بزرگنمايي:

آریا بانو - بانک ورزش / از اسپانیا خبرهای جالبی به گوش می‌رسد. گویا شکست سنگین و تاریخی بارسلونا برابر بایرن‌مونیخ در لیگ قهرمانان اروپا، همچنان قرار است پیامدهای بیشتری داشته باشد. تغییر در کادرفنی، اتفاقی بود که در 24 ساعت اول رخ داد. این اما مسلما کافی نبود. باشگاه به‌دنبال خرید نفرات جدید است و فیلیپه کوتینیو را هم به کاتالونیا بازگردانده، اما هواداران عطش بیشتری برای یک «انقلاب» دارند. همین یکی، دو هفته گذشته چیزی نمانده بود لیونل مسی برای همیشه بارسا را ترک کند، اما بند فسخ قرارداد، او را در جمع آبی‌واناری‌پوشان نگه داشت. حالا ظاهرا کسی که باید باشگاه را ترک کند، خوان بارتومئو است؛ مدیرعاملی که از سال 2016 رسما هدایت بارسلونا را به دست گرفت و چیزی جز ویرانی به‌دنبال نیاورد.
اصل خبر این است؛ مکانیزم عزل خارج از تاریخ بارتومئو فعال شده و احتمال بسیار زیادی وجود دارد که او دو هفته دیگر شغلش را از دست بدهد. با توجه به اساسنامه باشگاه اسپانیایی، هواداران رسمی بارسلونا یعنی کسانی که شناسنامه‌دار هستند و حق عضویت می‌پردازد، قادر خواهند بود در شرایط فوق‌العاده با جمع‌آوری امضا، ادامه حضور تیم مدیریتی را به چالش بکشند. اگر 15 درصد اعضای رسمی باشگاه (حدود 16500 نفر) خواهان عزل مدیرعامل شوند، مکانیزم به جریان خواهد افتاد. در همین راستا کمپینی که از 10 روز پیش شروع شده بود، پنج‌شنبه شب موفق شد بیش از 20 هزار امضا برای عزل بارتومئو جمع کند. حالا نوبت تایید اصالت و اعتبار امضاهاست؛ فرآیندی که نهایتا تا 10 روز دیگر به پایان می‌رسد. پس از آن در صورتی که تعداد امضاهای تایید شده از حد نصاب عبور کرد، باشگاه یک نظرسنجی برگزار می‌کند. در صورت شرکت 10 درصد اعضا در این نظرسنجی و تایید عزل مدیرعامل توسط دو سوم شرکت‌کنندگان، کار بارتومئو به پایان خواهد رسید و سرپرست موقت منصوب خواهد شد. سپس تاریخ انتخابات زودهنگام برای تعیین مدیرعامل جدید مشخص خواهد شد. پیش‌تر قرار بود انتخابات باشگاه روز اول فروردین سال آینده برگزار شود، اما حالا ممکن است این تاریخ جلو بیفتد؛ مخصوصا که در اسپانیا عزم هواداران برای پایین کشیدن بارتومئو جزم است.
در تمام این داستان چیزی که برای ما در ایران می‌تواند مهم باشد، شکل شسته و رفته این مدل برخورد با بحران است؛ جایی که اساسنامه باشگاه پیش‌بینی هر شرایطی را کرده و به هواداران حق می‌دهد حتی در مهم‌ترین مسائل تیم هم دخالت کنند. در ایران اما بسیاری از مواقع به هوادار به چشم «سیاهی‌لشکر» نگاه می‌شود؛ کسی که در سرما و گرما روی سکو باید از تیم حمایت کند، اما حق هیچگونه اظهارنظری ندارد. در این صورت طبیعی است که هوادار خشمگین ایرانی، یا روی سکو شعارهای آنچنانی سر می‌دهد یا کف خیابان تجمع می‌کند. باشگاه‌های ایرانی در گذار به سمت مدرن شدن، حتما باید چنین حقوقی برای هواداران خود قائل شوند. آیا عمر ما به دیدن آن روز قد می‌دهد؟
دنیای اقتصاد