بزرگنمايي:

آریا بانو - خبرآنلاین / اعضای هیئت مدیره باشگاه‌های ایرانی حضوری فشرده و بیش از حد در رسانه‌ها دارند. همچنین اعضای هیئت مدیره باشگاه های سرشناس و معروف در ایران همیشه یکی از عوامل مشکلات پرتعداد این باشگاه ها بوده اند.
اعضایی که به عنوان مثال در دو باشگاه استقلال و پرسپولیس با حکم وزیر ورزش و جوانان به عضویت این دو تیم درمی آیند تا در قامت افرادی که مسئولیت غیرفنی و مدیریتی دارند، تمام تلاش خود را برای حل مشکلات اقتصادی باشگاه و همچنین کسب درآمد و تامین امکانات لازم به کار بگیرند.
با این حال گویی نقش این افراد کاملا در شرایط این روزهای فوتبال ایران تغییر کرده است. اعضای هیئت مدیره این باشگاه ها ظاهرا پیش از آن که تمام تلاش و استعداد خود را برای حل مشکلات این تیم ها به کار ببندند، بیشتر به دنبال این هستند که با استفاده از پست و مقامی که به اعتبار نام استقلال یا پرسپولیس و یا حتی سایر تیم ها به دست آورده اند، برای خود یک برند شخصی بسازند تا بعدها بتوانند از آن منتفع شوند. یکی از ساده ترین راه ها برای تحقق این امر هم حضور مدام و مستمر در فضای رسانه ای است.
اعضای هیئت مدیره باشگاه ها به طور منظم با خبرگزاری ها مصاحبه می کنند یا به عنوان مهمان حضوری و یا تلفنی راه خود را به برنامه های زنده ورزشی در رادیو یا تلویزیون باز می کنند و به همین طریق مدام در معرض توجهات هستند. به این وسیله آن ها کم کم تعداد بیشتری فالوئر در فضای مجاز جذب می کنند و از صفحه شخصی خود در این شبکه اجتماعی به عنوان رسانه ای پر مخاطب بهره های زیادی می برند. این در حالی است که اگر شاید بخشی از این تلاش برای چهره شدن و دیده شدن در راه حل مشکلات باشگاه ها نظیر بدهی ها، عدم وجود درآمد پایدار و فقر امکانات سخت افزاری به کار گرفته می شد، قطعا باشگاه های ایرانی شرایط بهتری پیدا می کردند.
اعضای هیئت مدیره باشگاه ها به طور منظم با خبرگزاری ها مصاحبه می کنند یا به عنوان مهمان حضوری و یا تلفنی راه خود را به برنامه های زنده ورزشی در رادیو یا تلویزیون باز می کنند و به همین طریق مدام در معرض توجهات هستند.
عضو هیئت مدیره آرسنال یا بارسلونا را می‌شناسید؟
روندی که مدیران باشگاه های اروپایی برای اداره باشگاه ها در پیش گرفته اند کاملا متفاوت با آن چیزی است که در ایران وجود دارد. اعضای هیئت مدیره باشگاه های اروپایی به هیچ عنوان تا این اندازه در مقابل دوربین ها و رسانه ها نیستند و مدام اخبار آن ها در کانال های هواداری یا خبرگزاری ها نمی چرخد بلکه تمرکز آن ها بر اداره هرچه بهتر باشگاه است و آن ها تلاش می کنند تا با سودآوری و بازدهی بیشتر، تیم را رو به جلو ببرند. در آن باشگاه ها مدیرعامل به عنوان نماینده مدیران باشگاه تنها کسی است که پاسخگوی هواداران و رسانه ها است اما در ایران بقیه اعضا هم به اندازه مدیرعامل در این امور دخالت می کنند چرا که خوب می دانند به زودی و با حکمی جدید، باید صندلی خود را به عضوی دیگر بدهند پس، از فرصت اندک در باشگاه برای مشهور کردن خود در جامعه استفاده می کنند تا نان آن شهرت را پس از ترک باشگاه بخورند.این چرخه باطلی است که فقط در فوتبال ایران وجود دارد.کسی هم نیست که از آقایان عضو در هیات مدیره بپرسد که دستاورد شما غیر از مصاحبه کردن برای باشگاه هایی که در آن فعالیت می کنید چه بوده است؟