بزرگنمايي:

آریا بانو - عضو شورای هنری هشتمین دوره 10 روز با عکاسان ایران گفت: عکاسی جدی به‌ویژه در حیطه آرت فتوگرافی نمی‌تواند خارج از ساختار مجموعه‌ای معنا داشته باشد.

به گزارش هنرآنلاین ، مهدی مقیم‌نژاد، عکاس، مدرس عکاسی و عضو شورای هنری هشتمین دوره 10 روز با عکاسان ایران گفت: هنرمند را با پروژه‌های فکری او می‌شناسیم و شکل تحقق این پروژه فکری در حیطه عکاسی، آثار مجموعه‌ای است. به عکاسی پروژه‌ای و نمایش آثار مجموعه‌ای اعتقاد دارم، در تمام سال‌های اخیر مروج و مبلغ عکاسی ایده مند بودم و برای آن جنگیده‌ام و فکر می‌کنم این نوع نگاه به عکاسی می‌تواند به شکل بنیادینی شناخت ما را از عکاسی و پرداختن به عکاسی دگرگون کند و عکاسی ما را جهت بدهد. در سیزدهمین دوسالانه عکس ایران هم که عضو شورای سیاست‌گذاری بودم دغدغه داشتم که به عکاسی به شکل آثار مجموعه‌ای نگاه شود و با پروژه‌های فکری سروکار داشته باشیم.
مقیم نژاد درباره تغییر رویکرد انجمن عکاسان ایران در برگزاری 10 روز با عکاسان ایران گفت: درباره انجمن عکاسان ایران و برنامه‌های آن هیات مدیره می‌توانند نظر بدهند اما ازآنجاکه انجمن عکاسان ایران یک نهاد متولی فراگیر در زمینه عکاسی است تصمیم به برگزاری هشتمین دوره 10 روز با عکاسان ایران با رویکرد ایده مند، تا حدی یک کار متهورانه به حساب می‌آید چون ناگفته پیداست برگزاری این نمایشگاه با چنین رویکردی بیشتر به جنبه‌های کیفی عکس توجه دارد تا جنبه‌های کمی. انجمن عکاسان ایران ساختار و اهدافی دارد که احتمالا یکی از آن اهداف این است که دربرگیرندگی داشته باشد، یعنی انجمن عکاسان ایران برای همه عکاسان ایران است و همه از آن انتظار و توقع دارند. امسال هیات مدیره انجمن عکاسان ایران از شورای هنری هشتمین دوره 10 روز با عکاسان ایران خواست که یک نمایشگاه خوب و کیفی برگزار شود و وقتی قرار است نمایشگاه کیفی برگزار شود مسلم است که باید از نگاه کمی بگذریم چون نمی‌توان هم نمایشگاه خوب کیفی داشته باشیم و هم انتظار مشارکت حداکثری باشد. روند نمایشگاه هشتمین دوره 10 روز با عکاسان ایران چنین پیش می‌رود که اعضای شورای هنری که با عکاسان سروکار دارند، آثاری را به شورا آوردند و پیشنهادهایی را ارائه کردند تا ارزیابی شود اما به‌هرحال حیطه شناخت افراد برای ما محدودیت‌هایی دارد و هرکدام از اعضای شورا به عکاسانی دسترسی دارند. بنابراین نمایشگاه هشتمین دوره 10 روز با عکاسان ایران نمی‌تواند ضامن جنبه کمی در جامعه عکاسی باشد.
مقیم نژاد در ادامه گفت: امروز و آینده عکاسی ایران مثل عکاسی جهان بسته به این است که عکاسان چقدر به فضاهای فکری و نظریه‌های گوناگون مشرف باشند و تا چه حد بتوانند آن را درونی کنند و در آثارشان قابل‌رؤیت باشد. در بحث آموزش عکاسی تغییراتی را در یک دهه اخیر داشته‌ایم و در فضاهای نمایشگاهی نیز این تغییر را داشته‌ایم. آنچه واقعا ناگفته پیداست، عکاسی به معنای عکاسی کافی نیست و خواسته ما از منتقدانی نیز که قرار است به هشتمین دوره 10 روز با عکاسان بیایند، این است که ما مبنا را بر نقد نمایشگاه گذاشته‌ایم اما نمی‌شود دیگر یک نقد سنتی باشد که عکس‌ها به‌صورت یک موجود خودبسنده‌ای دیده شوند که به فرم و موضوع و ... می‌پردازد. خود شعار 10 روز با عکاسان ایران یعنی "عکاسی، فرهنگ، جامعه" یعنی عکاسی را باید در حوزه گسترده‌ای ببینیم. فن عکاسی اهمیت دارد اما این پله اول است، وقتی وارد کار عکاسی می‌شویم به فضایی وارد می‌شویم که خواه‌ناخواه بیرون از رمزگان درون عکاسی می‌گنجد و به فرهنگ، تاریخ و خیلی از مسائل می‌پردازد. وقتی عکاس وارد این فضا می‌شود به‌مرور شکل عکاسی او، نحوه ارائه و ... تغییر می‌کند و ایده مند بودن اینجا معنای دقیق‌تر پیدا می‌کند. ایده مند بودن فقط این نیست که یک ابتکار فکری باشد، این ابتکار فکری زمانی لحن معاصر پیدا می‌کند که دغدغه‌ها در آن یافتنی باشد. در یک پروژه عکاسی از آغاز تا پایان افکار متعدد درهم شونده با هم سروکار دارند و بازتاب این رویکرد را در عمده آثار هشتمین دوره 10 روز با عکاسان ایران می‌توان دید. شاید در این نمایشگاه با یکی از نمودهای هنر معاصر مواجه باشید که با دغدغه‌هایی سروکار دارد که فقط درون رسانه(عکس) نیستند.
مقیم نژاد درباره چگونگی انتخاب آثار هشتمین دوره 10 روز با عکاسان ایران گفت: در انتخاب آثار بر اثر تجربه و آثاری که دیدیم و آگاهی و شناختی که به دست آوردیم سعی کردیم قوای تشخیص را به آثار هم تعمیم دهیم، ایده مندی به‌عنوان یک فکر وجود دارد، تصویری که هنرمند خلق می‌کند و تکنیکی که به کار می‌برد در خدمت فکر است و تازگی ایده‌ها هم در انتخاب مهم بوده است. در این نمایشگاه با شکلی از عکاسی مواجه هستیم که اساسا تکنیک مشترکی ندارند، دغدغه ما ژانر نبوده است، دغدغه ما محتوای خوب بوده و این محتوا هم شامل موضوع، هم شیوه بیان و هم دغدغه‌هایی می‌شود که این دو را به هم پیوند می‌دهد. آثاری که انتخاب شده محدود به بضاعت‌های عکاسی ایران است و شکل آرمان‌گرایانه‌ای در آن نیست و بر اساس آنچه بوده انتخاب شده است، امیدوارم آنچه انتخاب شده بخش دغدغه مندی از عکاسی را به مخاطب نشان دهد.