بزرگنمايي:

آریا بانو - شهپر حقیقت روز یکشنبه در گفت و گویی در این خصوص توضیح داد: هنوز علت اصلی ایجاد سرطان سینه شناخته نشده و در واقع همه زنان در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند ولی از مهمترین زمینه های خطر ابتلا به سرطان سینه می توان به سابقه خانوادگی سرطان سینه در بستگان درجه اول، نداشتن زایمان، یائسگی بعد از 55 سالگی، وجود سرطان های دیگر در فرد، رژیم غذایی با چربی بالا، چاقی، تاثیرات هورمونی، بیماری های خوش خیم سینه، اضطراب و استرس، شروع قاعدگی زودهنگام و غیره اشاره کرد.
وی اظهار داشت: هچنین خطر ابتلا به سرطان سینه در کسانی با سابقه ابتلا در اقوام درجه یک (مادر، خواهر، مادر بزرگ، خاله) تا چهار برابر بیشتر از افراد عادی و در افراد چاق تا دو برابر سایر افراد و مصرف کنندگان غذاهای پرچرب تا دو برابر دیگران است.
این دانشیار اپیدمیولوژی پژوهشکده سرطان سینه جهاد دانشگاهی ادامه داد: سن نیز می تواند فاکتور مهم دیگری در ابتلا به سرطان سینه باشد؛ به گونه ای که با افزایش سن، آمار سرطان سینه در زنان نیز افزایش می یابد. تا قبل از 45 سالگی از هر هشت مورد سرطان، یک مورد مربوط به سرطان سینه است اما بعد از سن 55 سالگی مشاهده می کنیم که از هر سه سرطان دو مورد مربوط به سرطان سینه می شود.
به گفته حقیقت، حساس کردن جامعه زنان به عنوان گروه درگیر سرطان سینه نسبت به این بیماری یکی از مهمترین راه های پیشگیری و کاهش آمار ابتلا است. با وجود اینکه نمی توان از ایجاد این بیماری مهلک جلوگیری کرد اما با تشخیص زودهنگام و به موقع آن، می توان شانس بیشتری برای درمان موفقیت آمیز این بیماری ایجاد کرد.
وی افزود: در مراحل اولیه این بیماری، ممکن است بیمار بدون علامت باشد و پس از مراجعه جهت کنترل، به وسیله ماموگرافی یا سونوگرافی، وجود سرطان سینه تشخیص داده می شود. اگر ضایعه سرطانی در مراحل اولیه تشخیص داده شده و درمان آن با موفقیت بیشتری همراه خواهد بود.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: سرطان دردی است که افراد مبتلا به تنهایی توان پیمودن راه درمان آن را ندارند و نسبت به سایر بیماری ها نیاز بیشتری به همدلی، همیاری و همراهی کادر درمانی، خانواده و افراد جامعه دارد. این بیماری در کنار اقدامات درمانی، به مشاوره های پزشکی، روانکاوی، روانشناسی و مددکاری نیاز دارد. مشاوره برای این بیماران از مراحل اولیه تشخیص تا درمان نهایی بیماری، حرف اول را می زند.
حقیقت خاطرنشان کرد: سرطان به عنوان یک بیماری علاوه بر عوارض جسمی که به دنبال دارد، استرس هایی مانند نگرانی درباره طول عمر کوتاه، از دست دادن موقعیت خانوادگی و دیگر موارد را در پی دارد و بیمار برای پذیرفتن وضعیت موجود، نیاز به حمایت خانواده خواهد داشت. برخی خانواده ها از درمان های موجود اطلاعی ندارند و گمان می کنند بیماری مسری است، به همین دلیل ارتباط خود را با بیمار قطع می کنند و این امر به وضعیت روحی بیمار لطمه وارد می کند.