آریا بانو - این روزها کیم کارداشیان، سلبریتی معروف آمریکایی باز هم برسر زبان‌ها افتاد و پس از 7 سال ازدواج با کانیه وست ترانه‌سرا و تهیه‌کننده موسیقی آمریکایی، از دادگاه تقاضای طلاق کرده است. دلیل کیم کارداشیان برای طلاق کمی جنجالی بود و او از اختلال دوقطبی همسرش گلایه کرد.
برترین‌ها: این روزها کیم کارداشیان، سلبریتی معروف آمریکایی باز هم برسر زبان‌ها افتاد و پس از 7 سال ازدواج با کانیه وست ترانه‌سرا و تهیه‌کننده موسیقی آمریکایی، از دادگاه تقاضای طلاق کرده است. دلیل کیم کارداشیان برای طلاق کمی جنجالی بود و او از اختلال دوقطبی همسرش گلایه کرد و دلیل درخواست طلاقش را هم همین موضوع اعلام کرد. به همین دلیل در این مطلب، قصد داریم این موضوع را بررسی کنیم و راه‌های برخورد با همسرانی که دچار این اختلال هستند را بیان کنیم. با ما همراه باشید.
به گزارش همشهری آنلاین سایت TMZ از روز جمعه از قول منابعش گزارش کرد کیم از دادگاه تقاضا کرده است که حضانت قانونی و جسمی چهار کودک خانواده به طور مشترک میان او و کانیه وست باشد.
منابع TMZ می‌گویند کانیه وست مخالفتی با حضانت مشترک بچه‌ها ندارد و هر دو طرف متعهد هستند که پس از طلاق وظایف فرزندپروری در هماهنگی با هم انجام دهند.
به گفته TMZ این زوج یک قرارداد ضمن عقد (قرارداد پیش از زناشویی) دارند و ظاهرا هیچکدام از طرفین درباره به مفاد آن معترض نیستند و از قبل در حال رسیدن به توافق درباره چگونگی تقسیم دارایی‌هایشان هستند.

البته این زوج از مدت‌ها پیش جدا از هم زندگی می‌کردند. در نیمه دوم سال 2020 بود که زندگی با کانیه برای کیم به کابوسی بدل شد. کانیه وست در 4 ژوئیه آن سال کارزار انتخاباتی‌اش برای رسیدن به مقام ریاست‌جمهوری آمریکا را اعلام کرد و چهار هفته بعد یک مراسم عجیب‌وغریب انتخاباتی در کارولینای جنوبی برگزار کرد.
در این هنگام بود که کیم به حرف آمد و هق‌هق‌کنان ماجرای دعوایش با کانیه را درباره سقط کردن جنین در هنگامی که نخستین فرزندشان را باردار بود، بیان کرد.
منابع با اطلاع مستقیم از ماجرا می‌گویند کیم در آن هنگام آماده رسیدن به توافق برای طلاق بود، اما از آنجایی که کانیه دوران حمله وخیم «اختلال دوقطبی» را می‌گذراند، پایان دادن ازدواج با او را در هنگام بیماری سختش، درست نمی‌دانست.
به نقل از روزنامه خراسان، همانطور که گفتیم، کیم کارداشیان در توضیحی کوتاه گفته که شوهرش از اختلال «شخصیت دوقطبی» رنج می‌برد. اما این اختلال چیست؟ و اگر همسر ما تشخیص اختلال دوقطبی دریافت کرده، باید به چه نکاتی در زندگی‌مشترک با او توجه داشته باشیم؟

اختلال دو قطبی چیست؟
اختلال دو قطبی به طور معمول با نوسانات خلقی و تجربه دوره‌های افسردگی و شیدایی شناخته می‌شود. در کنار نوسانات خلقی برخی ویژگی‌های دیگر هم در افراد مبتلا دیده می‌شود؛ مواردی، چون تحریک‌پذیری، ناتوانی در به اتمام رساندن کارها، حواس‌پرتی، تصورات اشتباه در باره توانایی‌های فردی و ....
مشکلات زندگی با همسر مبتلا به اختلال دوقطبی
به طور معمول همسران مبتلا به اختلال دو قطبی در سه حوزه می‌توانند در ارتباط با همسرشان دچار مشکل شوند:
صمیمیت
موضوع رابطه صمیمی بین همسران می‌تواند به واسطه درخواست‌ها و انتظارات خاص افراد مبتلا به اختلال دوقطبی با مشکلاتی روبه‌رو شود. توجه داشته باشید که خلق این افراد بالا و پایین زیادی دارد و در شرایطی که در برخی بازه‌های زمانی ممکن است درخواست زیادی در این حوزه داشته باشند، در دوره‌های افسردگی ممکن است تمایل آن‌ها به این حوزه کاهش چشمگیری پیدا کند.

کار
افراد مبتلا به اختلال دوقطبی به طور معمول سر کار با چالش‌های بیشتری از دیگران مواجه هستند. استرس‌های کاری می‌تواند وضعیت آن‌ها را بدتر کند و احتمال از دست دادن کار در این افراد به نسبت بالاست. با توجه به این نکات احتمال این که همسران در مسائل مالی با چالش‌های بیشتری روبه‌رو شوند هم بالاتر است.
فرزندپروری
درست است که تجربه پدر یا مادر شدن، لذت‌بخش است، اما به هر صورت استرس و فشار خاص خود را هم دارد. فشاری که می‌تواند بر وضعیت افراد با اختلال دوقطبی تاثیر منفی بگذارد. از طرفی رفتار‌های تکانشی این افراد گاهی اوقات می‌تواند باعث ایجاد ترس و نگرانی‌هایی در کودکان شود.
با همسر مبتلا به اختلال دوقطبی‌ام چه کنم؟
خود را بی‌نیاز از مشاوره نبینید
احتمال این که در طول زندگی مشترک با فردی که اختلال دوقطبی دارد، نیاز به مشاوره و زوج‌درمانی پیدا کنید، زیاد است. مشاوره به شما کمک می‌کند تا متوجه نقش بیماری همسرتان در رفتار‌های آزاردهنده او شوید و رفتار‌های آزاردهنده او را که خارج از کنترلش روی داده، راحت‌تر ببخشید.

در فرایند درمان، همسرتان را همراهی کنید
درمان‌ها برای بیماران دوقطبی، درمان‌های نگهدارنده است. به این معنی که علایم بیماری فرد با مصرف دارو مدیریت می‌شود. به این ترتیب، این درمان‌ها مادام‌العمر هستند. همراهی همسر در فرایند درمان می‌تواند هم احتمال پاسخ دهی بهتر بیمار به برنامه درمانی را افزایش دهد و هم تصویری واقع‌بینانه از این بیماری و محدودیت‌هایش را در اختیار همسر قرار دهد.
مراقبت از خود را جدی بگیرید
همه ما در هر شرایطی وظیفه داریم به خودمان توجه و مراقبت کنیم، اما وقتی با فرد مبتلا به اختلالات روانی یا بیماری‌های مزمن زندگی می‌کنیم، اهمیت این مراقبت از خود از جهاتی افزایش می‌یابد. مراقب میزان استرسی که متحمل می‌شوید، اضطراب و علایم افسردگی در خود باشید و اگر جایی احساس می‌کنید توان شما رو به تحلیل است، زودتر برای کمک گرفتن از اطرافیان یا متخصص اقدام کنید.