بزرگنمايي:

آریا بانو - ایسنا / "سالم" تخلص شعری عبدالرحمان بگ صاحبقران پسر محمد بگ قره جهنمی و از خانواده صاحبقران‌ها است که در سال 1805 میلادی در سلیمانیه چشم به جهان گشوده است.
سالم همانند همه محصل‌های زمان خود در حجره تحصیل کرده؛ اما تحصیل خود را بنا به دلایلی در نیمه راه رها و از آن دست کشیده است.
طبق نوشته‌هایی که در مورد زندگی این شاعر در دست است، شاعر از همان ابتدای زندگی خود بیمار و ناخوش‌احوال بوده و به درازای عمر خود درگیر بیماری بوده است و در آغاز شاعری خود تخلص بیمار را برای خود برگزیده است، اما بعدها تخلصی را برخلاف تخلص بیمار برای خود انتخاب کرده و سالم را به عنوان تخلص شعری خود برگزیده است.
سختی‌ها، رنج‌ها و اوضاع سیاسی آن زمان به خوبی در شعر شاعر انعکاس یافته، سالم زندگی راحتی نداشته و همیشه به کشور ایران و کردستان ایران رفت و آمد داشته و دلیل رفت و آمد شاعر به کردستان ایران این بوده است که توسط آشنایان خود در ایران حمایت و پشتیبانی می‌شده است.
شاعر در زمان آوارگی خود در ایران و دور شدن از وطن خود دچار بدبینی شدیدی شده؛ به ویژه اینکه بعد از سقوط بابان‌ها بیش از پیش تلخی و رنج روزگار را چشیده است.
سالم همانند دیگر شاعران کُرد زبان، نه از جانب کُردها به حق خود رسیده است و نه در علم کردشناسی و شرق شناسان اروپایی شناخته شده است.
شعرهایی که در دیوان او منشر شده است تنها بخش کوچکی از اشعار این شاعر بزرگ کُرد است و بعد از به چاپ رسیدن دیوان شعری سالم اشعار بسیاری از وی در روزنامه‌ها و مجله‌های کُردی زبان یافت شده که هنوزم که هنوز است در اختیار دانش‌آموختگان کُرد زبان قرار نگرفته است و در قالب دست نوشته باقی مانده است.
غزل و قصیده
شعر سالم از روی قالب شعری بیشتر قصیده و غزل است و به لحاظ اندازه شعری بیش از دو شاعر یعنی نالی و مصطفی بگ کُردی شعر سروده و تااکنون بیش از 200 غزل و قصیده از این شاعر در دست است و بیشتر شعرهایش نیز چاپ نشده و دانش‌آموختگان از آن بی‌خبر هستند.
سالم همواره در شعرهایش به نالی عشق ورزیده و او را حضرت نالی خطاب کرده است و در بکار بردن ردیف و قافیه و وزن و ... در سرودن شعر از نالی پیروی کرده است.
در سراسر اشعار سالم می‌توان ردپایی از کلمات فارسی اصیل را دید که حتی فارسی‌زبانان مفهوم آن را به خوبی نمی‌دانند و همچنین از واژه‌های عادی و عامیانه فارسی نیز در اشعار خود استفاده کرده است اما این استفاده از کلمات فارسی نتوانسته وزن و آهنگ شعر کُردی را برهم بزند.
بخش عظیمی از اشعار سالم به لحاظ درون‌مایه به توصیف عشق و دلدادگی و وصف طبیعت اختصاص دارد و به لحاظ بخش سیاسی، از سالم نسبت به شاعران دیگر بیشتر از قبل اشعار قهرمانی و وطن‌دوستی و ... به چشم می‌خورد به گونه‌ای که در نیمه اول سده نوزدهم شعر سالم آیینه تمام نمای اشعار سیاسی و ملی بوده است.
منبع: تاریخ ادبیات کُردی 3. مارف خزنه‌دار