بزرگنمايي:

آریا بانو - در هنگام دروغ گفتن فرد فقط روی کلمات و حالت‌های صورت خود تمرکز می‌کند و زبان بدن را کاملاً نادیده می‌گیرد.

دروغ گویی معمولا در صدر فهرست صفات منفی ما قرار می‌گیرد. هیچ‌کدام از ما دوست نداریم بفهمیم که دیگران به ما دروغ گفته‌اند، در عین حال دروغ گفتن کاری است که بعضی از ما، در مواقعی که احساس خطر می‌کنیم، انجام می‌دهیم. احتمالا برایتان عجیب نیست که بدانید به گفته جیمز پترسون نویسنده و مردم شناس آمریکایی، از بین یک گروه جمعیتی دو هزار نفری در آمریکا، 91 درصد به طور مرتب در خانه و محل کار دروغ می‌گویند، اما واقعیت این است که حتی اگر ما بتوانیم به طور قانع کننده‌ای دروغ بگوییم، حرکات بدنی‌مان واقعیت را برملا خواهند کرد. دلیلش این است که در هنگام دروغ گفتن فرد فقط روی کلمات و حالت‌های صورت خود تمرکز می‌کند و زبان بدن را کاملا نادیده می‌گیرد و بر خلاف کلمات، حالت‌های بدنی غیر قابل کنترل هستند. در این مطلب شما را با رایج‌ترین حرکات بدنی که می‌توانند دروغ گویی یک فرد را برملا کنند، آشنا می‌کنیم. البته که ممکن است در بعضی شرایط خاص، بروز چنین رفتارهایی از سوی یک فرد نشانه دروغ گفتن نباشد.
کمتر لبخند می‌زنند
تحقیقات نشان داده است افراد و به ویژه مردان، هنگامی که دروغ می‌گویند کمتر لبخند می‌زنند. پل اکمن دانشمند شناخته شده آمریکایی در زمینه زبان بدن، روان‌شناسی و انسان‌شناسی، بر این عقیده است که ما معمولا دروغ گفتن را با لبخند زدن مرتبط می‌دانیم و به همین دلیل سعی می‌کنیم با حذف این عامل، بهتر دروغ بگوییم، اما اگر کسی هنگامی که دروغ می‌گوید، لبخند هم بزند لبخندش معمولا حالت واقعی ندارد به این معنی که با سرعت بیشتری لبخند می‌زند و مدت زمان لبخندش هم بیشتر است و الکی طولانی‌اش می‌کند.
گردن خود را می‌خارانند
علامت برملا کننده دیگر خاراندن گردن درست در قسمت زیر لاله گوش است. معمولاً این کار به شکل خاصی انجام می‌شود یعنی با انگشت اشاره دست غالب. این کار نشانه‌ای از ناامنی، تردید و نداشتن اطمینانی است که در ذهن فردی که حقیقت را نمی‌گوید در جریان است.
زیاد به صورت‌شان دست می‌زنند
دست زدن به صورت احتمالاً یکی از رایج‌ترین علایم دروغ گویی است. این کار که به احتمال زیاد از ویژگی‌های دوران کودکی ناشی می‌شود، می‌تواند قرار دادن دست روی چشم‌ها، پیشانی یا گونه‌ها را شامل شود. کودکان معمولا برای این‌که حرف زدن، دیدن یا شنیدن را متوقف کنند دست‌شان را روی چشم‌ها یا گوش‌های شان قرار می‌دهند. آن‌ها به شکل مبالغه‌آمیزی این کار را انجام می‌دهند. این ویژگی که در دوران بزرگ سالی کمرنگ‌تر می‌شود به طور ناخودآگاه در هنگام دروغ گفتن توسط فرد مورد استفاده قرار می‌گیرد. با وجود این دست زدن به صورت همیشه نشانگر دروغ گویی طرف مقابل شما نیست و می‌تواند فقط به این معنا باشد که او از دادن برخی اطلاعات خودداری می‌کند، کاری که البته ممکن است از نظر برخی، به همان اندازه فریبکارانه تلقی شود.
یقه خود را می‌کشند
کشیدن یقه یک نشانه کلاسیک دروغ گویی است. علت این کار حساس شدن بافت‌های ظریف صورت و گردن است. وقتی کسی دروغ می‌گوید در این مناطق نوعی احساس سوزن سوزن شدن ایجاد می‌شود و در نتیجه فرد تمایل به لمس آن‌ها پیدا می‌کند. همچنین فشار دروغ گفتن بر فرد، افزایش تعریق در اطراف گردن را به همراه دارد که عامل دیگری برای کشیدن یقه توسط اوست.
دست‌شان را جلوی دهان‌شان می‌گیرند
قرار دادن دست مقابل دهان، یک واکنش ناخودآگاه است که می‌تواند از تلاش فرد برای سرکوب سخنان فریب دهنده‌ای که از دهانش خارج می‌شود، حکایت داشته باشد. این حالت ممکن است به صورت قرار دادن دست روی دهان یا حتی قرار دادن انگشت روی لب‌ها بروز کند. قرار دادن انگشت روی لب‌ها در واقع نوعی الگوبرداری از رفتار والدینی است که این حرکت را برای ساکت کردن کودک انجام می‌دهند اما در بزرگ سالی می‌تواند نشانه‌ای از تلاش شخص باشد برای این‌که به خودش بگوید از گفتن کلمات و احساساتش خودداری کند.
بینی‌شان را مکرر لمس می‌کنند
همه ما با بینی پینوکیو و تأثیری که دروغ گفتن روی آن داشت، آشنا هستیم. دانشمندان بنیاد تحقیقات و درمان بویایی و چشایی در شیکاگو پی بردند که بینی انسان در هنگام دروغ گفتن واقعا بزرگ‌تر می‌شود! این حالت به دلیل مواد شیمیایی که بر اثر فشار دروغ گفتن بر فرد آزاد می‌شوند و تورم بافت داخل بینی را به همراه دارند، ایجاد می‌شود. هرچند این بزرگ شدن به اندازه‌ای نیست که شما بتوانید آن را مشاهده کنید اما اتفاقی که می‌افتد این است که حس سوزن سوزن شدن ایجاد شده بر اثر این تورم باعث می‌شود فرد دروغگو به منظور خارش بینی خود آن را مکرر لمس کند.
چشم‌هایشان را می‌مالند
این حرکت هم ریشه در دوران کودکی دارد. همان طور که گفته شد، کودکان غالباً وقتی نمی‌خواهند به چیزی نگاه کنند، دست‌شان را روی چشم‌هایشان قرار می‌دهند. ما تا بزرگ سالی این رفتار را به طور کامل ترک نمی‌کنیم. وقتی فرد دروغ می‌گوید، نمی‌خواهد به شخصی که به او دروغ می‌گوید نگاه کند به همین دلیل ناخودآگاه ناحیه چشم را لمس می‌کند. این کار درواقع نوعی مکانیسم مغز برای مقابله با بازدارندگی ذهنی و فشار روبه‌رو شدن با شخصی است که فرد به او دروغ می‌گوید.