بزرگنمايي:

آریا بانو -
فرار داماد از آرایشگاه برای رهایی از ازدواج تحمیلی!
k ١١
٩
خراسان / آن‌هایی که پسر دم‌بخت دارند به بهانه ماجرای دامادی که نمی‌خواست با دختر موردعلاقه مادرش ازدواج کند، بخوانند
جوانی برای این‌که تن به ازدواج اجباری ندهد، به بهانه رفتن به آرایشگاه از خانه فرار کرد! این پسر جوان که ساکن آلمان است، در توضیح ماجرا گفته بود طی سال‌های اخیر مادرش همیشه اصرار داشته تا او ازدواج کند اما او که تمایلی به ازدواج نداشته، از این موضوع سر باز می‌زده است. در نهایت این اواخر چند روزی از مادرش خبری نمی‌شود و خواهرش به او اطلاع می‌دهد که مادر بیمار است. او هم برای دیدار مادر به ایران سفر می‌کند. مادر پسر به او می‌گوید که آرزو دارد پیش از مرگ، داماد شدن او را ببیند و به این ترتیب پسر از سر ناچاری موافقت خود را برای ازدواج اعلام می‌کند اما چند روز پیش از مراسم متوجه می‌شود بیماری مادر واقعیت ندارد و او این داستان را برای تحت فشار گذاشتن او مطرح کرده است. پسر هم که علاقه‌ای به ازدواج نداشته روز قبل از مراسم به بهانه آرایشگاه رفتن از خانه خارج شده و به شمال فرار کرده و از آن جا به مادرش پیامک می‌زند که توسط چند نفر ربوده شده است. با ارسال این پیامک البته پای پلیس به ماجرا باز و داستان این داماد فراری از ازدواج به مطبوعات کشیده می‌شود.(منبع خبر: روزنامه ایران) در ادامه و به همین بهانه، نگاهی روان‌شناسانه به این موضوع خواهیم داشت.

پسران هم قربانی ازدواج تحمیلی می‌شوند!
وقتی صحبت از ازدواج اجباری می‌شود، بیشتر افراد یاد دختران جوان و بیشتر کم سن و سالی می‌افتند که بدون میل و اراده خود پای سفره عقد می‌نشینند. واقعیت هم همین است. قربانیان ازدواج اجباری در غالب موارد دختران کم‌سن و سالی هستند که به دلیل اعتماد به نفس پایین، وابستگی مالی به خانواده و ترس و نگرانی از عواقب مخالفت احتمالی، در شرایطی که علاقه‌ای به ازدواج ندارند، تن به این موضوع می‌دهند اما همه این‌ها به این معنا نیست که پسران جوان قربانی ازدواج اجباری (که بهتر است درباره پسران از اصطلاح ازدواج تحمیلی استفاده کنیم) نمی‌شوند. شاید تنها صدای این گروه از پسران کمتر شنیده شده است! معمولا در فرهنگ ما این پسران هستند که برای ازدواج پا پیش می گذارند و به خواستگاری می‌روند. همین موضوع نیز این تصور را برای بسیاری ایجاد کرده است که پسران وقتی ازدواج می‌کنند که خودشان تصمیم گرفته باشند و بر همین مبنا نیز درباره ازدواج تحمیلی پسران چندان صحبت نمی‌شود اما کافی است شما از یک مشاور یا روان‌شناس باتجربه در این خصوص سوال کنید تا او برای شما داستان مردان جوانی را بگوید که تحت فشار خانواده حاضر شده‌اند به خواستگاری بروند و ازدواج کنند و البته بعد از مدتی نیز ناراضی و دلخور از این سرنوشت، سر از دفتر مشاور و روان‌شناس در بیاورند.
روش‌هایی که باعث خوشبختی پسرتان نمی‌شود
شاید برای شما شنیدن چنین مواردی عجیب باشد اما واقعیت این است که برخی خانواده‌ها مستقیم و غیرمستقیم نظر خود را در خصوص ازدواج به پسر خود تحمیل می‌کنند؛ روش‌هایی که شاید آشنایی با آن به ما کمک کند تا بهتر با موضوع ازدواج تحمیلی در پسران آشنا شویم.
تهدید کردن
یکی از روش‌های مورد استفاده برای مجبور کردن پسران، تهدید کردن آن‌ها به محروم شدن از یک سری روابط یا بخشی از حمایت‌هاست. تهدید به قطع رابطه یا تهدید به محرومیت از کمک‌های مالی از جمله این موارد است. البته این روش بیشتر برای مجبور کردن پسران به این که گزینه مدنظر خود را کنار بگذارند استفاده می شود و به این ترتیب فرد را به اجبار به سمت گزینه‌های مد نظر هدایت می‌کند.
وعده دادن
نقطه مقابل تهدید کردن را می‌توان وعده دادن در نظر گرفت. در این روش والدین یا دیگر نزدیکان به پسر وعده می‌دهند که در صورت ازدواج حاضرند برای او کارهایی انجام دهند یا حمایت‌هایی خاص از او داشته باشند. تجربه نشان می‌دهد هر چند با این روش شاید بتوان پسر را مجبور به ازدواج کرد اما نمی‌توان او را پایبند همسر کرد.
باج‌گیری عاطفی
این روش را شاید بتوان شایع‌ترین روش برای مجبور کردن افراد به ازدواج با فردی دیگر در نظر گرفت؛ این که پدر یا مادر فرد، از نظر عاطفی او را آن قدر تحت فشار می‌گذارند که او توان مخالفت کردن را از دست می‌دهد. بیان جملاتی از قبیل: «این تنها آرزوی من پیش از مرگه»، «هیچ کس به خواسته‌های من توجهی نداره، حداقل تو به حرفم گوش بده»، «اگه تو رو در لباس دامادی ببینم دیگه هیچی از خدا نمی‌خوام» یا «تا الان که فقط خون به جگرم کردی، حداقل این یک بار رو گوش بده» از جملات مورد استفاده برای عملی کردن این روش است. خود را به بیماری زدن و وابسته کردن آبرو و آینده خانواده به ازدواج نیز می‌تواند زیر مجموعه این روش قرار گیرد چراکه باز هم محبت فرد به خانواده‌اش به نوعی به گروگان گرفته می‌شود تا او ناچار دست از مقاومت بردارد.
سخنی با والدین
داشتن آرزو برای فرزند نه تنها عیب نیست که نشانه محبت است. این‌که دوست داشته باشیم فرزندمان را در لباس دامادی ببینیم یا شاهد پدر شدنش باشیم، همه نشانه محبت است. حتی این‌که والدین بخواهند این خواسته‌ها را با فرزندشان در میان بگذارند نیز به خودی خود اشکالی ندارد. در واقع مشکل از جایی آغاز می‌شود که والدین تلاش می‌کنند به هر قیمتی شده فرزندشان را مجبور به اجرایی کردن این خواسته‌ها کنند. اگر شما نیز چنین آرزوهایی برای فرزندتان دارید دقت کنید چند نکته را حتما مدنظر داشته باشید.
محبت و حمایت خود را مشروط به عملی شدن خواسته‌ها و آرزوهایتان نکنید.
برای خواسته‌ها و علایق فرزندتان اولویت بالاتری نسبت به خواسته‌های خود در قبال او قائل شوید.
اگر احساس می‌کنید تصمیم فرزندتان درباره ازدواج اشتباه است یا دختر مد نظر او را نمی‌پسندید، به جای استفاده از روش‌هایی که در بالا اشاره شد، از مشاوره با فردی در اقوام که هم شما و هم فرزندتان او را قبول دارید، استفاده کنید یا سراغ خدمات تخصصی روان‌شناسی در این خصوص بروید.
نویسنده : نرگس عزیزی | کارشناس ارشد مشاوره خانواده