بزرگنمايي:

آریا بانو - باشگاه خبرنگاران / یک روانشناس گفت: یکی از راهکار‌ها برای برخورد با نوجوانی که محتوای غیر اخلاقی می‌بیند این است که مسئله را زیاد به روی او نیاوریم و مرتباً درباره آن صحبت نکنیم.
زهرا غریب روانشناس اظهار کرد: گاهی پای اضطراب در میان است. خیلی از نوجوان‌ها متوجه ماهیت عکس و فیلم‌های غیراخلاقی که در اینترنت می‌بینند، نیستند. آگاهی دادن در مرحله‌ای که اعتماد نوجوان را جلب کرده‌ایم مهم است. برای او بگوییم که آیا نمی‌داند این دست محتوا‌ها اغلب غیرواقعی و اغراق‌شده هستند. آیا می‌داند که این محتوا‌ها اکثراً به خاطر تبلیغات تولید می‌شوند و به همین خاطر هیچ پشتوانه‌ای از واقعیت ندارند. در این مرحله شاید متوجه بشویم که کودک فقط کنجکاو بوده است. جایی اسمی یا تعریفی را شنیده و در اینترنت جست‌وجو کرده است و از دوستانش چیزی را می شنود و می خواهد خودش ببیند.
او در ادامه تصریح کرد: بهترین راهکار برخورد با این نوجوان آن است که اولاً این مسئله را زیاد به روی او نیاوریم و مرتباً و به‌صورت مستقیم درباره آن صحبت نکنیم. سطح آگاهی‌اش را بالا ببریم و او را نسبت به هدف و مقصود این دست محتوا‌ها در فضای مجازی آگاه کنیم. ایجاد سرگرمی، تنها نگذاشتن او در خانه و پاسخ مقتضی به سوال‌ها و دغدغه‌هایش در زمینه مسائل جنسی احتمالاً تا حد زیادی این رفتار را در او کاهش می‌دهد و از بین می‌برد.
غریب بیان کرد: اما گاهی بیماری اضطراب و وسواس شدید باعث گرایش نوجوان به سمت محتوای غیراخلاقی می‌شود. در حالت مزمن شخص به دیدن این دست محتوا‌ها اعتیاد پیدا می‌کند البته در این حالت هم از نظر روانشناسی بعید است که نوجوان به خاطر لذت جنسی به دیدن محتوای غیراخلاقی اعتیاد پیدا کند.
او گفت: در واقع بیماری‌های زمینه‌ای دیگری مثل وسواس و اضطراب که به خاطر رفتار‌ها یا نوع تربیت والدین در سنین پایین‌تر به وجود آمده در سن نوجوانی به صورت این سبک از اعتیاد بروز و ظهور پیدا می‌کند. اگر متوجه این موضوع در فرزندمان شدیم باید هرچه سریع‌تر موضوع را با یک روانشناس درمیان بگذاریم. وقتی این اضطراب به عنوان یک بیماری روانی از بین برود اعتیاد او به دیدن محتوای غیراخلاقی یا هرمدل وسواس و اعتیاد دیگری از بین خواهد رفت.
بازار
تربیت ناآگاهانه منجر به ایجاد وسواس می‌شود
غریب بیان کرد: والدین نباید وجود وسواس در فرزندشان را انکار کنند. گاهی ما فکر می‌کنیم که در حال انجام یک والدگری نرمال هستیم، اما در واقع داریم زمینه‌های بروز وسواس و بیماری‌های بعد از آن را در کودک به وجود می‌آوریم. مثلاً وقتی داریم کودک را از پوشک می‌گیریم هر پنج دقیقه نظام فکری او را به هم می‌زنیم و می‌پرسیم دستشویی نداری؟ مطمئنی؟ می‌خواهی برویم دستشویی؟ حواست باشه‌ها؟ هر وقت دستشویی داشتی بگو. مراجعه کننده سه‌ساله‌ای داشتیم که به جمع کردن جعبه‌های دستمال کاغذی و وسایلی از این دست اعتیاد داشت. خب این رفتار غیرنرمال بود و وقتی بررسی کردیم دیدیم یک کودک سه ساله به خاطر تربیت ناآگاهانه والدین به اضطراب و وسواس مبتلا است.