بزرگنمايي:

آریا بانو - میزان / شاکی پرونده آدم ربایی در لباس زندان در شعبه 10 دادگاه کیفری یک استان تهران حاضر شد و شکایت خود را بیان کرد.
شاکی پرونده که به اتهام حمل و نگهداری مواد مخدر در زندان است مدعی بود که دو مرد وی را در نزدیکی مغازه اش مورد ضرب و شتم قرار داده و ربوده اند؛ این در حالی است که در میان سه متهم این پرونده نام زنی متاهل به نام فائزه به چشم می خورد که شاکی پرونده مدعی است با وی دوست بوده است.
قاضی متین راسخ خطاب به شاکی پرونده گفت: زمانی که متوجه شدی این خانم شوهر دارد برای چه رابطه خود را با وی ادامه دادی؟
شاکی در پاسخ بیان کرد: او به من گفت می خواهد از همسرش طلاق بگیرد.
قاضی متین راسخ اظهار کرد: به چه دلیل جلوی در خانه مادر مجید (همسر فائزه) لاستیک آتش می زدی و انگیزه ات از این کار چه بود؟
رئیس دادگاه عنوان کرد: مجموعا چند بار لاستیک آتش زدی؟
شاکی در پاسخ بیان کرد: مجموعا چهار یا پنج بار لاستیک آتش زدم.
قاضی متین راسخ اذعان کرد: در آن شب که شما را ربودند، چه کسی به شما زنگ زد که سر قرار بیایید و پس از آن چه اتفاقی افتاد؟
شاکی در پاسخ گفت: خود فائزه به من گفت که سر قرار بیایم و در اطراف مغازه ام قرار گذاشته بودیم اما به جای فائزه دو مرد سر قرار آمدند، در ادامه فرشاد (یکی از سه متهم پرونده) از پشت به سر من ضربه زد و مرا سوار یک خودرو کردند و با خود بردند.
رئیس دادگاه گفت: شما فرشاد را از قبل می شناختید؟
شاکی پرونده در پاسخ بیان کرد: بله؛ چند ماه پیش از این موضوع، فرشاد با دوست خود به مغازه من آمدند و ضمن شکستن شیشه ها و فحاشی، شاگرد مغازه مرا مورد ضرب و شتم قرار دادند.
در این بخش از جلسه دادگاه، قاضی متین راسخ از شاکی پرونده خواست تا اگر توضیحاتی در خصوص شکایت موکل خود دارد شرح دهد.
وکیل شاکی در پاسخ گفت: اظهارات خود را به شرح لایحه ارائه خواهم داد.
قاضی متین راسخ در ادامه از فرشاد خواست تا در جایگاه قرار گیرد و ضمن تفهیم اتهام به وی گفت: اتهام شما به شرح پرونده دایر بر مشارکت در آدم ربایی، سرقت مقرون به آزار و ایراد ضرب و جرح، توهین، تهدید و غصب عنوان نسبت به شاکی تفهیم می گردد، دفاعیات خود را شرح دهید.
فرشاد ضمن دفاع از خود بیان کرد: فائزه دخترعمه من است و من به شاکی گفتم که او شوهر دارد و دست از سرش بردار، من یک بار با این آقا (شاکی) دعوایم شد و روی من قمه کشید و با قمه مرا زد.
فرشاد ضمن رد ادعای شاکی در خصوص ربودن و مورد ضرب و شتم قرار گرفتن وی بیان کرد: من اصلا آنجا نبودم و از این موضوع بی اطلاع هستم.
در این بخش از جلسه دادگاه، قاضی متین راسخ از شاکی خواست تا چنانچه دلایلی در خصوص حضور متهم در صحنه جرم دارد بیان کند که شاکی دلیلی در این خصوص ارائه نکرد و وکیل شاکی نیز اظهار داشت که دلیلی در این خصوص ندارد.
قاضی متین راسخ عنوان کرد: اقرار باید عندالحاکم باشد.
در ادامه، فائزه در جایگاه قرار گرفت و رئیس دادگاه ضمن تفهیم اتهام به وی گفت: اتهام شما به شرح پرونده دایر بر معاونت در آدم ربایی تفهیم می شود، دفاعیات خود را شرح دهید.
فائزه ضمن رد اتهام وارده گفت: ما اصلا در آن روز خانه نبودیم و با دختر و همسرم به تاکستان رفته بودیم، من هیچ قراری با شاکی نداشتم و وی دائما مزاحم من می شد در حالی که من به وی گفته بودم که متاهل هستم و زمانی که از وی شکایت کردم فرزندم را تهدید کرد.
رئیس دادگاه در ادامه از مجید خواست تا در جایگاه قرار گیرد و ضمن تفهیم اتهام به وی گفت: اتهام شما دایر بر معاونت در آدم ربایی است، دفاعیات خود را شرح دهید.
مجید بیان کرد: حرف های وی (شاکی) دروغ است و ما در آن زمان در شهرستان بودیم، وی بیش از 10، 15 بار در مقابل در خانه مادرم آتش سوزی راه انداخت.
رئیس دادگاه خطاب به وکیل شاکی بیان کرد: شما اظهارات هر سه متهم را شنیدید، چنان چه در جهت انتساب جرم به آن ها دلیلی دارید بیان کنید.
وکیل شاکی در پاسخ عنوان کرد: دلیلی ندارم.
قاضی متین راسخ ضمن اعلام ختم رسیدگی اظهار کرد: با توجه به اظهارات شاکی، علت و انگیزه اصلی این جرایم ارتباط نامشروع و مزاحمت های مکرر شاکی نسبت به فائزه و مجید بوده و اقدامات مجرمانه شاکی دایر بر تحریق عمدی و سایر مزاحمت ها برای مادر مجید مانند آتش زدن لاستیک جلوی در و انداختن اشیاء آتش زا داخل منزل وی، صرف نظر از انکار متهمان در جلسه دادگاه و با توجه به این که هیچ یک از متهمان نزد این دادگاه اقراری ننمودند و اقرار آن ها در مرجع انتظامی و دادسرا دارای تضاد و تناقض با اظهارات شاکی است و با توجه به اینکه شاکی و وکیل وی از ارائه دلیل در جهت انتساب بزه به متهمان حاضر اظهار عجز نموده و بر دادگاه نیز طریق تحصیل دلیل با وصف موجود مسدود است، دادگاه بر اساس اصل 37 قانون اساسی رای بر برائت کلیه متهمان صادر می نماید.
وی در پایان گفت: رای صادره حضوری و ظرف مدت 20 روز پس از ابلاغ در دیوان عالی کشور قابل فرجام خواهی است.