بزرگنمايي:

آریا بانو - تهران- «سمیه یزدانی» بانوی دوچرخه‌سوار عضو تیم «کنتینانتال تیکا» اسپانیا یکی از مشکلات اساسی این رشته در ایران را نبود باشگاه‌های حرفه‌ای عنوان کرد و گفت: برای کسب آمادگی و موفقیت در بازی‌های المپیک 2020 توکیو به این تیم رفتم.

در عرصه دوچرخه‌سواری زنان ایران لژیونرهای کمی دیده می شوند. نخستین لژیونر دوچرخه‌سوار زنان ایران در ماده جاده «ماندانا دهقان» محسوب می‌شود که به تیم هلند پیوسته بود. اما اکنون به تعداد لژیونرها در این ماده افزوده شد و یکی دیگر از زنان ایرانی گام در مسیر دهقان گذاشته است.
«سمیه یزدانی» که در مسابقات جاده قهرمانی آسیا 2018 در کنار 64 ورزشگار دیگر موفق به کسب مدال برنز شد. او توانست با زمان3 دقیقه و 10 ثانیه و چهار صدم ثانیه از خط پایان بگذرد و در تاریخ نام خود را ثبت کند.
عملکرد او به عنوان دختر رکابزن ایرانی، به گونه‌ای بود که مورد توجه تیم اسپانیایی قرار گرفت و دومین لژیونر ایران در این ماده به تیم «کنتینانتال تیکا» اسپانیا پیوست.
وی روز سه‌شنبه در گفت و گو با ایرنا از شرایط حضور خود در این تیم، سطح دوچرخه‌سواری ایران، سخن گفته است.
در متن زیر مشروح گفت و گو با «سمیه یزدانی» را می‌خوانیم:
چطور شد که با «کنتینانتال تیکا» اسپانیا قرارداد بستید؟
بعد از اینکه مدال قهرمانی آسیا را در اردیبهشت 98 بدست آوردم در تور بین‌المللی چین شرکت کردم و مدیر تیم اسپانیا در این تور حضور داشت. وی عملکردم را در این رقابت‌ها و مسابقات قهرمانی آسیا ارزیابی کرد و پس از آن به من پیشنهاد داد تا برای کسب آمادگی بیشتر جهت حضور در المپیک 2020 به تیم آنان ملحق شوم. بنابراین با توجه به شرایط خوبی که این تیم داشت، این پیشنهاد را پذیرفتم.
برای پیوستن به این تیم، شرایط خاصی داشتند؟
با این تیم تنها در مسابقات اسپانیا شرکت نمی‌کنم بلکه در تورها و مسابقه‌های بین‌المللی همه کشورها می‌توانم حضور یابم اما در ایران اینگونه نیست و تنها حضور مسابقات آسیایی برای دوچرخه‌سواران رقم می‌خورد.
چقدر از «آلبرتو کونتادور» از بزرگان دوچرخه‌سواری دنیا که 2 بار قهرمانی تورفرانس را از آن خود کرده است، شناخت دارید؟
کونتادور یکی از دوچرخه‌سواران خیلی حرفه‌ای در سطح جاده در اسپانیا است و همه دوچرخه‌سواران به خوبی او را می‌شناسند.
آیا در دوچرخه‌سواری الگویی دارید؟ کونتادور یکی از این الگوها محسوب می‌شود؟
الگویی در دوچرخه‌سواری ندارم و کونتادور هم الگوی من نیست.
در کدام شهر اسپانیا زندگی خواهید کرد، آیا در این مدت برای شما دشوار نیست که به دور از خانواده در اسپانیا زندگی کنید؟
در شهر آلکانته اسپانیا زندگی خواهم کرد. خیلی سخت است که به دور از خانواده در آنجا زندگی کنم اما در طول سال حداقل یک یا 2 بار به دیدن خانواده‌ام می‌روم تا دلتنگی‌هایم را جبران کنم.
تلخ‌ترین اتفاق در دوچرخه‌سواری؟
دو هفته قبل از اعزام به بازی‌های آسیایی جاکارتا دچار آسیب‌دیدگی شدم. در حالی که بالای 90 درصد شانس کسب مدال داشتم، نه تنها این رقابت‌ها بلکه شانس مدال را هم از دست دادم.
شیرین‌ترین اتفاق در دوچرخه‌سواری؟
بهترین اتفاق زندگی‌ام زمانی بود که اولین مدال تاریخ دوچرخه‌سواری زنان را در قهرمانی آسیا کسب کردم.
حال که در تیم اسپانیایی رکاب می‌زنید، همانطور که می‌دانید، اسپانیا تیم‌های فوتبال برجسته‌ای دارد، به فوتبال و کدام یک از تیم‌ها علاقه دارید؟
من علاقه‌ای به فوتبال ندارم و هیچوقت فوتبال تماشا نمی‌کنم.
اگر بخواهید وضعیت دوچرخه‌سواری ایران با اسپانیا را بسنجید؟
ایران تیم باشگاهی حرفه‌ای ندارد و همین امر سبب می‌شود تا نتوانم شرایط ایران را در دوچرخه‌سواری با اسپانیا مقایسه کنم.
برای پیشرفت دوچرخه‌سواری ایران چه اقدامات مهمی باید انجام شود؟
لازمه پیشرفت در دوچرخه‌سواری ایران این است که در سال بتوانیم در بیش از 50 مسابقه بین‌المللی شرکت کنیم، اما چون ایران باشگاه حرفه‌ای ندارد، نمی‌توانیم در مسابقه بیشتری حضور یابیم. در طول یکسال تنها در چهار مسابقه در حد قهرمانی کشوری شرکت می‌کنیم. همچنین در 2 مرحله لیگ جاده و در نهایت مسابقات قهرمانی آسیا حضور می‌یابیم و این مسابقات چندان تغییری در وضعیت رکابزنان ایجاد نمی‌کند.
در این مدت پیشرفتی در دوچرخه‌سواری ایران مشاهده کردید؟
دوچرخه‌سواری ایران تا میزانی پیشرفت کرده است به عنوان نمونه برای نخستین مرتبه تیم ملی زنان در تور بین‌المللی چین حضور یافت و این اتفاق زیبایی بود که در تاریخ دوچرخه‌سواری ایران رقم خورد.
آینده دوچرخه‌سواری ایران را چگونه می‌بینید؟
اکنون مشکلات اقتصادی، مانع حمایت باشگاه‌ها و افزایش تیم‌ها در دوچرخه‌سواری شده است. اگر شرایط اقتصادی کشور بهتر شود، تیم‌های باشگاهی نیز می‌توانند فعالیت بیشتری داشته باشند و در آینده می‌توانیم شاهد پیشرفت زنان و مردان این عرصه و شرکت در مسابقات بین‌المللی بسیاری باشیم.