بزرگنمايي:

آریا بانو - خراسان / در یک شرکت خصوصی کار می‌کنم و کارشناس بازاریابی هستم. به همکارم که واقعا هم دوستش دارم، خیلی حسودی می‌کنم. سابقه کاری هر دومان در این شرکت، هفت سال است و با هم وارد کار شدیم. همکارم که رفیق من هم هست، در کار خیلی بهتر از من است و از خودش هم خیلی تعریف می‌کند. این کارهایش روی اعصابم می‌رود و البته واقعا به او حسودی می‌کنم. چه کنم؟
حسادت در کار و پیشرفت شغلی معمولا دارای دو قابلیت متفاوت و به نوعی متناقض با هم است:
1- می‌تواند باعث پشتکار و جدیت شما در مهارت‌آموزی و پیشرفت شغلی شود.
2- شاید باعث ایجاد حس نفرت و هجوم افکار منفی و به نوعی خودخوری، احساس حقارت و در نهایت ترک کار شود. بنابراین، این نگرش شماست که چگونه از این جریان انرژی، حسن استفاده یا سوء استفاده را داشته باشید. با این حال و برای این‌که نکته اول را عملی کنید، چند نکته را باید مد نظر قرار دهید.
ما آدم‌ها با یکدیگر متفاوتیم نه متمایز
پذیرش توانایی‌های متفاوت و نه متمایز بین خود و دیگران، اولین توصیه به شماست. ما آدم‌ها با یکدیگر متفاوتیم نه متمایز؛ حسادت، بر فرض نادرست تمایز بین آدم‌ها استوار است که کاملا اشتباه است. تفاوت در مال و جایگاه تحصیلی و شغلی و اجتماعی نشانه تمایز نیست بلکه بخش عمده آن برگرفته از تلاش و جدیت فرد است و نه به اصطلاح استعدادهای متمایز فطری و مادرزادی آن. پس به جای حسادت و تحقیر خود، جدیت و تحسین خود را جایگزین کنید تا فردا بر طبل حسرت نکوبید. با پذیرش اصل یاد شده می‌توانید درک بهتری از مهارت‌های متفاوت و به تبع آن موفقیت شغلی دوست‌تان داشته باشید و نه فرض اشتباه ناتوان بودن خودتان و حسرت خوردن.
مهارت‌هایتان را ارتقا دهید
یکی از دلایل این حسادت این است که شما تلاش کافی در شغل خود ندارید یا مهارت حرفه‌ای و اطلاعات لازم برای پیشرفت را یاد نگرفته‌اید که در هر دو صورت نیاز است در ارتقای آن همت کنید. دلیل دیگر ممکن است مربوط به تفاوت‌های شخصیتی و میزان رغبت‌ شغلی شما با همکارتان باشد که فرق می‌کند. برای مثال ممکن است دوست شما فرد برون گراتری از شما باشد که لازمه شغل بازاریابی است و شما به دلیل درون گرایی چندان تمایلی به ارتباط اجتماعی ندارید و همین موضوع موجب پیشرفت متفاوت ایشان با شما شده که به اشتباه آن را تمایز، تعبیر و موجبات تاثر و تاسف خود را فراهم کردید.
رمزهای موفقیت دوست‌تان را بیابید
نکته دیگری که به آن اشاره کردید، رابطه دوستانه شماست که می‌تواند محلی برای ارتقای مهارت متقابل باشد. حسرت خوردن را کنار بگذارید و تلاش کنید رازهای موفقیت دوست‌تان را در فضایی صمیمانه از وی جویا شوید. می‌دانم که این موضوع ممکن است قدری سخت باشد اما بهتر از شرایطی است که هم اکنون دارید. کار توام با حسادت بهتر است یا کار در فضایی عاری از حسادت و تبادل مهارت‌های شغلی؟ فقط پیش نیاز آن قدری فروتنی و میل به یادگیری است، حتی از دوستی که فکر می‌کند از شما بهتر است که بی‌شک این تصور برگرفته از حسادت شماست و ایشان به احتمال قوی چنین نظری ندارند.
تلاش ما راه به جایی نمی‌برد!
ممکن است برخی معتقد باشند پدیده‌هایی مثل تبعیض، رانت و سود جویی و ... موجبات پیشرفت عده‌ای را فراهم می کند و در نتیجه تلاش ما راه به جایی نمی‌برد و این موضوع تخم حسرت و حسادت را در جامعه کاشته است. بله، این گفته شاید در بعضی موارد درست باشد اما این مقوله امری است که از ابتدای خلقت بشر بوده و خواهد بود و این شما هستید که انتخاب می‌کنید دنیا را محلی اخلاق‌مند و قانونمند کنید یا برعکس. بنابراین با برنامه‌ریزی و داشتن پشتکار، فقط به روزی فکر کنید که به همه اهداف‌تان دست یافته‌اید.
نویسنده : رضا زیبایی | روان‌شناس عمومی