بزرگنمايي:

آریا بانو - طنز/ بالاخره هر چیزی قیمت خودش را دارد
٤٢
٠
روزنامه شهروند / یک سری از دوستان انتقاد کردند که تو چرا همه اش متن هایت را با «من نمی فهمم ...» شروع می کنی؟ آیا خودت را به نفهمی می زنی یا واقعا همینقدر نفهم هستی؟ عارضم خدمتتان که بنده در نوشتن این جملات کاملا صادقم. یک سری امور عادی در زندگی را من نمی فهمم.
مثلا چند روز پیش با آسانسور رفتم طبقه دوم یک درمانگاه، دیدم در آسانسور باز نمی شود. بعد از کلی کولی بازی و فشار دادن زنگ هشدار و نذر و نیاز و نوشتن وصیت نامه دیدم پنج دقیقه است دری از عقب باز شده و عده ای با تاسف بهم نگاه می کنند. خب این چیزها را نمی فهمم.
ولی فکر نکنید فقط مسائل ساده را نمی فهمم، مسائل پیچیده را هم نمی فهمم. یکی از آنها علاقه عجیب پدر و مادر به دکتر شدن بچه های شان است. آیا صرفا مساله پز دادن است؟ یعنی والد و والده پیش خودشان می گویند درست است که ما خودمان چیز خاصی نشدیم ولی عوضش بچه مان دکتر است؟ باید چشم فامیل در بیاید؟ اصولا ما ایرانی ها چه مشکلی با چشم و چال بقیه داریم که دائم در تلاش برای درآوردن این عضو شریف هستیم؟
در کل تفکرات خیلی قشنگی را شاهد هستیم. در بچه این تصور را ایجاد می کنیم که باید دکتر شوی. حالا دو حالت دارد. یا دکتر نمی شوی، یا دکتر می شوی. یعنی خودمان دستی دستی این تفکر را القا می کنیم که پزشک جایگاه بالاتری نسبت به بقیه انسان ها دارد. بعد وقتی با پزشکی که به بیمار احترام نمی گذارد برخورد می کنیم فحش می دهیم که اینها فکر می کنند کی اند! خب خودت این کار را می کنی بزرگوار. الان هم که داریم می بینیم هر روز خبرهای جدیدی از برخی صندلی فروشی ها می آید.
مسئولان در اظهارنظری ابزورد گفته اند چنین چیزی وجود ندارد اما برخورد می کنیم! دانشگاه هم از دختری که در اینستاگرام ادعا می کرده دانشجوی دندان پزشکی این دانشگاه است شکایت کرده. انصافا این اینستاگرام هم مکان خوبی ست. هر چیزی که اراده می کنی می توانی بشوی. عکاس، مدل، نویسنده، بازیگر ... اینها را قبلا اراده می کردند می شدند اما دندانپزشک انصافا جدید بود. ظاهرا بزرگوار در کلاس‌های دندانپزشکی هم می نشسته و به عنوان دانشجو درس آموزی می کرده. اگر ولش می کردی ممکن بود تا آخرش هم برود و با سلبریتی هایی که مراجعه می کردند عکس می گرفت و می گذاشت توی اینستاگرامش و با ماسک برای فالووران عزیزش توضیحات مهمی را درباره ایمپلنت می داد. اصولا آن هایی هم که این صندلی ها را می فروشند هم نمی فهمم. یعنی اعتقاد دارند پزشکی چیز مهمی نیست و بهرحال شغلی ست مثل سایر شغلها. یا می گوید مثلا بقیه رشته ها همه نخبه اند که اینجا حتما باید درس بخوانند؟
ظاهرا باید قبول کنیم که همه چیز در این دنیا پولی شده. آدم ها درمان که می شوند باید پول بدهند، دکتر که می شوند باید پول بدهند، دارو می خرند باید پول بدهند ... من از آن روزی می ترسم که مرگ هم پولی شود. روی تخت بیمارستان می افتی و عذاب می کشی ولی نمی میری. یک روز یک نفر می آید و می گوید اگر می خواهی بمیری برو صندوق، سی میلیون بریز، قبض بگیر بیا بالا کارت را انجام بدهیم و تمام بشود.
آیدین سیارسریع