بزرگنمايي:

آریا بانو - روزیاتو / زنی با یک نوع آلرژی که امکان ابتلا به آن یک در 156 میلیون است نه تنها نمی تواند دوش بگیرد بلکه کوچکترین تماس آب با بدنش دردی غیرقابل تحمل را ایجاد خواهد کرد. ریچل فتر 22 ساله در جولای 2019 دریافت که به یک نوع آلرژی بسیار نادر به نام آکواژنتیک اورتیکاریا (Aquagenic Urticaria) به معنای حساسیت به آب مبتلاست، بعد از اینکه با شستن دست، دوش گرفتن یا قرار گرفتن زیر باران، جوش ها و التهاب های دردناکی روی بدن او ایجاد می شد. ریچل که یک تکنیسین دامپزشکی اهل راثدرام در آیداهو است می گوید هر وقت عرق می کند نیز جوش های قرمز روشنی روی پوستش ظاهر می شوند و هر بار تنها می تواند نصف یک فنجان آب بخورد، یعنی 120 میلی لیتر و نه بیشتر.
همچنین به دلیل حساسیت به آب که تنها 50 نفر در سراسر جهان به آن مبتلا هستند، ریچل تنها می تواند هفته ای دو بار دوش بگیرد زیرا با هر بار دوش گرفتن چنان جوش های دردناکی روی تمام بدن او ایجاد می شوند که چند روز طول می کشد التیام یافته و از بین بروند.
ریچل در مورد حساسیت خود چنین می گوید: « در ابتدا فکر کردم مشکل از صابونی است که استفاده می کنم، از این رو سعی کردم از یک برند دیگر استفاده کنم. اما بعد از آن هر بار که دوش می گرفتم جوش می زدم. این درد در طول زمان بدتر شده و خیلی زود هر بار که دوش می گرفتم اشکم در می آمد. در اوایل سال 2019 بود که در مورد پوستم به پزشک مراجعه کردم. در ابتدا نزد پزشک عمومی، متخصص پوست و سپس متخصص آلرژی رفتم. پزشکان محلی دو مورد آزمایش پوستی انجام داده و به این نتیجه رسیدند که احتمالاَ به آکواژنتیک اورتیکاریا مبتلا هستم اما مطمئن نبوده و سعی کردند علائم را درمان کنند».
وی در ادامه می افزاید: «آزمایش های بیشتری در کلینیک مایو انجام داده و در نهایت مشخص شد که به آکواژنتیک اورتیکاریا مبتلا هستم. خیالم راحت شد که دستکم جوابی برای علت حساسیت خود دارم و اینکه تنها نیستم. تعداد بسیار اندکی این شرایط را دارند که می تواند بسیار محدود کننده باشد». حساسیت به آب یک اختلال بسیار نادر است که باعث ایجاد جوش و قرمز شدگی روی پوست بعد از تماس با آب می شود، چه آب باران باشد، چه برف، عرق یا اشک. ریچل می گوید که هر بار تماس با آب باعث می شود که پوستش از نوک سر تا پا دچار جوش و التهاب شود که روزها ادامه داشته و درد شدیدی دارد. به همین دلیل او برنامه ریزی کرده که هفته ای حداکثر دو بار دوش بگیرد و تا حد ممکن میزان آبی که هر بار می نوشد را کاهش دهد.
وی در این باره می گوید: «هر بار مقدار بسیار اندکی می توانم آب بنوشم. اگر بیشتر از یک مقدار خاص در هر بار آب بنوشم بالا آورده یا معده درد می گیرم. همچنین من به عرق خودم نیز واکنش نشان می دهم. اگر همراه با سگم به یک پیاده روی طولانی بروم، پوست دست ها، پاها و بازوهایم دچار التهاب می شود. هر چه آب بیشتر روی پوستم بماند درد و سوزش آن بیشتر خواهد بود. این جوش ها تنها برای چند ساعت قابل رویت هستند اما درد سوزشی آن ها ممکن است تا چند روز ادامه پیدا کند. من در یک مرکز دامپزشکی کار می کنم و دست هایم را بسیار می شورم یا هنگام درمان حیوانات بدنم خیس می شود. به همین دلیل روی دست هایم التهاب های بزرگ تری ایجاد می شود که بسیاری متوجه آن ها شده و در موردش صحبت کرده اند».
ریچل در مورد محدودیت ها و دردسرهایی که حساسیت به آب برایش ایجاد کرده نیز می گوید:«باید از قبل برای دوش گرفتن برنامه ریزی کنم و باید پیشاپیش داروهای مُسکن بخورم تا وقت برای تاثیرگذاری داشته باشد. من هفته ای دو بار دوش می گیرم و عمدتاً تنها موهای سرم را می شورم. سعی می کنم در سریع ترین زمان ممکن این کار را بکنم که معمولاً حداکثر 5 دقیقه است. مهم نیست آب چقدر داغ یا سرد باشد اما اکثر دوش گرفتن هایم با آب سرد است زیرا آب داغ شرایط را بدتر می کند. وارد حمام شده و به سرعت خارج می شوم، و به محض اینکه آب روی پوستم می ریزد مانند این است که دارم می سوزم. وقتی که کارم تمام شد به خاطر التهاب های پوستی که کف پایم ایجاد شده باید بنشینم».
ریچل ادعا می کند که سرم های تزریقی برخلاف آب هیچ مشکلی برای او ایجاد نمی کنند و به همین دلیل ترجیح می دهد به جای نوشیدن آب از این سرم های مایع استفاده کند. او در مورد کنار آمدن خود با حساسیت به آب چنین می گوید: « آکواژنتیک اورتیکاریا بر زندگی ام تاثیر گذاشته است. نمی تونم شنا کنم یا زیر باران خیس شوم.از شرایط بدنم ناراحتم اما می دانم که دارم نهایت تلاشم را می کنم. امیدوارم روزی درمانی برای این اختلال پیدا شود. تا آن زمان به مصرف دارم ادامه داده و تا حد ممکن خودم را خشک نگه می دارم».