آریا بانو - زومیت / مطالعهای جدید روی فسیلهای پوست دیپلودوکس نشان میدهد این دایناسورهای غولپیکر ممکن است مانند برخی پرندگان رنگارنگ بوده باشند.
رنگ دایناسورها همیشه یکی از بزرگترین رازهای جهان دیرینشناسی بوده است. تا مدتها، دانشمندان تصور میکردند بیشتر دایناسورها خاکستری یا قهوهای بودند و ظاهرشان شبیه بازسازیهای کلاسیک موزهها بود. اما یافتههای جدید فسیلی نشان میدهد که برخی از دایناسورها ممکن است رنگارنگ بوده باشند.
بازار 
محققان میگویند دایناسورهای غولپیکری مانند دیپلودوکس ممکن است به اندازه برخی پرندگان رنگارنگ بوده باشند. بررسیهای جدید روی فسیلهای پوست این دایناسورها نشان میدهد پوست آنها دارای ساختارهای میکروسکوپی به نام ملانوزوم بوده است؛ ساختارهایی که مشابه همان چیزی است که رنگهای روشن پرهای پرندگان را ایجاد میکند.
به گزارش نیوساینتیست، تس گالگر از دانشگاه بریستول در بریتانیا و تیمش فسیلهایی از پوست ساروپودها را بررسی کردند که قدمت آنها حدود 145 میلیون سال تخمین زده میشود. این فسیلها در سالهای 2019 و 2022 از معدنی در مونتانا جمعآوری شده بودند. اگرچه شناسایی دقیق گونهٔ این فسیلها ممکن نبود، احتمال میرود آنها متعلق به دیپلودوکس باشند.
برای مطالعهٔ جزئیات، محققان قطعات بسیار کوچکی از چهار پولک فسیل را با تیغی نازک جدا کردند و سپس با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی آنها را بررسی کردند تا بتوانند جزئیات سلولی پوست را مشاهده کنند. پوست این دایناسورها به صورت سهبعدی حفظ شده بود و شواهدی از ملانوزومهای متنوع در پوست آنها دیده شد. ملانوزومها ساختارهایی هستند که در داخل سلولها ملانین ذخیره میکنند و مسئول ایجاد رنگ در پوست، مو، چشم و پرهای حیوانات هستند.
گالگر میگوید: «حداقل انتظار داشتم آثاری از ملانین پیدا شود، اما آنچه یافتیم نشان میدهد ساروپودها میتوانستند اشکال متنوعی از ملانوزوم داشته باشند و این به معنای پتانسیل وجود رنگهای متنوع در بدن آنها است.»
فسیلهای پوست دیپلودوکس نشان میدهند این دایناسورها ملانوزومهای متنوعی داشته و میتوانستند رنگها و الگوهای جذاب روی بدنشان داشته باشند.
تمام نمونههایی که تیم بررسی کرد، دارای ملانوزوم بودند و عمدتاً در دو نوع مشاهده شدند: کشیده و دیسکیشکل. با این حال هنوز نمیتوان دقیقاً گفت پوست این دایناسورها چه رنگی بوده است، اما تنوع در این ساختارها نشان میدهد چندین سایهٔ رنگی ممکن بوده است.
گالگر میگوید دیپلودوکسها احتمالاً بدنهایی با بافتهای جالب و رنگهای متنوع داشتند. او اضافه میکند نزدیکترین نمونه مقایسهای، ملانوزومهای صفحهای در پرهای پرندگان امروزی است، که نشان میدهد دیپلودوکسها هم میتوانستند با ملانوزومهای خود طیف وسیعی از رنگها را ایجاد کنند. به گفته گالگر، این دایناسورها احتمالاً الگوهای رنگی جذاب و چشمگیری داشتند و برخلاف تصور قدیمی که آنها را خاکستری و یکنواخت نشان میداد، رنگارنگ بودهاند.
مایک بنتون، استاد دیرینهشناسی دانشگاه بریستول که در این تحقیق شرکت نداشته، میگوید شکل و نحوه حفظ این ساختارها نشان میدهد که احتمالاً ملانوزوم هستند. او اضافه میکند: «محققان با احتیاط نتایجشان را ارائه کردهاند، اما به نظر میرسد این اولین شواهد از ملانوزومهای حامل رنگ در یک دایناسور ساروپود باشد.»
یافتهها میتوانند تأثیر قابلتوجهی بر نحوه بازسازی دایناسورها در مطالعات علمی و آثار هنری داشته باشند. شواهد جدید دیدگاه ما را نسبت به ظاهر دایناسورها تغییر میدهند و نشان میدهند این موجودات عظیمالجثه احتمالاً نه تنها از نظر ابعاد و جثه، بلکه از نظر الگوها و رنگهای پوست نیز بسیار متنوع و چشمگیر بودهاند. این کشفها میتواند الهامبخش بازسازیهای دقیقتر و واقعیتر در موزهها، کتابها و رسانههای علمی باشد و تصویری زندهتر از دنیای دایناسورها ارائه دهد.
پژوهش در ژورنال Royal Society Open Science منتشر شده است.