بزرگنمايي:

آریا بانو - هفت صبح / برنامه «چهل‌تیکه» در حال حاضر یکی از مهمترین برنامه‌های شبکه نسیم است و آنقدر پتانسیل دارد که می‌تواند در هر قسمت، حتی با حضور مهمان‌های کمتر شناخته شده و کم‌کار هم اتفاق مهمی را رقم بزند اما آیا با اجرای محمدرضا علیمردانی، چنین اتفاقی افتاده است؟
آنچه در اجرای چنین برنامه‌ی خاطره‌انگیزی اهمیت دارد، تسلط مجری روی اطلاعات مهم کارنامه‌ی کاری مهمان‌هاست. درواقع این مجری است که باید مهمان را هدایت کند تا درباره‌ی نکاتی از کارنامه‌اش صحبت کند که دانستن آنها برای مخاطبان جذاب است اما علیمردانی، یک سری سوال ثابت را از اکثر مهمان‌ها می‌پرسد و مدیریت چندانی روی پیشبرد بحث ندارد.
محمدرضا علیمردانی به عنوان مجری برنامه‌ی چهل‌تیکه بدون در نظر گرفتن جایگاه و اهمیت مهمان برنامه و جذابیتی که نزد مخاطبان دارد معمولا یک سری سوال ثابت را از همه مهمان ها می‌پرسد. نیم ساعت اول برنامه صرف سوالاتی مشابه می‌شود. شاید درباره‌ی چهره‌ی محبوب وشناخته‌شده‌ای مثل اکبر عبدی جذاب باشد اما واقعا شنیدنشان از زبان هر مهمانی جذاب نیست. این وظیفه‌ی مجری برنامه است که با توجه به مختصات هر مهمانی، یک سری سوال متفاوت طراحی کند. نه اینکه یک سری سوال ثابت را از همه بپرسد
مسئله دیگری که در رابطه با اجرای علیمردانی وجود دارد بی‌توجهی او به نکات مطرح شده در مصاحبه‌های قبلی یا نکات مهمی است که هر مهمان در مصاحبه‌اش با خود او مطرح می‌کند. طبیعتا شخصی مثل اکبر عبدی، بارها و بارها در مصاحبه‌هایی که با رسانه‌های مختلف انجام داده‌ به نکات مهمی از کارنامه‌‌اش اشاره کرده‌ که دست گذاشتن روی آنها می‌تواند راهگشای بحث جذابی شود. علیمردانی تصاویری از هر فیلم پخش می‌کرد و از عبدی می‌خواست توضیح دهد. درحالیکه عبدی تا به حال بارها درباره‌ی هرکدام از اینها صحبت کرده و برگ برنده اصلی برای «چهل‌تیکه» زمانی بود که خاطرات جذاب و مهمتری را برای اولین بار از زبان او بشنوند.
به نظرمی‌رسد علیمردانی به جای اینکه به فکر بیرون آوردن یک پرسش و پاسخ جذاب از میان گفت‌وگوبا مهمانها باشد بیشتر قصد دارد بنشیند و از آنها تعریف کند و به خاطراتشان گوش دهد. در این صورت چه لزومی به انتخاب مجری برای این برنامه وجود داشت؟
مرجان فاطمی