بزرگنمايي:

آریا بانو - سلامانه: روان شناسان ایتالیایی بر اساس نوع به هم ریختگی خانه به نوع مشکل اعضای خانه پی بردند. 
آیا شما از کسانی هستید که به شکلی وسواسی به تمیز و مرتب کردن خانه اهمیت می‌دهید یا برعکس، زیاد اهل تمیزکاری و رسیدگی به گوشه و کنار منزل‌تان نیستید؟ چه از دسته اول باشید یا دوم، شکل و شمایل ظاهری خانه‌تان، نحوه شستن ظر‌ف‌ها و شکل قرار گرفتن لباس‌ها در کمد و... به احتمال زیاد می‌تواند نشان دهنده زوایای روان شناختی درون‌تان باشد. همین موضوع درباره دیگران هم صادق است یعنی اگر شما بخواهید فردی را که تازه با او آشنا شده‌اید، بیشتر بشناسید کافی است نگاهی به خانه‌اش و چیدمان آن بیندازید. در هر حال، دانستن چیزهای جدید درباره خودتان و دیگران همیشه کار جالب و مفیدی است.
در این مطلب به شما درباره نتایج پژوهش چند روان‌شناس ایتالیایی درباره این‌که نوع به هم‌ریختگی خانه، چه ابعاد روان شناختی از شخصیت آن‌ها را آشکار می کند، خواهیم گفت.
خانه ای تمیز با کشوهای نامرتب = اختلال دراماتیک
در نگاه اول، ممکن است یک آپارتمان یا اتاق‌های یک خانه بی‌عیب و ایراد به نظر برسد. کفپوش تمیز، کتاب هایی که با نظم خوبی مرتب شده‌اند، کاغذ دیواری مناسب و ... اما اگر نگاهی به داخل کشوی آشپزخانه یا یک قفسه کمد آن بیندازید، ممکن است داخل آن‌ها قیچی یا قلم شکسته، کارت‌های اعتباری قدیمی یا لباس‌های مچاله شده را ببینید. برای افراد دارای اختلال شخصیتی دراماتیک، خوب به نظر رسیدن ظاهر هر چیز اهمیت زیادی دارد. این افراد دوست دارند بهترین جنبه از شخصیت خودشان را نشان و بیشتر کارها را برای تحت تاثیر قرار دادن دیگران انجام دهند. پنهان کردن وسایل قدیمی و به دردنخور برای این دسته از افراد آسان‌تر از جدا کردن و دور ریختن آن‌هاست. این نوع افراد بیشتر از این‌که سعی کنند خانه را واقعا تمیز کنند، دوست دارند آن را تمیز و مرتب نشان بدهند.
بالکن پر از زباله و سینک کثیف = تنبل و مسامحه کار
در مقابل کسانی که عاشق تمیزی هستند، افرادی هم هستند که کمتر می‌توان نشانه‌ای از نظافت را در محیط اطراف‌شان یافت. آن‌ها در زمستان تمام زباله‌ها را در بالکن جمع می‌کنند یا تمام ظروف کثیف را داخل سینک می‌گذارند تا زمانی که متوجه شوند هیچ ظرف تمیزی باقی نمانده است سپس تصمیم به شستنشان می‌گیرند. اهمال و مسامحه ‌کاری، مشکلی است که چنین افرادی گرفتارش هستند. این افراد با عذر و بهانه‌هایی مثل «الان وقت ندارم» یا «فردا انجام می‌دهم»، کارهای دشوار یا کم اهمیت منزل را به تعویق می‌اندازند. از نظر روان شناسی، اهمال کاری یا تنبلی می‌تواند عوامل و انگیزه‌های مختلفی داشته باشد. اگر متوجه شده اید که گاهی در انجام کارها تعلل می‌کنید، برای ترک آن از کارهای کوچک شروع کنید. ظروف غذا را درست بعد از خوردن غذا بشویید و هر روز زباله‌ها را بیرون ببرید. شما به عادت سالم انجام به موقع کارها در بخش‌های مهم تری از زندگی مانند کار یا روابط با افراد دیگر احتیاج خواهید داشت.
آشپزخانه به هم ریخته و غیربهداشتی = افسردگی
معمولا آشپزخانه باید تمیزترین مکان خانه باشد چون تمیز بودن آن با سلامت اعضای خانواده ارتباط مستقیم دارد. حتی تنبل‌ترین افراد هم سعی می‌کنند از بهداشت آشپزخانه مطمئن شوند. با این حال، افرادی هم هستند که با یک آشپزخانه کثیف مشکلی ندارند و دلیلش هم فقط تنبلی نیست. بسیاری از مطالعات ثابت می‌کنند توجه نداشتن به بهداشت و نظافت خانه، یکی از نشانه‌های افسردگی است. این افراد انرژی لازم را برای رسیدگی به بهداشت خانه خود ندارن دو ارزش کافی برای زندگی در یک مکان پاک قائل نیستند.
حمامی که فقط صابون دارد و لیف= استرس زیاد
در تبلیغات شامپوها، معمولا حمام به عنوان مکانی نشان داده می‌شود که شما می‌توانید تمام مشکلات خود را در آن فراموش و کاملا آرامش پیدا کنید. جالب است که از منظر روان‌شناسی، واقعا هم همین‌طور است. فقط یک نگاه به حمام کافی است تا بگوییم صاحب‌خانه نه تنها برای بدن خود بلکه برای آرامش روانی‌اش چقدر اهمیت قائل است. یک حمام تمیز، نشانه آن است که از آن به طور مرتب استفاده می‌شود. وجود شامپوهای مختلف، خمیردندان با کیفیت بالا، کرم‌های صورت و لوسیون بدن به این معنی است که فرد به خودش اهمیت می‌دهد. اگر تنها چیزهای موجود در حمام، صابون و مقداری فوم خشک شده باشد، به معنای افسردگی صاحب خانه نیست بلکه بدان معناست که او فرد واقعاً پراسترسی است و وقت زیادی برای توجه به ظاهرش ندارد.
خانه‌ای پر از وسایل اضافه = ابتلا به روان رنجوری
برای بعضی افراد، خداحافظی با چیزهایی که دوست دارند، کار سختی است. احتمالا آپارتمان‌هایی با چنین وسایلی را دیده‌اید: چندین سرویس چای‌خوری که هیچ فردی از آن‌ها استفاده نمی کند، مبلمان قدیمی که در بالکن قرار گرفته، یک دوچرخه قدیمی که مدت‌ها کسی سوار آن نشده است و دیگر وسایل ناکارآمد. در بهترین حالت، این شرایط نشانه شخصیتی محافظه کار است. فرد نمی‌خواهد شرایط موجود را تغییر بدهد و سعی می‌کند از تغییرات فرار کند اما بدترین سناریو، زمانی است که فرد تمایل داشته باشد مدام وسایلی را که استفاده‌ای ندارند به خانه ببرد. این کار نشانه رفتارهای اجباری و روان رنجوری است. این نوع افراد صرفا نمی‌توانند از انبار کردن وسایل در خانه خودداری کنند.
یک خانه بسیار تمیز و مرتب = کمال گرایی و اضطراب
مطالعات متعددی نشان داده‌اند تمیز کردن خانه به طور منظم و سایر اقدامات ساده روزمره، می‌تواند مشکلات تمرکز را برطرف و ما را مسئول‌تر، خوشحال‌تر و با اعتماد به‌نفس تر کند. اما اگر فردی بیش از حد به پاکیزگی خانه توجه داشته باشد، این رفتار او می‌تواند نشانه برخی مشکلات روحی باشد. معمولاً برای این نوع افراد، مهمان چیز زیاد خوشایندی نیست زیرا ممکن است به وسیله ای آسیب برساند یا نظم خانه را به هم بریزد. همچنین توجه زیاد به تمیزی خانه ممکن است نشانه متمرکز شدن روی چیزهای کوچک یا تمایل به کمال‌گرایی باشد. اگر فرد خانه را به دلیل ترس از میکروب و خاک به طور مکرر تمیز کند، احتمالا دچار اضطراب است. گاهی اوقات، مشغول شدن به نظافت خانه به مقابله با این اضطراب و رها شدن از افکار پریشان کمک می‌کند. منبع: trendingposts.net / یاسمین مشرف