس تعجبی ندارد که به نوزاد تازه به دنیا آمده ی خانواده که به نظر می رسد همه ی توجه ها را به خود معطوف کرده، حسادت کند. اگر کم توجهی تان به فرزند بزرگ تان را گردن نوزادتان بیندازید، مثلاً بگویید: «نمی توانم کمکت کنم، به بچه غذا می دهم» یا «نمی توانیم به پارک برویم، وقت خواب بچه است»، این کار به دلخوری فرزند اول تان دامن خواهد زد. به جای آنکه انگشت تقصیر را به سمت نوزادتان نشانه بگیرید، یک راه دیگر برای نه گفتن انتخاب کنید، مثلاً بگویید «بعد از ناهار خواهیم رفت» یا «پنج دقیقه ی دیگر کمکت می کنم».
علاوه بر این، بسیار مهم است که کاری کنید فرزند اول تان همچنان احساس کند که او را دوست دارید و برایتان مهم است، پس وقتی کار خوبی انجام می دهد، به خصوص اگر کاری مربوط به نوزاد تازه به دنیا آمده ی خانواده باشد، تا می توانید تمجید و تحسینش کنید. اگر فرزند بزرگ تان نوزاد خانواده را در آغوش می گیرید یا می بوسد، از او تعریف کنید که چقدر خواهر/ برادر بزرگ خوبی است.
اگر به شما کمک می کند پوشک نوزاد را عوض کنید، با ذوق و شوق برایش ابراز احساسات کنید. در ابراز احساسات باید چیزهایی نامرتبط با نوزاد خانواده هم باشد، مثلاً چندین و چند بار بگویید که دوستش دارید یا شب ها وقت بیشتری بگذارید و قبل از خواب یک قصه بیشتر برایش بخوانید.
راهکارهایی برای کم کردن حس رقابت میان خواهر و برادرها در کودکی
هر چه تعداد و سن فرزندان بیشتر می شود، وضعیت هم پیچیده تر می شود چون باید حسادت را از همه ی آن ها دور کنید. این راهکارها به شما کمک می کنند از حس رقابت میان خواهر و برادرها بکاهید:
مسئولیت ها را به طور مساوی تقسیم کنید: با آنکه ممکن است به نظر برسد که یکی از بچه ها نقش زورگو و دیگری نقش قربانی پیدا کرده (البته احتمالاً دفعه ی بعدی جایشان عوض خواهد شد) اما همه ی تقصیرها را به گردن یک نفرشان نیندازید. حتی اگر یکی از آن ها بوده که «این بازی را راه انداخته»، درک کنید که «قربانی» نباید هر کاری که او گفته بود را انجام می داد.
حسادت هایشان را کم اهمیت جلوه دهید: اگر یکی از بچه ها رفتارهای حسادت آمیز نسبت به خواهر یا برادرش نشان می دهد عکس العمل افراطی نداشته باشید. به رسمیت شناختن احساسات شان کافی است؛ مثلاً بگویید: «طبیعی است که آدم گاهی اوقات احساس حسادت کند»، سپس حرف تان را اینگونه ادامه دهید: «تو هم خوبی های زیادی داری. دوست داری برویم پارک؟»
از مقایسه کردن خودداری کنید: احتمالاً یکی از فرزندتان در ریاضی بهتر از دیگری است. بچه ی دیگر هم احتمالاً همیشه سریع تر از خواهر/ برادر کوچک ترش می دود. از مقایسه ی توانایی ها و رفتارهای فرزندان تان با یکدیگر خودداری کنید. فقط از کودک تان بخواهید که خودش را توانایی های سابقش مقایسه کند، مثلاً ببیند که آیا مهارت های نوشتاری اش بهتر شده یا در مقایسه با سال قبل، امتیاز بیشتری در بازی می گیرد یا نه.
از دادن لقب های منفی پرهیز کنید: شاید از نظر شما صدا زدن فرزندان تان با القاب تمسخر آمیز چیزی جز یک شوخی سرگرم کننده نباشد، اما برچسب زدن به بچه ها اغلب می تواند باعث رنجش آن ها و در نهایت ایجاد حسادت میان خواهر و برادرها شود.
برای تک تک شان وقت بگذارید: دلخوری زیاد بچه ها از این تصور ناشی می شود که پدر و مادر یکی از فرزندان را بیشتر از بقیه دوست دارند. فرصتی ایجاد کنید و برای تک تک کودکان تان جداگانه وقت بگذارید. لازم نیست کار خاصی انجام دهید؛ مثلاً می توانید در مدتی که فرزند کوچک ترتان چرت می زند، با فرزند بزرگ ترتان گوشه ی دنجی بنشینید و کتاب بخوانید، یا می توانید وقتی فرزند بزرگ ترتان در مدرسه است، با فرزند کوچک ترتان فیلم تماشا کنید. کافی است مطمئن شوید که همه ی فرزندتان می دانند که جایگاه ویژه ای در قلب شما دارند.