بزرگنمايي:

آریا بانو - برترین ها / نمی‌توان کتمان کرد که افراد مبتلا به سندروم داون همیشه مورد پذیرش کامل جامعه نیستند. حتی در ثروتمندترین و پیشرفته‌ترین نقاط جهان، پیش داوری‌هایی از این نوع، همچنان ادامه دارد و به نظر نمی‌رسد به این زودی‌ها هم از بین برود. اما همیشه کسانی وجود دارند که در برابر این پیش داوری‌ها می‌ایستند. در این مطلب با افرادی آشنا می‌شوید که موانع را کنار زدند و سقف‌های شیشه‌ای را برای افراد مبتلا به سندروم داون در جهان شکستند.
آنجلا بچیلر (Ángela Bachiller)، سیاستمدار
آنجلا فعالیت سیاسی خود را در سال 2011 و با کار در ساختمان شهرداری شهر اسپانیایی والادولید کرد. آنجلا به عنوان یکی از اعضای حزب مردم، دو سال به عنوان دستیار اداری کار کرد و در سال 2011 هم در انتخابات حضور یافت. اگرچه او در انتخابات رای نیاورد و جایگاه هجدهم را برای 17 پست موجود کسب کرد، اما بعد از رسوایی فساد یکی از منتخبان، دو سال بعد سِمَت او را بر عهده گرفت.
هرچند برخی افراد سعی می‌کنند با اشاره به اینکه او در انتخابات پیروز نشده، موفقیت آنجلا را زیر سوال ببرند، اما باید توجه داشت که اگر افراد مبتلا به سندروم داون اجازه رای دادن در اسپانیا را داشتند، شاید آنجلا هم پیروز می‌شود.
کولت دیویتو (Collette Divitto)، کارآفرین

حتی بدون قوانینی که صریحا آن‌ها را از ورود کامل به به جامعه منع کند، افراد مبتلا به سندروم داون دائما با نبرد سختی روبرو هستند. کولت دیویتو وقتی فهمید این موضوع چقدر حقیقت دارد که با اینکه دوره سه ساله آشپزی در دانشگاه کلمسون را تنها در دو سال گذراند، در مصاحبه‌های شغلی متعددی که داشت با چیزی جز رد کردن مودبانه روبرو نشد.
پس از این شکست، کولت با محبوب‌ترین دستورالعمل خود «کوکی شگفت انگیز»، کوکی کولتی را تاسیس کرد. او ابتدا فقط با یک فروشگاه کار می‌کرد، اما به تدریج پایگاه مشتریان خود را تاسیس کرد و با ظاهر شدن در سی‌ان‌ان، بی‌بی‌سی و بسیاری رسانه‌های دگر مشهور شد. او اکنون 13 نفر را استخدام کرده و امیدوار است از پلتفرم خود برای کاهش بیکاری و فقر در میان افراد معلول استفاده کند.
جیمی برور (Jamie Brewer)، بازیگر

شاید مشهورترین فرد این مطلب، جیمی برور باشد، بازیگری که بسیاری از شما او را از نقش هایش در سریال «داستان ترسناک آمریکایی» می‌شناسید. جیمی بیش از یک دهه در تئاتر کار کرد و وقتی در تلویزیون ظاهر شد، شهرت بین المللی کسب کرد.
مارت وکسلسن گوکسیر (Marte Wexelsen Goksøyr)، نمایشنامه نویس

مارت در سال 1982 در نروژ به دنیا آمد. مارت یک سخنران عمومی و فعال معلولیت است، اما بیشتر او را به خاطر آثارش در نویسندگی، به ویژه نمایشنامه نویسی می‌شناسند. مشهورترین اثر او تفسیرش از سیندرلا است که بر اساس زندگی خودش نوشته شده و در یکی از معتبرترین تئاتر‌ها اسلو اجرا شده است.
کار مارت باعث شد او را اولین زنی باشد که برنده جایزه از آکادمی ادبیات و آزادی بیان نروژ شود و سیندرلای او حتی پایه تحقیقات علمی شد که تفاوت نگرش به بازیگران معلول را بین بزرگتر‌ها و بچه‌ها مقایسه می‌کند.
جودیت اسکات، مجسمه ساز

کودکی جودیت اسکات (1943-2005) همان طوری بود که شما از یک هنرمند مشهور انتظار دارید. والدین جودیت حاضر نبودند شرایط او را بپذیرند. روزی جویس، خواهر دوقلوی جودیت 7 ساله، بیدار شد و فهمید جودیت را به مرکز نگهداری برده اند، جایی که ناشنوایی او باعث شد نتواند در هیچ کلاسی شرکت کند.
مادر جویس به او اجازه نمی‌داد خواهرش، جودیت را ببیند و جویس بیشتر عمرش را صرف کار با کودکان معلول کرد، تا اینکه بعد از 35 سال جنگیدن، سرپرست جودیت شد و او را به موسسه دیگری برد. سال ها بود که جودیت هیچ علاقه‌ای به فعالیت‌های خلاقانه موجود در آنجا نشان نداده بود، تا روزی که یک معلم مهمان آمد و کلاسی در زمینه هنر منسوجات برگزار کرد. جودیت فورا این هنر را یاد گرفت و شروع به کار کرد. بیشتر آثار او انعکاس تنهایی و انزاویی بود که در کودکی تجربه کرده بود و دوقلو‌ بودن موضوع اصلی کارهایش بود.
بعد از 10 سال، جودیت اولین نمایشگاهش را برگزار کرد که همراه با کتابی درباره آثارش، توجه و تحسین جامعه هنری بین‌المللی را جلب کرد. او خیلی زود سوژه چهار مستند به سه زبان شد و تا به امروز نمایشگاه دائمی او در 12 موزه در شش کشور نمایش داده می‌شود.
مادلین استوارت (Madeline Stuart)، سوپرمدل

مادلین استوارت یک سوپرمدل حرفه‌ای است که در سال 1996 در استرالیا به دنیا آمد. او بعد از شرکت در فشن‌شوی بریسبن در سال 2014، تصمیم گرفت مدل شود و آموزش را آغاز کرد. سال بعد، مادرش یک کمپین آنلاین راه انداخت و باعث شد استوارت در عرض یک هفته دو قرارداد ببندد.
فعالیت حرفه‌ای استوارت اینجا به پایان نرسید و او به سرعت پیشرفت کرد و در کت‌واک هفته مد نیویورک، هفته مد پاریس، هفته مد لندن و بسیاری اجرا‌ها و نمایش‌های دیگر در سراسر دنیا شرکت کرد.
پابلو پیندا (Pablo Pineda)

پابلو پیندا بازیگر، معلم و اولین اروپایی مبتلا به سندروم داون است که توانسته مدرک دانشگاهی بگیرد، او مدرک دیپلم تدریس و لیسانس روانشناسی آموزشی دارد. پابلو در سال 2009 برنده جایزه صدف نقره‌ای در جشنواره فیلم بین‌المللی سن سباستین به خاطر بازی در «یو تامبین» شد، فیلمی که درباره یک فارغ التحصیل دانشگاهی مبتلا به سندروم داون بود. جایزه صدف نقره‌ای برخلاف نامش، بالاترین جایزه بازیگری در این جشنواره است که یکی از 14 جشنواره فیلم درجه یک در جهان است.
اگرچه پیندا هنوز بازی می‌کند، اما قصد دارد به صورت حرفه‌ای کار آموزشی کند و در حال حاضر به دنبال ایجاد یک استراتژی بین‌المللی برای افزایش فرصت‌های شغلی برای افراد معلول است. پیندا مرتبا در در دانشگاه‌های سراسر دنیا سخنرانی می‌کند و چندین کتاب نوشته است.
سوجیت دسای (Sujeet Desai)، موسیقی‌دان

سوجیت نوازنده اهل بوفالو، نیویورک است که از دبیرستان با معدل 4.3 و دو سال بعد از آکادمی موسیقی برکشایر هیلز فارغ‌التحصیل شده است. او می‌تواند هفت ساز بنوزاد: پیانو، ویولن، درامز، کلارینت، باس کلارینت، ترومپت و ساکسفون. دو مستند درباره دستاورد‌های او ساخته شده و توجه رسانه‌های بزرگی را جلب کرده و در نمایش‌های تلویزیونی مختلف و همچنین ژورنال وال استریت و نیویورک تایمز ظاهر شده است. بزرگترین دستاورد او تاکنون اجرا در سالن کارنگی در سال 2015 بوده است. او اکنون در نیویورک با همسرش کارولین زندگی می‌کند و برای دومین اجرای خود در سالن کارنگی تمرین می‌کند.
کارن گافنی (Karen Gaffney)، ورزشکار

جیم گافنی در سال 1977 دختر 9 ماهه اش کارن را نگه داشت و در صورتش فوت کرد. وقتی لب‌هایش بسته شد، او را کمی زیر آب برد به این امید که به تدریج قدرت نفس کشیدن و صدایش بهتر شود. از همین جا بود که راه کارن مشخص شد. او اکنون یک شناگر حرفه‌ای بسیار موفق است.
کارن علاوه بر کسب دو مدال طلا در المپیک‌های خاص، اولین فرد مبتلا به سندروم داون بود که در کانال انگلیس شنا کرد. او از آن زمان در بندر بوستون، خلیج سانفرانسیسکو، دریاچه شامپلن و فرار از سه گانه آلکاتراز شرکت کرده است.
ایزابلا اسپرینگمول تجادا (Isabella Springmuhl Tejada)، طراح

ایزابلا از کودکی راه مادربزرگش را دنبال کرد که یک طراح بود. او در کودکی برای لباس‌هایش لباس می‌دوخت، اما این بازی کم کم به حرفه او تبدیل شد و در دوره مد شرکت کرد و شروع به کار روی لباس با الهام از فرهنگ گواتمالایی کرد، همچنین طرح‌هایی برای افراد مبتلا به سندروم داون ایجاد کرد.
او اولین نمایشگاه بزرگ خود را در سال 2015 برگزار کرد و کل مجموعه‌اش را فروخت. موفقیت نمایش او توجه بین‌المللی را جلب کرد و دومین نمایشگاه در پاناما برگزار شد. طرح‌های او در سال 2016 در هفته مد لندن نمایش داده شدند و بعد از آن نمایشگاه دیگری در روم برگزار شد. همه این‌ها باعث شد نام او در میان 100 زن الهام بخش و تاثیرگذار بی‌بی‌سی منتشر شود.