بزرگنمايي:
آریا بانو - باشگاه خبرنگاران / در این گزارش توجه شما همراهان را به ماجرایی از آنچه زنان نمی‌توانستند در آلمان انجام دهند، جلب می‌کنیم؛ آنان نمی‌توانستند بدون اجازه همسر گواهینامه بگیرند، حساب بانکی بازکنند، رأی بدهند و کار کنند؛ اما زنان آلمانی برای به دست آوردن حقوقشان سرسختانه جنگیدند و هنوز هم در این راه مبارزه می‌کنند.
سال 1961: قرص ضدبارداری در داروخانه
در داروخانه‌های آلمان قرص‌های ضدحاملگی عرضه می‌شود. دیگر
زنان می‌توانند خودشان در مورد
بارداری تصمیم بگیرند. در ابتدا قرص‌های ضدبارداری را تنها در اختیار
زنان قرار می‌دادند که چندین
فرزند داشتند.
سال 1958: اخذ گواهینامه بدون اجازه شوهر
زنان آلمانی اجازه داشتند گواهینامه بگیرند، اما شرط گرفتن گواهینامه داشتن اجازه شوهر بود. این شرایط با تصویب "قانون برابری حقوق
زنان و مردان" در سال 1958 تغییر کرد.
اکتبر 1970:
زنان در
لباس "مردانه"
زنان در ابتدا موظف بودند "زنانه"
لباس بپوشند: با
دامن و پیراهن. در شهر برمن یک زن کارمند به دلیل پوشیدن یک شلوار قرمز سر کار، اخراج شد. در روز 14 اکتبر سال 1970 یک سیاستمدار زن آلمانی دست به کاری زد که تا آن روز سابقه نداشت: لنوته فن‌بوتمر از حزب سوسیال دموکرات در این روز به عنوان نخستین زن با کت و شلوار در پشت تریبون پارلمان قرارگرفت.
نوامبر سال 1918: حق رأی برای
زنان 
در این سال حق رأی
زنان به رسمیت شناخته شد. از ژانویه سال 1919 به بعد
زنان در آلمان حق شرکت در انتخابات را داشتند. آنیتا آگسپورگ یکی از زنانی که برای به دست آوردن این حق سرسختانه مبارزه کرد. سال 1902 نخستین انجمن حق رأی
زنان در آلمان توسط او بنا نهاده شد.
تابستان 1900 - حق تحصیل در دانشگاه برای
زنان 
امروزه تحصیل دختران در دانشگاه‌ها امری عادی است. اما برای این امر عادی و حق بدیهی،
زنان سال‌ها جنگیده‌اند. در سال 1900 دانشگاه‌های فرایبورگ و هایدلبرگ در آلمان نخستین دانشگاه‌هایی بودند که به طور رسمی به
زنان اجازه تحصیل دادند. دانشگاه‌های دیگر هم سال‌های بعد به این دو دانشگاه پیشرو پیوستند. اما مقاومت در برابر
زنان در جایگاه پرفسور یا پژوهشگر همچنان تا سال‌ها ادامه داشت.
مه سال 1949: حق برابری زن و مرد
الیزابت زلبرت کسی بود که سنگ بنای برابری زن و مرد در جمهوری فدرال آلمان را بنا نهاد. از این سیاستمدار آلمانی از حزب سوسیال دموکرات به عنوان "مادر قانون اساسی" یاد می‌شود. نتیجه‌ی تلاش‌های زلبرت ماده سه قانون اساسی آلمان است: «مردان و
زنان برابرند»؛ تنها چند واژه، اما واژه‌هایی که معنا و نقش مهمی در زندگی نسل بعدی بازی کردند.
سال 1923: نخستین پلیس‌های زن در آلمان
9 زن در مرکز پلیس شهر کلن از سال 1923 اجازه پوشیدن یونیفورم را یافتند. اما مسوولیت آن‌ها محدود به حوزه
جوانان خطرناک. در دهه‌ی بیست قرن نوزدهم میلادی یگان‌های پلیس جنایی که اعضای آن‌ها را
زنان تشکیل می‌دادند شروع به کار کردند که مسوولیت رسیدگی به جرایم
کودکان و نوجوانان تا 14 سال را به عهده داشتند.
آوریل 1994: حق نگه‌داشتن نام خانوادگی پس از
ازدواج در آوریل سال 1944
زنان اجاره یافتند نام فامیل شوهرشان را کنار بگذارند.
زنان از این تاریخ به بعد حق یافتند پس از
ازدواج نام خانوادگی خود را حفظ کنند. اما برای فرزندشان باید به یک توافق برسند که کدام نام‌خانوادگی را برای او انتخاب می‌کنند.
1962:
زنان اجازه بازکردن حساب دارند
تا سال 1958
مردان صاحب حق تصمیم‌گیری در مورد زن و فرزندان بودند. حتی اگر مردی به همسر خود اجازه کار کردن می‌داد، رسیدگی به امور
مالی و
مدیریت حقوق زن با مرد بود. تا سال 1958
مردان می‌توانستند مانع از ادامه کار کردن زن شوند. بازکردن حساب بانکی برای
زنان آلمانی تا سال 1962 بدون اجازه مرد ممکن نبود.