بزرگنمايي:

آریا بانو - کارگردان فیلم «پوست»: مخاطب تجربه دیدن چنین اثری را در سینمای ایران ندارد
سایز متن الف الف
لینک کوتاه در کلیبرد کپی شد! http://akhr.ir/6057344
٤١٠
٠
صبح نو / فیلم سینمایی «پوست» به کارگردانی بهمن و بهرام ارک است و به‌عنوان فیلم اول در جشنواره سی‌و‌هشتم فجر حضور دارد. این فیلم به تهیه‌‌کنندگی محمدرضا مصباح، با موضوع عشق و تقبیح جادو و خرافه‌پرستی است و تدوین آن بر عهده محمد نجاریان است. برادران ارک پیش از این فیلم کوتاه «حیوان» را ساخته بودند که در سینما‌های هنروتجربه اکران شد و جوایزی همچون سیمرغ بلورین جشنواره فجر و جایزه سینه فونداسیون فستیوال کن را دریافت کرد.«پوست» به بخش سودای سیمرغ سی‌و‌هشتمین جشنواره فیلم فجر راه یافته است. به بهانه حضور این فیلم در جشنواره فیلم فجر گفت‌وگویی با بهرام ارک داشته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
آقای ارک، مقداری از نحوه شکل‌گیری فیلمنامه و دغدغه‌های شخصی خود به‌عنوان یکی از کارگردانان فیلم بفرمایید. چطور این فیلم شکل گرفت و ساخته شد؟
فیلم «پوست» ادامه مسیر فیلمسازی ماست. البته در بستری بومی و اساطیری داستان‌های آذربایجان قرار دارد. ما علاقه‌مند بودیم فیلمی بسازیم که فضاسازی عجیبی را در آن تجربه کنیم که بتوانیم به خوبی موقعیت‌های بصری را به تصویر بکشیم طوری که خیال عنصر اصلی آن باشد. به داستان‌ها و موضوعات گوناگونی فکر کردیم اما در نهایت خواندن متون شفاهی آذربایجان و همراه شدن با اسطوره‌ها بسیار به ما کمک کرد. ما از نقاشی‌های محمد سیاه قلم و افراد دیگری در این زمینه بسیار کمک گرفتیم. این داستان در ابتدا اثری اجتماعی بود که به مرور ما تلاش کردیم از فضای اجتماعی آن فاصله گرفته و به فضای اسطوره‌ای نزدیک شویم.
به‌طور کل داستان فیلم روایتگر چه موضوعی است؟
آراد، شخصیت اصلی فیلم است که متوجه می‌شود با طلسمی که مادرش برایش ایجاد کرده از کسی که عاشقش بوده فاصله گرفته و در نهایت این شخصیت وادار به انتخاب میان یکی از آن دو می‌شود.
با توجه به آثار پیشین شما که بسیار مورد استقبال قرار گرفت حضور فیلم «پوست»را به عنوان کارگردان در جشنواره امسال چطور ارزیابی می‌کنید؟
ما در بستر سینمای ایران به موضوعی پرداختیم که شاید خیلی بدان پرداخت نشده باشد و قضاوت درباره آن به نوعی از عادات فاصله گرفته سخت است. فیلم‌های درخشانی در جشنواره فیلم فجر حضور دارند اما این فیلم بسیار متفاوت و پیش روست. منظور از پیش رو کیفیت فیلم نیست بلکه به این معنا پیش روست که تلاش می‌کند سینما را با سبک‌های گوناگون آشنا کند. نمی‌دانم که مخاطب چگونه با فیلم ارتباط برقرار می‌کند، این اثر هم موزیکال است، هم با شعر روایت می‌شود و هم از فضای وهم‌آلود تأثیر می‌گیرد. مخاطبان ما شاید تجربه دیدن چنین اثری را ندارند. اگر فیلم به خوبی بتواند قصه خود را روایت کند می‌توانیم امیدوار باشیم از طرفی دیگر اگر مخاطب با فیلم ارتباط برقرار نکند دیده نمی‌شود. اما به‌طور کل ما تلاش کردیم مخاطب را با خود همراه نگه داشته تا فضاهای گوناگون را تجربه کند. سخت است که بگویم فیلم چطور دیده می‌شود اما همین مسأله که فیلم از «نگاه نو» به بخش سودای سیمرغ راه پیدا کرده نکته مثبت و امیدوار‌کننده‌ای است. زمانی که سینماگری فیلمی می‌سازد تجربه‌های قبلی بسیار به کمکش می‌آید. افرادی که در سینما فعال نیستند شاید خیلی از مسائل را نبینند اما اهالی سینما موضوعات گوناگون را درک و با توجه به آن‌ها موضوعات را مورد بررسی قرار می‌دهند. مخاطب ایرانی باهوش است سینما هم در چند سال اخیر گسترش پیدا کرده است و من امیدوارم اتفاقات خوبی در اکران برای فیلم‌مان رخ دهد و مخاطب جدی برای خود ایجاد کند.
چرا از بازیگران شناخته شده در فیلم‌تان استفاده نکردید؟
فیلم باید به زبان ترکی ساخته می‌شد و در بستر زبانی دیگر میسر نبود. این انتخاب بازیگران را خیلی کم و محدود می‌کرد. به‌دنبال بازیگران چهره از جمله جواد عزتی، هادی حجازی‌فر، بابک حمیدیان بودیم و با آن‌ها گفت‌و‌گو کردیم ولی هماهنگی به نوعی غیرممکن بود زیرا این دوستان مشغول کار بودند. جدای از آن با بودجه محدودی مواجه بودیم که امکان فراتر رفتن از آن وجود نداشت. در نهایت این موضوع شکل نگرفت. بازیگران فیلم به دو دسته تقسیم می‌شوند، بازیگران تئاتر شهرستان که بسیار حرفه‌ای و کار بلد بودند و تعدادی نابازیگر. ما تلاش کردیم سطح بازی‌ها را به یکدیگر نزدیک کنیم که فکر می‌کنم این اتفاق رخ داد. امیدوار هستم بازیگران فیلم ما هم دیده شوند زیرا توانایی‌های بسیاری دارند.