بزرگنمايي:

آریا بانو - میزان / احمد رهنمای چیت ساز ضمن بیان عوارض مصرف خودسرانه قرص‌های آرامبخش و مسکن در خصوص تفاوت آن‌ها بیان کرد: قرص‌های مسکن‌ها نظیر استامینوفن دارو‌های تسکین دهنده‌ی درد هستند و تحت عنوان سداتیوها شناخته می‌شوند، درحالی که دارو‌های آرامبخش برای کاهش مشکلات عصبی و روحی نظیراسترس مورد استفاده قرار می‌گیرند و به دو دسته آرامش بخش و خواب آور تقسیم می‌شوند.
وی افزود: قرص‌های آرامبخش نظیرآلپرازولام بدن را آرام می‌کنند و از قرص‌های خواب آور مثل دیازپام نیز برای درمان بی خوابی استفاده می‌شود.
احمدی گفت: مصرف مداوم مسکن‌ها می‌تواند با عوارضی نظیرکم خونی، کاهش گلبول‌های سفید، کاهش قند خون و همچنین ابتلا به یرقان در درازمدت همراه باشد.
این داروساز بیان کرد: مصرف خودسرانه، مداوم و بیش از اندازه از آرامبخش‌ها نیز منجر به خواب آلودگی، سرگیجه، منگی، خشکی دهان، تهوع، تپش قلب، ضعف عضلانی، تاری دید، کاهش فشارخون و در بعضی موارد تشنج می‌شود.
احمدی با بیان اینکه مصرف آرامبخش‌ها سبب کاهش مهارت افراد می‌شود، ادامه داد: افرادی که از این قرص‌ها استفاده می‌کنند، برای جلوگیری از بروز حادثه علاوه بر پرهیز از رانندگی باید از کار کردن با ماشین آلات خود داری کنند.
وی ضمن تاکید بر احتیاط در مصرف دارو‌های مسکن، عنوان کرد: مصرف خودسرانه و بیش از اندازه مسکن‌ها می‌تواند باعث مسمومیت شود که با علائمی نظیر سیانوز (کبودی)، تب، استفراغ و حتی کما بروز پیدا می‌کند.
احمدی در خصوص راه‌های درمان مسمومیت ناشی از مصرف مسکن‌ها اظهار کرد:شست و شوی معده، وادار کردن بیماربه استفراغ، استفاده و پادزهر استامینوفن از راه‌های مقابله با مسمویمت ناشی از مصرف بیش از اندازه مسکن‌ها هستند.
این داروساز گفت: مصرف بیش از اندازه از آرامبخش‌ها نیز موجب مسمومیت دارویی می‌شود که با عوارضی نظیر نفس تنگی، خواب آلودگی، اشکال در تکلم و تعادل، کاهش عقلانیت، افت فشارو کاهش ضربان بروز پیدا می کند.
وی ادامه داد: برای درمان این نوع مسمومیت دارویی علاوه بر تلاش برای کنترل تنفس، افزایش فشار و وادار کردن بیماربه استفراغ باید از قرص زغال استفاده شود.