بزرگنمايي:

آریا بانو - خبرآنلاین / در روزهای گذشته در بعضی از کانال‌های سینمایی کمپینی شکل گرفته برای بازگرداندن برج میلاد به چرخه جشنواره فیلم فجر؛ اتفاقی که اکثریت اهالی رسانه با آن موافق نیستند.
کمپین بازگرداندن کاخ جشنواره به برج میلاد! این موضوع مهم چند کانال سینمایی در روزهای اخیر بوده است. موضوعی که برایش کمپین ساخته شد و امضاهایی جمع شد؛ هرچند در میان امضا کنندگان نام یک تهیه‌کننده و یک فرد خارج‌نشین هم دیده می‌شد.
علاوه بر این امضاها و این کانال‌های تلگرامی روزنامه جوان هم با این موج همراه شد و از بازگشت برج میلاد به جشنواره فیلم فجر با متنی داغ دفاع کرد و از درمیان بودن پای منافع افرادی در تغییر مکان جشنواره فیلم فجر نوشت. بیایید ماجرا را با هم مرور کنیم.
تغییر کاخ جشنواره به سینمای رسانه
دو سال پیش بود که خبر رسید جشنواره فیلم فجر برای اهالی رسانه مکان دیگری غیر از برج میلاد در نظر گرفته است. اتفاقی که با واکنش مثبت اهالی رسانه روبه‌رو شد. آنها که دل خوشی از برگزاری جشنواره در مکان قبلی و تجربه فیلم دیدن در سالن 1800نفری برج میلاد نداشتند. خبرنگارانی که از ایستادن در صف‌های طولانی در کنار افرادی اغلب غیررسانه‌ای و شکل محدب چینش صندلی‌های سالن برج خسته شده بودند. و در یک کلام آنهایی که سالن سینما می‌خواستند نه کاخ و جشنواره را برای فیلم دیدن و کار کردن می‌خواستند تا یک دورهمی سالیانه با همکارانشان!
مکان انتخابی از سوی دبیر جشنواره برای این اتفاق اما در همان روزهای ابتدایی تغییر مکان جشنواره حسابی توی ذوق زد. نه خبری از پارکینگ سهل‌الوصول بود و نه خط‌های مبایل آنتن‌دهی قوی‌ای داشتند. از نظر رفت‌وآمد هم البته پردیس ملت هرچند از برج میلاد در دسترس‌تر بود اما برای اکثر خبرنگاران به سختی صورت می‌گرفت. اینها ایرادات پردیس ملت در اولین سال تبدیل شدن به سینمای اهالی رسانه بود که دبیر جشنواره را با انتقادات بسیاری روبه‌رو کرد.
از آن سال به بعد سینمای اهالی رسانه به دغدغه بزرگ این صنف تبدیل شد. در نشست‌ خبری جشنواره سی‌وهفتم توضیح درباره دلایل انتخاب پردیس ملت از اولین مواردی بود که ابراهیم داروغه‌زاده مجبور شد توضیح بدهد و از برطرف شدن معایب سال قبل بگوید. اتفاقی که تا حد زیادی رخ داده بود. هم مشکل پارکینگ تا حدودی حل شده بود و هم آنتن‌دهی موبایل بهتر از سال پیش از آن شده بود.
رسانه‌ها چه می‌گویند؟
این روزها اما بار دیگر بازگشت به برج میلاد برای بعضی از رسانه‌ها اهمیت پیدا کرده است و برای آن کمپین تشکیل داده‌اند و مطلب می‌نویسند. اتفاقی که مهدی کلهر دبیر فرهنگی خبرگزاری فارس در برنامه «هفت» درباره‌اش اینطور گفت: «درحال حاضر تعدادی از دوستان تلاش می کنند برج میلاد را جا بیاندازند و برای آن کمپینی راه انداختند و اسم جمع کردند. در بین این اسامی تهیه‌کننده هم به چشم می‌خورد درحالی‌که این سینما قرار است برای اهالی رسانه باشد و ربطی به اهالی سینما ندارد و یا یک فردی نظر داده که در آمریکا است. یا روابط عمومی یکی از پردیس های سینمایی یا فردی در یک سایت موسیقی. اکثر کسانی‌که برج میلاد را تبلیغ می‌کنند افرادی هستند که رسانه رسمی ندارند یا کانال تگرامی و اینستاگرامی دارند و امیدشان این است که چون برج میلاد سالن بزرگتری دارند شاید بتوانند کارت بگیرند.»
او همچنین در این برنامه از جلسه دبیران حوزه سینمای رسانه‌های رسمی با ابراهیم داروغه‌زاده دبیر جشنواره فیلم فجر گفت و این نکته که: «تقاضای جدی همه افراد حاضر در جلسه عدم بازگشت به گذشته و برج میلاد بود.»
این گفته مهدی کلهر موردی است که در نوشته‌های کانال‌های سینماییِ مدافعِ برج میلاد برعکس بیان می‌شود و مدام از خواست اکثریت قاطع اهالی رسانه برای بازگشت به برج میلاد یاد می‌شود. برای مثال محسن شرف‌الدین در مطلبی که در کانال سینمادیلی منتشر شد اینطور نوشت: «نکته ناراحت کننده اصلی برای ما که از سال اولیه انتقال جشنواره به برج میلاد تا امروز فضای کاخ جشنواره را تجربه کرده‌ایم و همیشه در گفت و شنود با مسئولان بودیم، عدم توجه برگزارکنندگان به خواست اکثریت اهالی رسانه و نارضایتی‌شان از پردیس ملت در دوسال گذشته بوده است. مخصوصا که در سال گذشته می شد به عینه تلاش مسئولان را برای ارتقا کیفی جشنواره مشاهده کرد ولی مشکل از مکانی هست که امکانات و شرایط اولیه برگزاری رویداد بزرگ و پراهمیتی چون جشنواره فجر را ندارد.»
یا در موردی دیگر سایت تابناک از کشته شدن شور جشنواره با تغییر مکانش از برج میلاد به پردیس ملت نوشت و این موضوع را به نوعی به نفع فیلمسازانی دانست که دیگر فضای دلهره‌آور حضور در یک سالن بزرگ را تجربه نمی‌کنند. از سوی دیگر روزنامه جوان موضوع را به گونه‌ای دیگر دید و در سایت خود از تحقیر جشن انقلاب با تغییر مکان برگزاری جشنواره فیلم فجر نوشت!
راه چاره چیست؟
راه چاره شاید در درازمدت همانی باشد که دبیر جشنواره فیلم فجر سال گذشته در اکانت توئیترش نوشت. ابراهیم داروغه‌زاده در توئیتی خطاب به پیروز حناچی شهردار تهران نوشت: «آقای دکتر حناچی لطفا به فکر ساخت یک مجموعه باشکوه برای جشنواره فیلم فجر باشید.» این درخواستی بود که چند روز بعد پیروز حناچی در پاسخ به سوال یک رسانه گفت که برای انجام آن با اهالی سینما وارد مذاکره خواهد شد. اما تا آن روز باید چه کرد؟ اگر پردیس ملت معایب و نواقصی دارد، قطعا برج میلاد چند برابر آن را دارد و این نکته‌ای است که گویا برخی از اهالی رسانه قصد نادیده گرفتن آن را دارند. اینکه همه اهالی رسانه در کنار هم به تماشای فیلم بنشینند قطعا نکته مثبتی است اما به اینکه در سالنی با کاربری برگزاری جشن و کنسرت و همایش با چیدمان محدب صندلی‌ها که از بعضی نقاط پرده سینما کامل دیده نمی‌شود و نه از لحاظ صوت و نه تصویر کیفیت لازم را ندارد، فیلم ببینند، نمی‌ارزد!
اینکه اهالی رسانه پارکینگ مناسبی داشته باشند قطعا نکته مثبتی است اما تنها برای آنهایی که وسیله نقلیه شخصی دارند و نه برای آنها که مجبورند با وسایل نقلیه عمومی رفت و آمد کنند و ده روز تمام با هزینه‌های سرسام‌آور روبه‌رو باشند و گاهی نیمه‌شب پس از سانس پایانی برای پیدا کردن همان وسیله نقلیه با همان هزینه بالا هم به دردسر بیفتند.
حضور همه اهالی رسانه در سالنی که عوامل فیلم هم در آن حضور دارند حتما یکی از مواردی است که در همه جشنواره‌های بزرگ رعایت می‌شود اما آیا این مساله به این می‌ارزد که از هزاران راه مخفی سالن همایش‌های برج میلاد افراد بی‌ربط با رسانه وارد شوند و بعضا صف‌های طویل جلوی درهای سالن تشکیل شود؟
اینها تنها بخشی از نکاتی است که باعث ارجحیت پردیس ملت به برج میلاد از نگاه اکثر اهالی رسانه می‌شوند اما آیا پردیس ملت بهترین مکان برای برگزاری جشنواره فیلم فجر است؟ قطعا پاسخ مثبت نیست اما به نظر می‌رسد انتخابی غیر از پردیس ملت توسط دبیرخانه جشنواره، هرچه باشد، قطعا برج میلاد نیست و شاید گزینه‌های دیگری مثل پردیس سینمایی چارسو مدنظر عوامل اجرایی سی‌وهشتمین جشنواره فیلم فجر قرار بگیرد. باید منتظر ماند و دید در ماههای آینده چه اتفاقی رخ خواهد داد.