آریا بانو - ایسنا /میخواهیم مهمان خانه زیبا و کم نظیر این سردار که از قضا دوست داران ایرانی و خارجی بسیاری هم دارد،شویم.
شهر سنگی ماکو؛ شهر منحصربفردی که در دره میان دو کوه موازی واقع شده؛ دره ای که رودخانه زنگمار از میانش میگذرد؛ رودخانه ای که نامش آدم را یاد مار زنگی می اندازد. آخر خود ماکو هم بی شباهت به مار نیست.

ماکو ترکیبی از دو قوم بزرگ کرد و آذری است و در روزگاران قدیم به واسطه آئین زرتشی مردمانش "ماغ کوی" به معنای شهر روحانیان زرتشت نامیده می شود،افزود: البته برخی از تاریخ نگاران آن را به زمان مادها نسبت داده و معتقدند این جا مادکوه نامیده می شده است و گروهی هم معتقدند از آن جا که این شهر کوچک روزگاری در زمره حکومت ارمنی ها بوده به ارمنی ماکو نامیده شده است. این واژه در ارمنی اشاره به چراگاه دارد و اطراف ماکو نیز پر از چراگاه بوده است.
ماکو شهری کوچک که در یک دره واقع شده و یک رودخانه آن را به دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم می کند. شاید جالب باشد اگر بدانید در عهدنامه ننگین ترکمنچای به ماکویی ها اختیار تام دادند تا خودشان کشورشان را انتخاب کنند و آن ها ایران عزیز را برگزیدند.
ماکو که یک منطقه آزاد تجاری است شاهراه ارتباط با اروپاست و از این رو دروازه اروپا نامیده می شود. 
مرتضی قلی خان اقبال السلطنه، فرزند پاشاخان از مالکان و مرزداران ایران بوده است. طایفه ی مرتضی قلی خان به دستور شاه عباس صفوی به این ناحیه کوچ کرده و نگهبانی و مراقبت از مرز های ایران در همسایگی روس و عثمانی را بر عهده داشتند. مرتضی قلی خان که پس از مرگ پدر زمام امور را بدست می گیرد به شیوه پدرش روابط مستحکمی با روس و عثمانی برقرار می کند و پایه های قدرتش را در ماکو مستحکم می کند. او که از سرداران مظفرالدین شاه بود در جریان مشروطه جانب مخالفان را گرفته و نهایتا با قیام مردم و البته دخالت تعدادی از خوانین ماکو را به سمت قفقاز ترک می کند. بعد از مرگ مظفرالدین شاه و جانشینی پسرش و تقویت جبهه مخالفین مشروطه باز هم سردار به ماکو باز گشته و این بار به سرکوب مخالفینش می پردازد.
سردار ماکو فردی قدرتمند و ثروتمند بود که به واسطه روابطش با روس و عثمانی هدایای بسیار نفیسی هم از آن ها دریافت می کند. این قدرتمندی تا اواخر دوران قاجار ادامه داشت اما با به قدرت رسیدن رضاخان اوضاع تغییر کرد. از آن جا که رضاخان سعی در از بین بردن خوانین و قدرت های بخش های مختلف کشور و به دست آوردن ثروت آنان برای پرکردن خزانه خالی قاجارها داشت، طبق نقشه ای سردار ماکو را زندانی و تمام ثروتش را قبضه کرد.
مرتضی قلی خان اقبال السلطنه در زندان از دنیا رفت و برای همیشه یک سوال را باقی گذاشت که آیا به مرگ طبیعی از دنیا رفته و یا به سرنوشت مشابه دیگر خان ها مبتلا گشته است؟ از تمام ثروت سردار ماکو تنها یک خانه باغ باقی میماند.. 

در 6 کیلومتری شهر ماکو و در فاصله دو کیلومتری جاده بازرگان کاخ سردار ماکو خودنمایی می کند. آنچه در نگاه اول به نظرتان می رسد این است که این بنا آنقدرها هم ایرانی نیست، گرچه نقش برجسته چند مرد قاجاری بر روی آن خودنمایی می کند ولی در معماری بنا یک جور معماری غریبه هم به چشم می خورد.
بنا، کاری مشترک بین معماران ایرانی و البته مهندسان طراح روسی است و در واقع متأثر از معماری روسیه است چرا که سردار ماکو روابط نزدیکی با روس ها داشت و البته در اوضاع آشفته آن روزها بخشی از کشورمان تحت سلطه روس ها نیز بود.
خانه ای که ساختش در زمان تیمور پدر آغاز شده و پس از 3٠ سال در زمان مرتضی قلی خان اقبال السلطنه پسر به پایان رسیده است.
از دور که به بنا مینگری پنجره های آبی رنگی خودنمایی می کنند. ورودی یک هشتی کوچک با سقفی نقاشی شده است و یک خروجی اش به سمت کاخ است.
باید بگویم شما وارد یک باغ 11 هکتاری شده اید باغ در نگاه اول گیراست. بخشی از باغ که محصور در بین نرده هاست باغ میوه است. توت، انجیر، گردو، گیلاس، بادام، سیب و بخش بزرگتری از باغ میوه پر از درخت زردآلوست.
به جرأت می گویم که با وجودی که از بسیاری از کاخ موزه ها و عمارت های اشرافی ایران بازدید کرده ام، اینهمه زیبایی و هنر حجم را در جایی ندیده ام.
سنگهای سیاهی که در نمای بیرونی کاخ به کار رفته اند مرا به یاد تخمه های آفتابگردان می اندازند و چه بسا که این تزئینات از همان آفتابگردانها الهام گرفته شده باشد!
سردر و نرده های لبه بام تماما" با مجسمه های گچی و سنگی زینت یافته اند. حتی ساختمان سنگی یا آشپزخانه کاخ که با سنگهای صیقلی و تراش خورده ساخته شده نیز از انواع هنر بهره برده است.
استخر بزرگ باغ که جوی آبی از آن جاری و به باغچه ها جاری است، فضای باغ را دل انگیزتر کرده. نام باغچه جوق در زبان ارمنی به معنی روستا است.

دو ردیف پلکان یکی خارج ساختمان و دیگری در داخل آن، ورود به کاخ را امکان پذیر می کنند، پله های خارج ساختمان مخصوص ورود میهمانان کاخ بوده بطوریکه آنها بدون ورود به بخش خصوصی، وارد تالار پذیرایی می شدند.
ناهارخوری در طبقه اول و کنار اتاق کنفرانس واقع است. این اتاق از دو بخش تشکیل شده؛ بخشی با تزیینات فرنگی مخصوص پذیرایی از میهمانان خارجی و رجال سیاسی و بخشی مخصوص پذیرایی از میهمانان ایرانی (تجار و روحانیون). نقاشی سقف این دو بخش گویای تفاوت سفره ایرانی و فرنگی است.
دیوارها و سقف بیشتر اتاقها و راهروها نیز با رنگهای طبیعی متنوع نقاشی شده اند. نیمی ایرانی با طرح گل و بوته و نیمی با نقوش فرنگی.
تالار پذیرایی میهمانان رسمی و ملاقاتهای مهم نیز در کنار اتاق غذاخوری است و تمامی تزیینات و دکوراسیون آن فرنگی بوده، هریک از کشوری خاص آمده اند. از مبلمان استیل فرانسوی تا میز لهستانی و ...
راه پله ای بازدیدکنندگان را به اتاقهای خواب و شاه نشین ها هدایت می کند راه پله هم برگرفته از معماری فرنگی و مزین به مجسمه های سنگی است.
در بخش مرکزی طبقه دوم کاخ، حوضخانه ای قرار دارد که مزین به انواع آینه کاری و گچبریهای زیبا است و سایر بخشهای کاخ پیرامون آن شکل گرفته اند.
یکی دیگر از زیباترین بخشهای کاخ، اتاق خوابهای آن است؛ که هرکدام به رنگی زیبا نقاشی شده اند؛ از صورتی تا زرد و سبز ملایم. آنقدر مسحورکننده که چشم از دیدن آنها سیر نمی شود.

اتاقهای خواب نیز کماکان با برخی تزیینات همان دوران حفظ شده اند و در آنها مبلمان لهستانی، کمدهای منبت کاری اتریشی، مبلمان استیل فرانسوی و لوسترهای برنزی و کریستال به چشم میخورد. حتی میز آرایش آنالی، همسر سردار نیز همچنان به قوت خود باقی مانده است.
بر بخشی از دیوار اتاق خواب نیز تصویر زنی که از قرار معلوم همسر سردار (آنالی) است، نقاشی شده. گفته میشود این نقاشی پس از فوت بانوی خانه کشیده شده.

یکی از زیباترین تزیینات کاخ، شیشه کاریهای دلفریب آن با رنگهای دلفریب و شاد است. این شیشه ها بدون استفاده از هیچ ماده شیمیایی خاصیت حشره کشی دارد.
کاخ موزه باغچه جوق در تاریخ 11 تیر سال 1375 هجری شمسی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است، بی شک این کاخ یکی از ارزشمندترین و باشکوه‌ترین آثار تاریخی بر جای مانده در آذربایجان غربی است که دیدن این زیبایی و شکوه را در دوران پسا کرونا توصیه می کنم.