بزرگنمايي:

آریا بانو - آنا / سندروم پیشاقاعدگی عبارت از مجموعه‌ای از علائم و نشانه‌ها از جمله نوسانات خلقی یا جسمانی که بسیاری از زنان که در سن باروری آن را تجربه می‌کنند و بعضاً با مصرف داروهایی همچون فلوکستین علائم آن می‌تواند تسکین یابد.
سندروم پیشاقاعدگی عبارت از مجموعه‌ای از علائم و نشانه‌ها از جمله نوسانات خلقی، حساسیت سینه‌ها، هوس (ویارهای) غذایی، خستگی، تحریک‌پذیری که بسیاری از زنان که در سن باروری از آن رنج می‌برند.
این سندروم با نام انگلیسی Premenstrual Tension (به اختصار PMS) وضعیتی است که از هر 4 زن در زمان قاعدگی 3 نفر به نوعی آن را تجربه می‌کنند و معمولاً یک تا دو هفته قبل از شروع عادت ماهیانه آغاز و تا چهار روز بعد از آن پایان می‌یابد.
علائم و نشانه‌های این سندروم معمولاً در یک الگوی قابل پیش‌بینی رخ می‌دهد اما هر فرد می‌تواند چند نشانه از آن را داشته باشد و حتی شدت این علایم نیز در طول زندگی فرد نیز تغییر کند.
علائم و نشانه‌های PMS چیست؟
علائم و نشانه‌های احتمالی سندروم پیشاقاعدگی (PMS) زیاد است اما بیشتر خانم‌ها فقط تعدادی از این مشکلات را تجربه می‌کنند که برخی از شایع‌ترین آنها عبارتند از: تنش و اضطراب، تغییر اشتها، بی‌خوابی، عصبانیت، درد مفاصل یا عضله، خستگی، حساسیت سینه، یبوست و یا اسهال، گریه‌های دوره‌ای (که فرد نمی‌تواند جلوی آن را بگیرد)، گر گرفتن و ...
عوامل بروز PMS چیست؟
دقیقاً عوامل بروز این وضعیت شناخته نشده است ولی چند عامل می‌تواند در بروز آن نقش داشته باشد:
تغییرات چرخه‌ای در هورمون‌ها: علائم و نشانه‌های سندروم پیشاقاعدگی با نوسانات هورمونی تغییر کرده و با حاملگی و یائسگی نیز ناپدید می‌شوند.تغییرات شیمیایی در مغز: نوسانات سروتونین (یک ماده شیمیایی مغز که انتقال دهنده عصبی) می‌تواند در ایجاد افسردگی، خستگی و مشکلات خواب مؤثر باشد.افسردگی: برخی از خانم‌های مبتلا به سندرم شدید پیشاقاعدگی دچار افسردگی تشخیص داده نشده هستند هرچند افسردگی به تنهایی باعث همه علائم نمی‌شود.
روش‌های درمان PMS چیست؟
برای در بسیاری از خانم‌ها تغییر در شیوه زندگی همچون اصلاح رژیم غذایی (مصرف غذاهای سرشار ویتامین‌های B1و B2)، ورزش و داشتن خواب کافی می‌تواند به تسکین علائم PMS کمک کند اما بسته به شدت علائم، پزشک ممکن است یک یا چند دارو برای آن تجویز کند.
برخی از داروهایی که در تسکین علائم سندروم پیشاقاعدگی مؤثر بوده‌اند عبارتند: از داروهای ضد افسردگی همچون فلوکستین، پاروکستین و سرترالین که معمولاً برای دو هفته قبل از شروع قاعدگی تجویز می‌شود.
داروهایی همچون ایبوپروفن یا ناپروکسن سدیم نیز در زمان قبل یا شروع قاعدگی برای تسکین گرفتگی عضلات یا ناراحتی سینه‌ها می‌تواند مؤثر باشد.
همچنین قرص‌های ضدبارداری هورمونی نیز می‌تواند علائم سندروم پیشاقاعدگی را تسکین بخشد هر چند موفقیت این داروها در تسکین علائم در زنان متفاوت است.