بزرگنمايي:

آریا بانو - جام جم / باشگاه استقلال در آچمز. این زیباترین تعریفی است که می‌توان برای استقلال در ماجرای انتقال محمد نادری نوشت. این باشگاه بدون آن‌که رضایتنامه رسمی این بازیکن را از باشگاه کوتریک بلژیک دریافت کند، اقدام به امضای قرارداد با او کرد. در این بین اما چند اتفاق جالب رخ داده است؛
اول: باشگاه استقلال به صورت شفاهی با باشگاه کوتریک توافق کرده بود. قرار شد این باشگاه رضایتنامه رسمی خود را ارسال کند. هدف این باشگاه آن بود که حقوق نادری را پرداخت نکند، به همین دلیل بهترین اتفاق پرداخت این حقوق توسط باشگاه استقلال بود. منتها آبی‌ها برای امضای قرارداد این بازیکن عجله کردند.
دوم: بعد از امضای قرارداد محمد نادری، باشگاه کوتریک که موافقت کرده بود او را مجانی به استقلال بدهد، ناگهان دبه کرد. در واقع آنها کار درست را کردند و این باشگاه استقلال بود که دچار اشتباه فاحش شد. بعد از امضای قرارداد توپ به زمین باشگاه بلژیکی افتاد.
سوم: باشگاه کوتریک بعد از آن‌که فهمید استقلال بدون داشتن رضایتنامه قرارداد نادری را امضا کرده، سریعا نامه‌ای تنظیم و برای باشگاه تهرانی ارسال کرد. در این نامه اعلام شد باشگاه استقلال باید 200 هزار دلار بابت رضایتنامه به آنها پرداخت کند! چه بسا اگر می‌خواستند می‌توانستند رقم را 500 هزار دلار هم اعلام کنند. چراکه توپ در زمین آنها بود و می‌توانستند به هر شکلی که می‌خواهند آن را اینطرف و آنطرف ببرند.
چهارم: استقلال معنی نامه کوتریک را سریعا فهمید؛ اگر پول را ندهید کار به شکایت از فیفا می‌رسد. منابع آگاه در وزارت ورزش می‌گویند مسعود سلطانی‌فر بعد از آن‌که متوجه این موضوع شده، به سیم آخر زده و گفته است: «استقلال معاونت بین‌الملل ندارد؟!» او خود از انتخاب مدیرانی که مردم از دست آنها کلافه هستند، کلافه شده است. در‌واقع هواداران فوتبال بیش از هرکسی، از دست وزیر ورزش کلافه شده‌اند که با انتخاب مدیریتی خود، دو باشگاه استقلال و پرسپولیس را به مخاطره انداخته است.
پنجم: حالا استقلال چاره‌ای ندارد جز پرداخت پول به باشگاه کوتریک. آنها در شرایطی نادری را جذب کردند که حتی پنجره نقل‌و‌انتقالات‌شان باز نشد! یعنی حالا برای بازی دادن به این بازیکن، استقلال دو مشکل اساسی دارد. ابتدا رفع محرومیت نقل‌و‌انتقالاتی‌اش و دوم پرداخت 200‌هزار دلار معادل حدود 5‌میلیارد و 600‌میلیون تومان به باشگاه بلژیکی.