بزرگنمايي:

آریا بانو - باشگاه خبرنگاران / محمد سرشار در برنامه «چاپ اول»، درباره اهمیت سرمایه گذاری برای تولیدات رسانه‌ای در حوزه کودکان سخن گفت.
 محمد سرشار مدیر شبکه کودک با حضور در برنامه «چاپ اول» شبکه خبر درباره اینکه چرا باید شبکه‌ای جدا برای کودکان داشته باشیم گفت: این به میزان توسعه یافتگی وپیشرفت رسانه‌ای کشور‌ها برمی گردد. معمولا سرمایه گذاری کشور‌هایی که سابقه رسانه‌ای طولانی تری پیدا می‌کنند و تجربه آن‌ها در این حوزه افزایش می یابد، در حوزه کودک و نوجوان بیشتر می‌شود.
سرشار عنوان کرد: شما اگر نگاه کنید در کشور‌هایی که پیشرفته‌تر هستند، تعداد کانال‌های تلویزیونی برای کودک و نوجوان هم بیشتر است.
وی افزود: در کشور ما هم سابقه برنامه سازی در حوزه کودک و نوجوان سابقه طولانی دارد، اما از سال 1391 ابتدا افتتاح یک کانال تلویزیونی که بر اساس قالب پویانمایی و انیمیشن فعالیت می‌کرد در دستور کار قرار گرفت. اما از سال سال 94 تصمیم بر این شد که یک شبکه مخاطب محور برای سنین خردسال، کودک و نوجوان طراحی شود که به شبکه‌های پویا، نهال و امید تبدیل شد.
مدیر شبکه کودک توضیح داد: از زمستان 95 شبکه امید به عنوان یک شبکه مستقل کار خود را ادامه داد.
سرشار پیرامون انتقادات به شبکه کودک درباره محتوا‌های خارجی بیان کرد: البته چنین آثاری الان در شبکه کودک پخش نمی‌شود و مراقبت‌های تربیتی بسیاری در این حوزه صورت می‌گیرد. بیشترین نگرانی بابت بهتر شدن محتوای شبکه است. وقتی شبکه ای تلویزیونی راه اندازی شده که دغدغه دارد به سمت رسانه مربی حرکت کند و منظومه تربیتی پشتیبان برنامه سازی در آن قرار دارد، طبیعی است سطح توقع بالاتر برود.
وی افزود: سال گذشته خانواده‌ها این مطالبه را داشتند که با توجه به افزایش برنامه و میزان تماشای شبکه کودک توسط بچه‌ها، چرا این حجم از آگهی بازرگانی برای پخش می شود که به شکل مطالبه صورت گرفت. به همین دلیل از آبان ماه، آگهی‌ها از شبکه کودک حذف شد وتنها شبکه‌ای که به شکل تخصصی برای این رده سنی برنامه پخش می‌کند و آگهی ندارد، شبکه کودک است.
سرشار گفت: در حوزه برنامه‌های خارجی هم همین است. در کشور‌هایی مثل انگلیس در حوزه خردسال، هیچ برنامه خارجی پخش نمی‌شود، برای اینکه می‌گویند در این حوزه بحث تربیت بسیار مهم است و باید سبک زندگی بومی خودمان را به بچه‌ها آموزش دهیم. در ایران هم باید این اتفاق بیفتد. پخش برنامه‌های خارجی در رده خردسال عملا معنایی ندارد . در رده کودک بحث تنوع فرهنگی و تبادل فرهنگی تا یک حدی مسئله ندارد.
وی ادامه داد: اتفاقی که باید در داخل کشور بیفتد این است که نهضت تولید پویانمایی و انیمیشن برای خردسالان و کودکان داشته باشیم. حجم تولید فعلی بسیار کم است و این حجم کفاف میزان تماشای تلویزیون بچه‌ها را نمی‌دهد.
سرشار اظهار کرد: متاسفانه تولید انیمیشن برعهده شبکه کودک نیست و مرکز پویانمایی صبا مسئولیت این تولید را به عهده دارد. آن‌ها هم سالانه 100 ساعت تولید می کند. اگر تمام توان تولید خود را داشته باشند، روزانه 20 دقیقه انیمیشن ایرانی به دست ما می‌رسد.
وی ادامه داد: در کشور‌های مختلف دولت‌ها برای تولید پویانمایی، یارانه‌هایی اختصاص می‌دهند، این یارانه‌ها باعث می‌شود این صنعت به تولید برسد و بعد درآمدی که از طریق فروش حق پخش تلویزیونی و حق پخش اینترنتی و تولید اسباب بازی و تجاری سازی به کشور برمی گردد انقدر زیاد است که این یارانه عملا به جیب دولت بر میگردد. کشورهای ژاپن، فرانسه وکانادا دولت هاحمایت‌های جدی از این مسئله دارند، حتی تا 75 درصد هزینه تولید را دولت‌ها به استودیو‌های هنری پرداخت می‌کنند تا بتوانند محصول خود را صادر کنند.
سرشار بیان کرد: اگر یک کشوری برای آینده خود سرمایه گذاری کند در حوزه اقتصاد خواهد بود اما در حوزه مدیریت عمومی جامعه به فکر آن نیستیم، اگر بچه‌های ما در رده سنی خردسالی تربیت اقتصادی، مهارت‌های زندگی، قانون گرایی و... را یادگرفته باشند چقدر هزینه‌های ما در دوره بزرگسالی کمتر خواهد شد؟
وی افزود: هم در داخل سازمان صدا و سیما و هم در بیرون آن باید به مسئله کودک و نوجوان دوباره نگاه شود،20 درصد جمعیت کشور زیر18 سال هستند. سوال من این است چند درصد بودجه خود را به آموزش آن‌ها اختصاص میدهند؟ اگر سرانه حساب کنیم یک چهارم می‌شود، اما اگر نسبت به اهمیت آینده به آن نگاه کنیم، باید میزان بیشتری را به سرمایه گذاری اختصاص دهیم تا آن‌ها را با شیوه‌های خوب آموزش بدهیم.
مدیر شبکه کودک گفت: با شیوع کرونا سیستم آموزش رسمی دچار تغییراتی شد و سیستم مدرسه تلویزیونی ایران را شاهد بودیم. ما خیلی از بچه‌های محروم را دیدیم که به معلم خوب دسترسی نداشتند. رسانه به کمک آمد و معلم‌ها در یک استودیو تدریس می‌کنند و در سراسر کشور رایگان استفاده می‌ شود و در بقیه حوزه‌ها هم باید اینگونه ورود کنیم.
وی خاطرنشان کرد: زمانی که به مسیر چهار پنج ساله در شبکه کودک طی شده نگاه می‌کنم، مهمترین نکته این است که کارشناسان و عموم مردم باید اطلاعاتشان در این موضوعات افزایش پیدا کند. تجربه‌ای که در حذف آگهی‌های بازرگانی از شبکه کودک اتفاق افتاد یک تجربه موفق بود. از مطالبه گری کارشناسان، مردم و پاسخ آن دستگاه مسئول.