بزرگنمايي:

آریا بانو - بانویی که موفقیتش را مدیون معلولیتش می‌داند 2
سایز متن الف الف
لینک کوتاه در کلیبرد کپی شد! http://akhr.ir/6014554
٠
٠
خراسان / «الهام پدید»، توان‌یابی است که 3 دوره قهرمان مسابقات سنگ‌نوردی کشور شده، دانشجوی دکترای مدیریت است و کسب عنوان بهترین بازیگر زن در جشنواره تئاتر معلولان را در کارنامه دارد.
این روزها کم نیستند آدم‌هایی که نگاه‌شان به زندگی با دیگران متفاوت است؛ آدم‌هایی که نه تنها مشکلات و سختی‌های معمول، حتی اتفاق‌ها و حوادث خیلی بد هم نمی‌تواند مانع پیشرفت‌شان شود. «الهام پدید» بانوی 31 ساله بیرجندی، یکی از آن‌هاست. هنوز به یک سالگی نرسیده بود که در سانحه رانندگی یک پایش را از دست داد، از همان دوران با پای مصنوعی بر سکوی اراده ایستاد و در رشته‌های ورزشی مختلف تا قله‌های موفقیت پیش رفت. او اکنون دانشجوی دکترای مدیریت دولتی و کارمند اداره کل بهزیستی خراسان جنوبی است. در ادامه گفت‌و‌گویی با این بانوی موفق خواهیم داشت.
نماد واقعی خواستن و توانستن
این که بانوی جوانی با توجه به شرایط جسمی‌اش به ورزشی مانند سنگ‌نوردی رو بیاورد برای‌ بعضی از ما عجیب است اما الهام از موضع قدرت می‌گوید: «برای فردی با شرایط من، شاید بهترین چیزی که بتواند معلولیتش را پوشش بدهد یک قهرمان ورزشی بودن است، یعنی نماد واقعی خواستن و توانستن. رشته‌های ورزشی که کار می‌کنم شنا، پرتاب وزنه و سنگ‌نوردی است. اولین‌باری که روی دیوار سنگ‌نوردی رفتم با توجه به این که دستان قوی داشتم احساس کردم می‌توانم در این رشته موفق شوم.»
صاحب مدال کشوری در مسابقات شنا، پرتاب وزنه و سنگ‌نوردی
الهام درباره افتخارات ورزشی‌اش می‌گوید: «وقتی اولین مدال طلا را بر گردنم انداختند، نخستین چیزی که به ذهنم خطور کرد این بود که روزی بتوانم در مسابقات جهانی هم افتخاراتی داشته باشم. در مسابقات کشوری شنا موفق شدم رتبه هفتم را کسب کنم. در پرتاب وزنه در سطح استان چندین بار شرکت کردم و موفق به دریافت مدال طلا شدم. در مسابقات کشوری پرتاب وزنه در سال 96 در کلاس معلولیت موفق شدم مقام سوم را کسب کنم. در رشته سنگ‌نوردی، ورودم به مسابقات از سال 95 بود و در سال‌های بعد سه دوره قهرمان مسابقات کشوری شدم.»
علاقه‌مندی به تئاتر برای حضوری موفق در اجتماع
ظاهرا اشتهای این بانوی جوان و با پشتکار برای حضوری موفق در اجتماع سیری‌ناپذیر است. خودش در این باره می‌گوید: «تئاتر را از کودکی دنبال می‌کردم اما از سال 94 به صورت جدی روی صحنه رفتم و در همین سال موفق به کسب مقام اول بازیگری زن در جشنواره تئاتر معلولان شدم. تاکنون چهار نمایش با جوایز پربار کار کرده‌ام و آخرین آن هانمایش «زخمه تار» به کارگردانی و نویسندگی آقای امان‌ا... احراری برای جشنواره معلولان خلیج‌فارس بودکه در دی‌ماه برگزار شد.»
تاثیرگذار بر اطرافیان
کم توانی سخت است اما با قبول آن می‌شود شیوه‌ای برای زندگی پیدا کرد که متناسب با این شرایط باشد. به گفته الهام: «موفقیت برای همه افرادی است که بهترین تصمیم را در سخت‌ترین شرایط می‌گیرند اما چیزی که بر من خیلی تاثیرگذار بود این است که افراد بیشتری با من و فعالیت‌هایم آشنا شدند. من در جامعه معلولان با هم‌نوعان خودم فعالیت می‌کنم و در واقع رسالت‌مان هم معرفی توانمندی‌های معلولان به جامعه است و این خودش به تنهایی باعث شده که ارتباطات اجتماعی خیلی بیشتری داشته باشم.»
مبارزه با چالش‌ها برای دست‌یابی به موفقیت
به گفته خانم پدید، در بروز چالش در مسیری که طی کرده، مرد و زن بودن نقشی نداشته است: «در منطقه‌ای زندگی می‌کنم که در زمینه ورزشم با مشکل سالن استاندارد و مربی روبه‌رو هستم، در حقیقت حتی برای علاقه‌مندان سالم هم این امکانات وجود ندارد. این چالش نه ارتباطی به جنسیت دارد و نه معلولیت. ولی به هرحال چالشی است که من به‌خاطرش عذاب می‌کشم چون برای تمرین‌ها مجبورم به استان‌های مجاور بروم و شرایط برایم سخت‌تر خواهد شد.»
پیوند پا؛ آری یا نه؟
الهام در جواب سوال ما که اگر روزی امکان پیوند پا یا مثلا نصب پای روباتیک فراهم شود، حاضر به انجامش است، گفت: «بله قطعا. البته من فیزیک بدنی خودم بدون پروتز را دوست دارم و مشکلی هم با این مسئله ندارم اما طبیعی است که انسان گرایش به تکامل دارد و مطمئنم اگر پای بهتری یا دو پا داشته باشم از امروزم موفق‌تر خواهم بود. یکی از دلایل موفقیتم، معلولیتم بوده به این دلیل که در یک مقطع زمانی برای پوشاندن آن، به فعالیت‌هایی روی آوردم تا معلولیتم به چشم نیاید. اما زمانی که شخصی مثلا به عنوان یک قهرمان ورزشی شناخته می‌شود دیگر فرقی نمی‌کند که معلول است یا خیر. اطرافیانم با این که افراد موفقی هستند اما برخلاف من در ادامه موفقیت‌شان خیلی جدی نبوده‌اند.»
حرف آخرم این‌که دنبال بهانه نباشیم
الهام گفت‌وگوی‌مان را این‌طور به پایان می‌رساند: «من با وجود معلولیتم خودم را متفاوت با افراد بدون معلولیت نمی‌بینم بنابراین مایلم حرفم را فراتر از یک معلول بزنم. دنبال بهانه نباشیم. بیشتر اوقات وقتی صحبت از فعالیت‌های ورزشی یا هنری می‌شود خانم‌های ما که توانایی بالایی دارند، یک سری ملاحظاتی را بهانه می‌کنند تا در نهایت به فعالیتی روی نیاورند اما من فکر می‌کنم همه این‌ها بهانه‌ای بیش نیست و هیچ محدودیتی مانع پیشروی یک ذهن موفق نمی‌شود. چه بسا هرچه فرد در محدودیت مادی و معنوی بیشتری باشد، خلاقیت بیشتری به خرج می دهد و همین باعث رقم‌خوردن اتفاق‌های خوب می شود.»
نویسنده : فاطمه قاسمی| خبرنگار