بزرگنمايي:

آریا بانو - یک روانشناس کودکان گروه استثنایی با بیان اینکه معلولان علاوه بر مشکلات ناتوانی و کم‌توانی جسمی، فشارهای روانی زیادی را نیز متحمل می‌شوند، می‌گوید: به طور کلی میزان و درجه فشار روانی که معلولان تجربه می‌کنند به میزان نقص و آسیب، میزان برخورداری از حمایت‌های سازمان‌های ذی نقش و نوع نگاه جامعه بستگی دارد اما با این وجود معلولانی که بر اثر حوادث، دچار ناتوانی می‌شوند نسبت به معلولان مادرزادی، فشار روانی بیشتری تحمل می‌کنند.

سعید رضایی در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه براساس آمار سازمان جهانی بهداشت دو الی سه درصد از افراد کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه دارای ویژگی‌های استثنایی و خاص هستند، اظهار کرد: هدف از نام‌گذاری روز جهانی معلولان، آگاه‌سازی عمومی و ارتقاء سطح نگرش و ذهنیت آحاد مردم نسبت به معلولیت است.
وی با بیان اینکه انسان‌ها باید بپذیرند که فاصله آنها با معلولیت به آنی بستگی دارد و ممکن است هر فردی دچار معلولیت شود، یادآور شد: افرادی که دچار ناتوانی ذهنی و جسمی هستند، علاوه بر مشکل ناتوانی و کم‌توانی، فشارهای روانی و اجتماعی زیادی که ناشی از این ناتوانی‌ به آنها وارد می‌شود را تحمل می‌کنند. در این میان نیز هر وجدان بیداری با دیدن و شنیدن مشکلات آنها احساس ناراحتی و ترحم دارد؛ احساساتی که زندگی فردی، اجتماعی و روانی معلولان را تحت تاثیر قرار می‌دهد، لذا بهتر است افراد جامعه به جای احساس ترحم، توانایی و باورهای آنها را باور داشته باشند.
این روانشناس در ادامه درباره فشارهای روانی که به معلولان وارد می‌شود، اظهار کرد: به طور کلی میزان و درجه فشار روانی که معلولان تجربه می‌کنند براساس میزان نقص و آسیب، میزان برخورداری از حمایت‌های سازمان‌های ذی نقش و نوع نگاه جامعه متفاوت است. بی‌تردید افرادی که بر اثر حوادثی به یکباره دچار ناتوانی می‌شوند نسبت به افرادی که به صورت مادرزادی دچار معلولیت شده‌اند فشار روانی بیشتری تحمل می‌کنند.
رضایی با اشاره به اینکه ناشنوایان و نابینایان نیز که دچار نوعی نقص حسی هستند، بیش از معلولان دیگر فشارهای روانی (مجموعه‌ای از ناکامی‌ها که عموما در قالب استرس، افسردگی و اجتماع‌گریزی در فرد ظهور می‌کند) را تحمل می‌کنند، ادامه داد: کانال‌های حس شنیداری و دیداری در تکمیل دانش و دانایی و حضور در موقعیت‌های اجتماعی بسیار موثر است و از آنجایی که نابینایان و ناشنوایان در مقایسه با افراد عادی کمتر از موهبت برقراری تعاملات سازنده با محیط و دنیای اطراف برخوردارند،‌ ترجیح می‌دهند که از اجتماع کناره‌گیری کنند.
وی با تاکید بر اینکه معلولان به آموزش مهارت‌های اجتماعی، ارتباطی و تعاملی نیازمندند، افزود: بسیاری از افرادی که دچار مشکلات جسمی و ذهنی هستند، سال‌ها با بیماری و معلولیت خود دست و پنجه نرم می‌کنند و از جامعه‌ای که به آن تعلق دارند دور هستند. همین موضوع باعث می‌شود آنها بسیاری از فرصت‌های طلایی اجتماعی و تعاملی‌شان را از دست بدهند به همین دلیل لازم است سازمان‌هایی مانند سازمان بهزیستی در غالب کلاس‌های آموزشی و اجتماعی، مهارت‌ها و تعاملات این دسته از افراد را تقویت کنند.
رضایی در ادامه با اشاره به چگونگی تشخیص مشکلات معلولان بیان کرد: برای درک مشکلات معلولان، در ابتدا باید مرجع احساس ناتوانی و ناکامی، فضای زندگی، شرایط برخورداری از امکانات و... را جستجو و سپس نظام باوری، انگیزشی، هیجانی و عاطفی آنها را تقویت کرد تا از این طریق فشار و هیجانات روانی آنها کنترل و مهار شود. در این راستا سازمان بهزیستی و دیگر سازمان‌های ذی نقش نیز باید از طریق ایجاد تشکل‌های شغلی، حرفه‌آموزی و... برای حضور پررنگ معلولان در اجتماع فرصتی فراهم کنند، زیرا حضور معلولان در اجتماع بهانه‌ای برای رهایی از فشارهای روانی آنها است.
وی ادامه داد: اینکه معلولان طی زندگی‌شان می‌توانند موفقیت‌های بسیاری کسب کنند، واقعیت غیرقابل انکاری است. معلولان بسیاری هستند که با انجام کارهای بزرگ توانسته‌اند برگی از تاریخ را به نام خود رقم بزنند و نسبت به افراد عادی تاثیر بالایی در رشد و پیشرفت جامعه‌شان داشته باشند.
انتهای پیام