بزرگنمايي:

آریا بانو - خبرآنلاین / در چهار دگرگونی سیاسی مصر در پانزده سال اخیر، هیچ یک از منتخبین سیاسی، آرای اکثریت را به همراه نداشته‌اند. در این بی‌ثباتی سیاسی و ناامیدی از منجی‌های حکمرانی، تماشای مردی که مقتدرانه تصمیم می‌گیرد، مخالفان را با هوشمندی شکست می‌دهد و با سپاهی نه چندان پرتعداد، هویتی شکست‌ناپذیر و البته کاریزماتیک برای خود می‌سازد؛ شاید سیمای همان اسطوره‌ای باشد که ملت مصر این روزها آن را کم دارند و از تماشای آن در دل تاریخ لذت می‌برند.
به گزارش مبلغ پایگاه مسلمنا در مورد سریال پرطرفدار حشاشین که این روزها در کشورهای عربی پرمخاطب شده است، نوشت:
با این که نیمه ماه مبارک رمضان است، خیابان‌های قاهره ناگهان خلوت شد. خدای من!!! انگار سریال حشاشین شروع شده است. در هفته‌های گذشته توصیفاتی چنینی در کنار محتواهای شبکه‌های اجتماعی، خبر از فراگیری سریالی تاریخی- مذهبی در جهان عرب می‌دهد. فراتر از تحلیل‌های تکراری حول و حوش کیفیت بالای این سریال، از نگاهی دیگر اقبال به آن را باید در پدیده‌ «اسطوره‌طلبی دیرینه عربی» جست. بسیاری از افرادی که تجربه سفر اربعین را داشته‌اند، از حجم انبوه تصاویر شخصیت‌ها بر در و دیوار و خصوصاً سر درب موکب‌ها شگفت‌زده شده‌اند. از وفور شمایل حضرت عباس (ع) تا آیت‌الله صدر و فریبرز عرب‌نیا در نقش مختار در راهپیمایی اربعین.
این پدیده البته نه محدود به عراق و شیعیان است، نه محدود به این سال‌ها. پژوهش‌های مختلفی نشان داده‌اند که سه تمدن‌ کهن عربی (مصر، عراق و شامات) میل بیشتری به داشتن اسطوره و پیوند با آن را دارند و سریع‌تر از دیگران، یک شخصیت را در موضع اسطوره ای قرار می‌دهند. فراوانند نظریاتی که این اسطوره‌طلبی را به عنوان بخشی از فرهنگ عربی پذیرفته‌اند. این نظریات البته بیان می‌کنند که میل به داشتن/ساختن اسطوره در ادواری که ملت‌ها تحت ظلم و ناپایداری قرار می‌گیرند، بیشتر شده است.حالا به خیابان‌های خلوت قاهره برمی‌گردیم و مردمانی که سفره افطار را جمع نکرده اند، که شبکه المتحده آنها را پای سریال رمضانی حشاشین میخکوب کرده است. (گمشده مصر و جهان عرب)
در چهار دگرگونی سیاسی مصر در پانزده سال اخیر، هیچ یک از منتخبین سیاسی، آرای اکثریت را به همراه نداشته‌اند. در این بی‌ثباتی سیاسی و ناامیدی از منجی‌های حکمرانی، تماشای مردی که مقتدرانه تصمیم می‌گیرد، مخالفان را با هوشمندی شکست می‌دهد و با سپاهی نه چندان پرتعداد، هویتی شکست‌ناپذیر و البته کاریزماتیک برای خود می‌سازد؛ شاید سیمای همان اسطوره‌ای باشد که ملت مصر این روزها آن را کم دارند و از تماشای آن در دل تاریخ لذت می‌برند. (گمشده مصر و جهان عرب)
این سریال، حتی با وجود خطاهای فاحش تاریخی بسیار، با چنین رویکردی در کنار خلق شخصیت‌های باورپذیر خاکستری، پرداخت عجیب به جزئیات و البته ارائه داستانی گیرا، پر رمز و راز و احساسی، توانسته‌ کاری کند که دگربار همگان متوجه قدرت رسانه در ساختن روایت‌های تاریخی در قاب تلویزیون شوند