بزرگنمايي:

آریا بانو- برترین‌ها: بعضی از دلایل کمبود منیزیم عبارتند از مصرف طولانی‌مدت الکل، بیماری‌های دستگاه گوارش، سن بالا و دیابت نوع 2. علایم اولیه‌ی کمبود منیزیم بی‌اشتهایی، تهوع، استفراغ، خستگی و ضعف است. می‌توان کمبود کنیزیم را با خوردن غذا‌هایی مثل سبزیجات برگی، آجیل و دانه‌هایی که حاوی منیزیم زیادی هستند، درمان کرد.

این مقاله از لحاظ پزشکی، توسط سامانتا کاسِتی، متخصص تغذیه و سلامتی، بازبینی شده است.

منیزیم ماده‌ای معدنی است که برای عملکرد بدن ضرورت دارد. این ماده در بدن وجود دارد و در استخوان‌ها، بافت‌های نرم و سلول‌ها یافت می‌شود و در بیش از 300 سیستم آنزیمی که مسئول همه چیز، از کنترل فشار خون گرفته تا سنتز DNA و ایجاد انرژی برای عملکرد بدن هستند، نقش دارد.

از آنجا که این ماده‌ی معدنی مسئول بسیاری از عملکرد‌های بدن است، کمبود منیزیم می‌تواند برای سلامتی مضر باشد. آنچه باید در این مورد بدانید، در این مقاله آمده است.

دلایل کمبود منیزیم

کمبود منیزیم زیاد شایع نیست، اما گاهی اتفاق می‌افتد. تخمین زده می‌شود که 2.5 تا 15 درصد جمعیت دچار کمبود سطح منیزیم در خون هستند. بعضی از دلایل این کمبود عبارتند از:

مصرف بیش‌از‌حد و طولانی‌مدت الکل: نوشیدن الکل می‌تواند باعث شود بدن شما بیشتر از حد معمول، منیزیم دفع کند.

بیماری‌های گوارشی: بعضی از بیماری‌های گوارشی مثل سلیاک یا سندرم روده‌ی تحریک‌پذیر منجر به اسهال مزمن و کم شدن توان بدن در جذب مواد مغذی می‌شود.

پیری: بر اساس پژوهشی که در سال 2008 انجام شد، پیری خود یکی از عوامل خطرساز کمبود منیزیم است. در حقیقت، کسانی که بیشتر در معرض کمبود منیزیم هستند، افراد پیر و افراد بسیار بیمار هستند. با افزایش سن، بدن به خاطر تغییر در اسید معده، در جذب منیزیم و سایر مواد مغذی دچار مشکل می‌شود. از طرف دیگر، بیشتر افراد پیر دارو‌هایی مصرف می‌کنند که ممکن است در جذب منیزیم تداخل ایجاد کنند.

دیابت نوع 2: دیابت، مخصوصاً نوع 2، یکی از عوامل خطرساز است. افراد مبتلا به دیابت نوع 2، دچار مقاومت به انسولین هستند که احتمال دفع مقادیر زیاد منیزیم از طریق ادرار را افزایش می‌دهد.

نشانه‌های کمبود منیزیم

به گفته‌ی دکتر تایلر لادو، پزشک خانواده در دانشگاه لوما لیندا، نشانه‌های کمبود منیزیم به شرح زیر است.

نشانه‌های اولیه:

• از دست دادن اشتها
• تهوع
• استفراغ
• خستگی
• ضعف

نشانه‌های کمبود پیشرفته‌ی منیزیم:

• بی‌حسی و مورمور شدن بدن (خواب رفتگی)
• انقباض و گرفتگی عضلات
• تشنج
• تغییر شخصیت
• ضربان غیرعادی قلب
• اسپاسم عروق کرونری

به گفته‌ی مجله‌ی پزشکی کلیولند کلینیک، نشانه‌های شایع آن خستگی، ضعف و تهوع است. دلیل ضعف و خستگی این است که وجود منیزیم برای تبدیل غذا به انرژی مورد نیاز بدن، ضروری است.

کمبود منیزیم می‌تواند منجر به پایین آمدن سطح دیگر مواد معدنی هم بشود. لادو می‌گوید: «کمبود شدید منیزیم می‌تواند خود را به شکل کمبود کلسیم یا پتاسیم نشان دهد که دلیل آن نقش مهم منیزیم در هم‌ایستایی یا تعادل مواد معدنی است».

البته کمبود شدید منیزیم شایع نیست، هرچند ناکافی بودن سطح منیزم زیاد دیده می‌شود. وی می‌گوید: «با این که بیشتر آمریکایی‌ها مقدار میانگین روزانه‌ی منیزیم مورد نیاز را دریافت نمی‌کنند، نشانه‌های بالا در جمعیت کلی با رژیم غذایی متعادل به ندرت دیده می‌شود».

کمبود منیزیم چطور درمان می‌شود؟

درمان کمبود منیزیم نسبتاً آسان است، چون غذا‌های زیادی سرشار از منیزیم هستند. مؤسسه‌ی ملی سلامت توصیه می‌کند که مردان روزانه 400 تا 420 میلی‌گرم و زنان 310 تا 320 میلی‌گرم منیزیم دریافت کنند.

غذا‌های سرشار از منیزیم عبارت‌انداز:

• سبزیجات برگی (مثل اسفناج یا کلم‌برگ)
• آجیل (بادام، بادام‌هندی، بادام‌زمینی)
• لوبیا‌ها و حبوبات (لوبیای سیاه، لوبیا قرمز، اِدامامه (سویای نارس پخته‌شده)، بادام‌زمینی)
• میوه‌ها (آووکادو، موز، سیب)
• غلات غنی‌شده (یعنی غلاتی که ویتامین‌ها و مواد معدنی به آن‌ها اضافه شده)

البته می‌توان از مکمل‌های منیزیم هم استفاده کرد، اما بهتر است که مواد مغذی مستقیماً از غذا‌ها دریافت شوند، چون غذا‌ها دارای مواد مغذی هماهنگ دیگری هستند که می‌توانند به جذب منیزیم توسط بدن کمک کنند و این مواد در مکمل‌های غذایی وجود ندارند.

اگر می‌خواهید از مکمل استفاده کنید، حتماً با پزشکتان یا یک متخصص تغذیه مشورت کنید. مکمل‌های منیزیم در انواع مختلف با سطوح جذب مختلف در بازار وجود دارند. بعضی از رایج‌ترین انواع این مکمل‌ها، به سختی جذب می‌شوند و ممکن است باعث مشکلات ناخوشایند گوارشی، مثل گاز، نفخ و اسهال شوند.

لادو توصیه می‌کند که اگر در معرض کمبود منیزیم هستید، از مسئول مراقبت‌های بهداشتی‌تان بخواهید سطح منیزیم خون شما را اندازه بگیرند. علاوه بر آن، اگر علایم بالا را دارید و فکر می‌کنید که کمبود منیزیم باعث آن‌ها شده، به پزشکتان مراجعه کنید تا از شما آزمایش بگیرد. پزشکان می‌توانند با اندازه‌گیری منیزیم در بزاق، ادرار، پلاسما یا سرم خون، به کمبود منیزیم پی ببرند.