بزرگنمايي:

آریا بانو - جماران / خانم پروفسور هیسائه ناکانیشیا اینگونه علامه جعفری را ستایش می کند: او بسیار صادق و رو راست بود و گاهی اوقات بسیار صریح. گاهی اوقات از سیاستمدارها به خاطر فساد‌شان انتقاد می‌کرد.
مطلب زیر بخشی از گفت وگوی خانم پروفسور هیسائه ناکانیشی به مناسبت سالگرد ارتحال علامه است که در تابستان 1397 انجام شده است. وی در این گفت و گو به دیدار خود با علامه جعفری که در سپتامبر 1998 صورت گرفته پرداخته است:
در همان جلسه ای که به اتفاق آقای کوزو (اسماعیل) ناکایاما ـ سپتامبر 1998 ـ به منزل ایشان ‌رفتم، مدتی درباره سیاست معاصر با هم صحبت ‌کردیم. ایشان بسیار شوخ‌طبع بود و با تکرار صدای بعضی از قدرتمندان و سیاستمداران معاصر در دنیا، طرز سخن گفتن آنان را مثل خودشان بیان می کرد و می‌گفت: بعضی از آنها بسیار فاسد و بی‌ارزش هستند. گاهی اوقات در مورد برخی از سیاستمدارانِ بد چنان عصبانی می‌شد که نفرت خود را علیه آنها کاملاً ابراز می‌کرد. هر چند علامه جعفری بسیار آرام و مهربان صحبت می‌کرد، ولی هنگام صحبت درباره فساد در سیاست، بسیار تند و صریح بود و آن را با عصبانیت ابراز می‌کرد. این خاطرۀ بسیار مهمی است که از ایشان دارم.
او بسیار صادق و رو راست بود و گاهی اوقات بسیار صریح. گاهی اوقات از سیاستمدارها به خاطر فساد‌شان انتقاد می‌کرد. او از گروه‌های خاصی از مردم که شأن و منزلت انسانی نداشتند، ناراحت بود و انتقاد می‌کرد، و وقتی از وضعیت فعلی دنیا انتقاد می‌کرد، بسیار رُک و صریح بود؛ همزمان بسیار مهربان و خوش قلب بود. خوشبختی انسان‌ها برای او اهمیت داشت. علامه جعفری همچنین در استفاده از استعاره، بسیار توانا بود. مثلاً وقتی درباره انسانی حرف می‌زند که در روح و ذهن خود ثبات ندارد، می‌گفت: این فرد روی کوه آتشفشانی نشسته است، و وقتی آتشفشان خاموش است، زندگی او نیز بسیار ثبات دارد. اما هنگامی که اتفاقی می‌افتد، آتشفشان فوران می‌کند و زندگی این فرد بسیار ناپایدار می‌شود. او در آثار خود از استعاره‌های بسیاری برای توضیح منظور خود استفاده می‌کند.