بزرگنمايي:

آریا بانو-ایرنا - ابراز عشق و محبت به دیگران سبب کاهش افکار و هیجانات منفی و ارتقاء سلامت روان آدمی می‌شود.

بیان احساسات خوب یا بد در کاهش بیماری های روحی و روانی بسیار تاثیرگذار است با این تفاوت که ابراز محبت و عشق، منجر به آرامش می شود به همین دلیل است که بسیاری از روانشناسان تاکید دارند، عشق و محبت باید در درون خانوادها نهادینه شود تا فرزندان در بزرگسالی دچار مشکل نشده و از سلامت روان برخوردار شوند.

عشق یکی از گذرگاه های ورود به سرزمین سبزی است که آرامش را هدیه می دهد، بر این اساس لازمه دستیابی به چنین دنیایی، آموزش عشق ورزی است که باید والدین از بدو تولد کودک ابراز عشق به دیگران را آموزش دهند.

یک روانشناس بالینی روز شنبه در مورد تاثیر عشق بر سلامت روان افراد جامعه گفت: براساس علم روانشناسی ابراز عشق، علاقه و محبت به دیگران موجب ترشح هورمون سروتونین، تستوسترون و افزایش شادی و نشاط در آدمی می شود.

نرگس نوروزی افزود: ابراز احساس عشق و محبت همچنین وسواس های فکری را کاهش و سلامت روان را ارتقاء می بخشد؛ آستانه درد را تقویت و بر این اساس تحمل عارضه و بیماری نیز افزایش می یابد.

این مشاور تاکید کرد: این تبعات فقط به ارتباط دو جنس مخالف اشاره نمی کند و ابراز عشق و علاقه مادر به فرزند، استاد به دانشجو هر یک به طور حتم از این آثار و نتایج برخوردار است.

وی ادامه داد: برخی ارتباطات عاطفی اما غیرواقعی، با گذشت زمان به نفرت تبدل می شود و موجب سرخوردگی افراد خواهد شد.  افزایش ضربان قلب، گیجی و سرگشتگی، گریه های مداوم و افسردگی و آزردگی از جمله علایم یک عشق کاذب محسوب می شود.

به گفته نوروزی، فقدان تفکر منطقی و عدم تصمیمات عقلانی نیز از آثار عشق و علاقه غیرحقیقی به شمار می رود که به دلیل عدم مشاهده برخی از حقایق اتفاق می افتد.

وی گفت: دوست داشتن برتر از عشق است؛ اما در حقیقت عشق و دوست داشتن هر دو به مفهوم دلدادگی اشاره می‌کند و تمایز در عشق حقیقی و غیرحقیقی است.

نوروزی با بیان این که مردان بیش از زنان گرفتار عشق و محبت می شوند، گفت: مردان به هنگام ابراز عشق و علاقه با دشواری روبرو می شوند و ضعیف عمل می کنند اما برخی زنان به هنگام این احساس (شیدایی و دلباختگی) کج خلق و تهاجمی می شوند.

این کارشناس همچنین درمورد آثار و تبعات عدم محبت به دیگران گفت: آدمی که محبت نمی کند به طور حتم محبت نمی بیند و این امر در درازمدت سبب انزواطلبی، گوشه‌گیری، دلمردگی و افسردگی می شود.

نوروزی افزود: عدم محبت به دیگران، برقراری روابط اجتماعی را با دشواری روبرو می‌کند، افکار و هیجانات منفی را تقویت و وسواس‌های فکری را افزایش می دهد.

وی تصریح کرد: ابراز عشق و محبت یک صفت اکتسابی است و بنابراین با آموزش و فرهنگ‌سازی به ویژه از دوران کودکی قابل فراگیری، توسعه و گسترش است.

این روانشناس بالینی یادآور شد: ابراز عشق و محبت در خانواده یکی از موثرترین اقدامات جهت آموزش و توسعه مهرورزی در یک جامعه است، فقدان محبت در یک خانواده سبب عدم فراگیری و فهم و درک مهر و محبت و همچنین آثار و تبعات ارزشمند این خصیصه می شود.