بزرگنمايي:

آریا بانو - خراسان / مردی هستم که تا چند ماه دیگر، 30 ساله می‌شوم. شرایط مالی‌ام بد نیست. یک خانه و یک خودرو دارم اما این‌ها خوشبختی ظاهری است. احساس تهی‌بودن و پوچی در آستانه 30 سالگی دست از سرم برنمی‌دارد هرچند به خیلی از آرزوهایم در زندگی رسیدم. حتی به طلاق برای شروع یک راه جدید فکر کردم. چه کنم؟
نویسنده : دکتر رضا یعقوبی | ‌ روان‌شناس‌بالینی
مخاطب گرامی، در پیامک‌تان اشاره کردید که به بسیاری از خواسته‌ها و آرزوهای خود در زندگی دست یافته‌اید اما تمامی این موارد خواسته‌های بیرونی شما بوده و حال متوجه برخی خواسته‌های درونی خود شده‌اید. به نظر می‌رسد شما در آستانه ورود به میان سالی با بحرانی مواجه شدید که بحران میان سالی نام دارد. البته این بحران در هر سنی می‌تواند شکل بگیرد و تمام موضوعات زندگی و اهداف آن را تحت تاثیر قرار دهد.
منظورتان از راه جدید و تازه چیست؟
در اولین فرصت باید این سوالات را از خودتان بپرسید: این روزها ذهن‌تان درگیر چه موضوعاتی است؟ چه برنامه‌هایی برای آینده دارید؟ آرزوهای شما چیست؟ آیا شرایط شما در آینده از آن چه که هست، بهتر می‌شود؟ شما در حرف‌های خودتان اشاره کرده‌اید که فکر می‌کنید باید راه جدیدی را آغاز کنید. این راه تازه چیست؟ آیا آن‌چه را که الان دارید و می‌خواهید از دست بدهید، بعدا می‌توانید دوباره به دست آورید؟ باید در نظر داشته باشید که برخی داشته‌ها در زندگی مانند خوشبختی و آرامش است. تا موقعی که آن را دارید متوجه اهمیت آن نیستید اما هنگامی که آن را از دست می‌دهید، به اهمیتش پی می‌برید. به هرحال به عنوان یک انسان در زندگی محدودیت‌هایی دارید که دست شما را برای رسیدن به برخی آرزوها می‌بندد مانند محدودیت عمر. فرصت انسان در دنیا برای رسیدن به اهدافش محدود است و از فرصت موجود هم، زمان مفید آن محدود به دوران قبل از پیری می‌شود. پس باید تمام شرایط را در نظر بگیرید و سپس اقدام به چنین انتخاب سختی کنید.
زندگی‌تان را از روزمرگی خارج کنید

اگر فکر می‌کنید که زندگی شما دچار روزمرگی و تکرار شده است، به فکر تغییر آن باشید. گاهی با وجود تمام امکانات و کامل بودن زندگی، برخی نیازها نادیده گرفته می‌شود. به‌عنوان مثال هیجان و تنوع در زندگی خودش یک نیاز است. حتی یک برنامه‌غذایی تکراری می‌تواند کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار دهد. انسان وقتی یک لباس را هم برای مدت طولانی می‌پوشد، احساس خستگی می‌کند و دوست دارد آن را تغییر دهد. خودرو، خانه، شغل و ... از این قبیل‌اند اما آیا زن و فرزند هم چنین هستند؟ اگر خوب دقت کنید انسان درباره دارایی‌های شخصی‌اش مختار است که هر طور می‌خواهد، تصمیم بگیرد و احساس مسئولیت چندانی برای تغییر دادن آن نمی‌کند اما درخصوص خانواده نمی توان به این راحتی چنین تصمیم گرفت که آن‌ها را رها کرد و سراغ دغدغه‌های شخصی را گرفت. شاید در چنین مواردی، احساس مسئولیت و تعهد باعث می شود که طور دیگری تصمیم بگیرید و به خانواده وفادار باقی بمانید.