آریا بانو - خراسان /مادری هستم که یک دختر نوجوان دارم. او نمی‌تواند احساساتش را بیان کند و در این کار بد جور لنگ می‌زند. تا حالا حتی یک بار هم من را بغل نکرده و نگفته دوستم دارم. چه کنم؟
مخاطب گرامی، به نگرانی که در خصوص دختر نوجوان خود مطرح کرده‌اید، دو نگاه می‌توان داشت: 1- نگاه خطی که فقط مشکل فرزند مورد توجه و زیر نظر گرفته می‌شود و نوجوان برای تغییر رفتار تحت فشار قرار می‌گیرد که این مدل مداخله که اختلال را در وجود خود وی جست‌وجو می‌کنیم، توصیه نمی‌شود. 2- نگاه سیستمی که کودک و محیط اطراف و اطرافیان او یک‌جا مورد توجه و کنکاش قرار می‌گیرد. با نگاه سیستمی به مسئله مدنظر، نقش محیط و آسیب‌های مربوط را بررسی می‌کنیم و صرفا مشکل را به شخصیت کودک مربوط نمی‌دانیم.
شاید فرزندتان احساساتش را سرکوب می‌کند
برای بروز احساسات، دو مدل خانواده داریم: 1- در خانواده بالنده که احترام گذاشتن به یکدیگر اهمیت زیادی دارد و نیازهای انسانی در حد متعارف ارضا می‌شود، فرزندان مطلوب‌ترین بروز احساسات را دارند و هیجانات مثبتی که مستمر از والدین دریافت می‌کنند به موقع هم بروز می‌دهند چون در خانواده بالنده امنیت روانی برقرار است و فرد ترس از بروز احساسات ندارد و احساسات او کاملا پذیرفته می‌شود. 2- مشکل ارتباطی در خانواده‌های آشفته کاملا محسوس است چون در این گونه خانواده‌ها ترس حاکمیت دارد و در نتیجه در فضای ترس آلود، احساس امنیت نیست و به خصوص فرزندان برای در امان ماندن از تهدید و سرزنش و ... یاد می‌گیرند باید احساسات و هیجان‌های خود را سرکوب و از بروز آن خودداری کنند.
این چند توصیه را جدی بگیرید
فرزند شما در آغاز نوجوانی است و نیاز به تایید و دیده شدن دارد که لازم است به اندازه و به موقع، نکات مثبت وی را یادآوری و موج مثبت به سمت او روانه کنید. فرصت کافی برای صحبت کردن به وی بدهید و برای تشویق وی به بروز احساسات باید گوش دادن فعال را تجربه کنید و از هرگونه سرزنش و مقایسه او با دیگران خودداری کنید. با ویژگی های نوجوانی بیشتر آشنا شوید و متناسب با سن او برخورد کنید و تعامل سازنده داشته باشید و کمک کنید با همسالان پر انرژی و مثبت، ارتباط بهتری برقرار کند.
بازار ![]()