بزرگنمايي:

آریا بانو - کجارو / به‌غیر از صندلی وسط هواپیما که شاید آخرین انتخاب هر مسافری باشد، صندلی کنار پنجره و صندلی کنار راهروی هواپیما نیز مزایا و معایبی دارند که مسافران باید با توجه به آن‌ها صندلی خود را انتخاب کنند.
وقتی مسافر کلاس اکونومی هواپیما باشید، مطمئناً با آرنج‌ها و دست‌های زیادی برخورد خواهید کرد؛ هرچند با انتخاب صندلی می‌توان از این مشکلات کم کرد و لذت بیشتری از پرواز برد. حالا صندلی کنار پنجره بهتر است یا صندلی کنار راهرو؟ با کجارو همراه باشید تا از تجربیات تامارا هاردینگهام جیل (Tamara Hardingham-Gill)، نویسنده و ویراستار سی‌ان‌ان، به شما بگوییم.
مسافران بدخواب واقعاً بدترین اتفاق در سفر هوایی هستند. با اینکه تماشای مناظر هوایی از پنجره‌ی هوا لذت‌بخش است؛ اما هر مسافری دوست دارد که بتواند به‌راحتی به سرویس بهداشتی دسترسی داشته باشد یا پاهایش را هر زمانی که خواست، دراز کند؛ به‌خصوص در سفرهای بسیار طولانی.
حتماً برایتان پیش آمده است که روی صندلی کنار پنجره گیر افتاده‌ و شدیداً نیاز داشته‌اید که از جایتان بلند شوید؛ اما مسافر کنار دست‌تان در خواب عمیقی بوده است. مسلماً هیچ‌کس دوست ندارد که یک غریبه او را از خوابی دوست‌داشتنی بیدار کند؛ به‌ همین دلیل تکان‌دادن همسفر کنارتان که مشغول چرت‌زدن است، ایده‌ی جذابی به نظر نمی‌رسد. شاید در چنین شرایطی این فکر به ذهن‌تان خطور کند که بدون بیدارکردن او، بیرون بروید؛ اما فکرش را بکنید که در همین حین، او از خواب بیدار شود و شما را در آن وضعیت ناخوشایند ببیند.
با اینکه فرد منظمی نیستم و اغلب نیم‌ساعت طول می‌کشد تا تلفنم را پیدا کنم؛ اما وقتی حرف از سفر هوایی می‌شود، آن را با دقت کامل برنامه‌ریزی می‌کنم. هنگام سفرهای طولانی، برنامه خاصی دارم و در طول پرواز به مقصد، به تماشای فیلم‌هایی مشغول می‌شوم که در سینما اکران شده‌ بودند و موفق به دیدن آن‌ها نشدم، ‌در پرواز برگشت نیز به تماشای فیلم‌های مستقل خارجی می‌پردازم که احتمالاً هرگز در یک سینمای بین‌المللی به نمایش درنیامده‌اند. دیگر وقتی برای خواب نمی‌ماند؛ به‌خصوص با فیلم‌های امروزی که تا این اندازه طولانی هستند. برای پروازهای کوتاه معمولاً یک کتاب صوتی خاص گوش می‌دهم یا یک مقاله‌ی جدید مطالعه می‌کنم.
با همه‌ی دقتی که در برنامه‌ریزی سفر هوایی انجام می‌دهم، گاهی اوقات در طول سفر با مسافرانی روی صندلی کنار راهرو مواجه می‌شوم که اصلاً همکاری نمی‌کنند، غر می‌زنند و کلی طول می‌کشد تا کمربندشان را باز کنند تا من بتوانم خارج شوم؛ مجدداً برای نشستن روی صندلی‌ام هم باید همین مشکلات را از سر بگذرانم. با علم به اینکه برخی مسافران خیلی کند هستند؛ اما آیا واقعاً فکر می‌کنند من دیگر به صندلی خود برنمی‌گردم؟ همیشه وقتی به لحظه‌ی فرود هواپیما نزدیک می‌شویم و فقط 10 دقیقه از فیلمم مانده است، به همین چند دقیقه‌ای که همسفر محترم وقتم را تلف کرد و موفق به دیدن انتهای فیلم نشدم، فکر می‌کنم.
در هر صورت اگر صندلی کنار راهرو را انتخاب کرده باشید، باید بدانید که هرگاه همسفران شما قصد عبورومرور داشته باشند، شما باید از جای خود بلند شوید. گاهی اوقات مسافرانی هستند که در طول پرواز باید چندین بار به توالت بروند یا می‌خواهند برای صحبت با دوست یا دوستان خود که در مکان دیگری در هواپیما نشسته‌اند، از جای خود بلند شوند؛ فکرش را بکنید که اگر من روی صندلی کنار راهرو نشسته باشم، این موضوع باعث چندین بار وقفه در تماشای فیلم یا گوش‌دادن به کتاب صوتی‌ام می‌شود.
مسافر روی صندلی کنار راهرو می‌تواند پس از فرود هواپیما به‌راحتی کیف و وسایل خود را از قفسه‌های بالای سرش پایین بیاورد و سریع‌تر از هواپیما خارج شود. با اینکه می‌دانم، گاهی اوقات مسافران هواپیما ردیف به ردیف از هواپیما خارج می‌شوند، اما این موضوع کمتر برای من اتفاق افتاده است. در هر صورت مسافرانی هستند که عجله دارند و تلاش‌ می‌کنند با تنه‌زدن به دیگر مسافران جلو بروند. با اینکه من همیشه به این دست از مسافران نگاهی از سر دلسوزی می‌کنم؛ اما قطعاً دوست ندارم که چنین فردی باشم.
ناتالی یوباس (Natalie Yubas) نیز تجربیات خود راجع به صندلی کنار پنجره و همین طور صندلی کنار راهرو را با ما در میان گذاشته است.
من عاشق خوابیدن در حین پرواز هستم و مهارت عجیبی در این موضوع دارم؛ حتی در یکی دو مورد هم، قبل از بلندشدن هواپیما از روی باند تا لحظاتی پیش از فرود، خواب بوده‌ام و اصلاً متوجه نشدم که روی زمین نبوده‌ام. به همین دلیل موقع رزرو بلیط هواپیما، در صورت امکان همیشه صندلی کنار پنجره را انتخاب می‌کنم؛ به این ترتیب می‌توانم سر خواب‌آلوده‌ام را به دیوار هواپیما تکیه بدهم و در طول خواب، وضعیت بدنم را تغییر دهم تا ستون فقراتم در یک خط مستقیم باقی بماند. مطمئناً چنین خوابی را نمی‌توان روی صندلی وسط با فضای محدودش تجربه کرد؛ به‌خصوص که گردن وضعیت مناسبی نخواهد داشت، مگر آنکه از بالش گردنی استفاده کنید یا اینکه سوار هواپیمای برخی ایرلاین‌ها شوید که روی صندلی‌هایشان، زیرسری دارند.
به‌طور کلی اهل نشستن روی صندلی کنار راهرو نیستم؛ اما در پروازهای کوتاه‌تر که ترجیح می‌دهم به‌جای خوابیدن، یک فیلم ببینم، این صندلی را انتخاب می‌کنم. با اینکه شاید برخی افراد بگویند، صندلی کنار راهرو به‌خاطر فضای پای بیشتر و همین طور سهولت در پیاده‌شدن از هواپیما و جلوتر از بقیه غذا یا نوشیدن گرفتن، نسبت به صندلی‌های دیگر بهتر است؛ اما در واقع ما به فاصله‌ی چند ثانیه از یکدیگر، نوشیدنی یا اسنک خود را دریافت می‌کنیم، می‌توانیم وقتی که مسافر صندلی وسط به توالت رفته است، پاهای خود را دراز کنیم و واقعیت این است که موقع پیاده‌شدن از هواپیما نیز تفاوت خیلی زیادی ندارد که روی کدام صندلی نشسته‌ باشیم.
حالا که حرف از استفاده از توالت یا کشیدن پاها برای رفع خستگی شد، باید بگویم وقتی مسافری می‌فهمد باید روی صندلی کنار پنجره بنشیند، قبل از سوارشدن به هواپیما از سرویس بهداشتی استفاده می‌کند تا در حین پرواز مزاحم همسفران خود نشود. علاوه بر این، زمانی که یکی از مسافران از جای خود بلند می‌شود، مسافر بعدی نیز فرصت را غنیمت دانسته و از جایش بلند می‌شود تا به این ترتیب مسافر صندلی کنار راهرو بیشتر از یک بار مجبور به بلندشدن از جایش نباشد. صادقانه بگویم که اگر روی صندلی کنار راهرو بنشینید، باید آماده باشید که در طول پرواز چندین بار مزاحم‌تان شوند، مشکلی که برای مسافر صندلی کنار پنجره رخ نمی‌دهد و نهایتاً شاید مسافر کنارش بخواهد که پرده‌ی پنجره را بالا یا پایین ببرد.
با همه‌ی این اوصاف، زمان‌هایی وجود دارد که فارغ از زمان پرواز یا انتخاب صندلی، خوابیدن یا داشتن سفری راحت امکان‌پذیر نیست. به‌عنوان مثال اضطراب سفر یا مشغله‌های فکری شاید عامل همین بی‌خوابی باشند که مسافران می‌توانند با خواندن کتاب خود را سرگرم کنند. علاوه بر این، مسافران کنار پنجره می‌توانند بهترین چشم‌انداز از ابرهای فوق‌العاده زیبا، غروبی دیدنی یا طلوع معرکه‌ی خورشید و... را تماشا کنند. فرقی نمی‌کند که از این مناظر برای اینستاگرام یا مجموعه عکس‌های خود عکاسی می‌کنید، اما مسلم است که چنین تجربه‌ای را نمی‌توانید از روی صندلی وسط یا کنار راهرو داشته باشید. از همه مهم‌تر اینکه، من با وجود سال‌ها تجربه‌ی پرواز، همچنان از تماشای چشم‌انداز شهرها یا کشورها و محوشدن آن‌ها در افق لذت می‌برم و از پدیدارشدن افق شهر یا کشور مقصد شور و هیجان خاصی پیدا می‌کنم. همین حس ماجراجویی و هیجان باعث می‌شود که باز هم سفر هوایی و نشستن روی صندلی کنار پنجره را تجربه کنم.