آریا بانو - متخصصان تاکید می‌کنند که هرگونه تغییر غیرعادی در اندام‌های تحتانی، به‌ویژه پاها و مچ پا، باید جدی گرفته شود. این تغییرات می‌توانند نشان‌دهنده تأثیر سرطان ریه بر گردش خون، انتقال اکسیژن و جریان لنفاوی باشند.
تورم، درد، قرمزی، بی‌حسی و تغییرات پوستی در پاها و دست‌ها می‌توانند زنگ خطری جدی برای سلامت باشند. این علائم، که اغلب نادیده گرفته می‌شوند، ممکن است از نشانه‌های سرطان ریه باشند. سرطان ریه می‌تواند بر سیستم گردش خون و لنفاوی بدن تأثیر بگذارد و منجر به عوارض خطرناکی مانند لخته شدن خون، آسیب عصبی یا تجمع مایعات شود. تشخیص زودهنگام این علائم، نقش حیاتی در بهبود نتایج درمان و افزایش شانس بهبودی بیماران دارد.
متخصصان تاکید می‌کنند که هرگونه تغییر غیرعادی در اندام‌های تحتانی، به‌ویژه پاها و مچ پا، باید جدی گرفته شود. این تغییرات می‌توانند نشان‌دهنده تأثیر سرطان ریه بر گردش خون، انتقال اکسیژن و جریان لنفاوی باشند.
در ادامه به بررسی دقیق‌تر این علائم می‌پردازیم تا آگاهی عمومی نسبت به این بیماری افزایش یابد.
تورم در پاها و مچ پا (ادم محیطی)
تورم در پاها، مچ پا و قوزک پا یکی از شایع‌ترین علائم مرتبط با سرطان ریه است. این وضعیت که به آن ادم محیطی گفته می‌شود، می‌تواند به دلایل مختلفی بروز کند. رشد تومور ممکن است باعث انسداد رگ‌های خونی یا سیستم لنفاوی شود. این انسداد، مانع از تخلیه صحیح مایعات از بافت‌ها شده و به تجمع آن‌ها در اندام‌های تحتانی می‌انجامد.
علاوه بر این، برخی از عوارض جانبی شیمی‌درمانی و درمان‌های هدفمند نیز می‌توانند به تورم منجر شوند. مشکلات قلبی یا کلیوی که گاهی اوقات با سرطان ریه همراه هستند، از دیگر دلایل اصلی ادم محسوب می‌شوند. این تورم معمولاً با احساس سنگینی، کشیدگی پوست و گاهی درد همراه است و می‌تواند فعالیت‌های روزمره را مختل کند.
درد، قرمزی و گرما: از نشانه‌های سرطان ریه و لخته‌های خونی احتمالی
خطر ترومبوز ورید عمقی (DVT) در بیماران مبتلا به سرطان ریه به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. DVT به تشکیل لخته‌های خونی در وریدهای عمقی، معمولاً در پاها، اشاره دارد. درد، حساسیت، گرما و قرمزی در یک پا می‌تواند از نشانه‌های سرطان ریه و وجود یک لخته خونی احتمالی باشد. این وضعیت نیازمند توجه فوری پزشکی است.
در صورت حرکت لخته خون به سمت ریه‌ها، خطر آمبولی ریوی که یک وضعیت تهدیدکننده زندگی است، به وجود می‌آید. آمبولی ریوی می‌تواند باعث تنگی نفس ناگهانی، درد قفسه سینه و حتی مرگ شود. بنابراین، هرگونه درد یا تورم غیرمعمول در یک پا باید به سرعت توسط پزشک بررسی شود تا از عوارض جدی جلوگیری گردد.
بی‌حسی، سوزش و گزگز (آسیب عصبی)
برخی از داروهای شیمی‌درمانی که برای درمان سرطان ریه استفاده می‌شوند، می‌توانند بر اعصاب محیطی تأثیر بگذارند. این تأثیر منجر به بروز علائمی مانند گزگز، سوزش و بی‌حسی در پاها و دست‌ها می‌شود. این وضعیت که نوروپاتی محیطی نام دارد، می‌تواند راه رفتن و حفظ تعادل را برای بیمار دشوار کند.
حتی پس از اتمام دوره درمان، این علائم ممکن است برای مدتی ادامه یابند و کیفیت زندگی بیمار را تحت تأثیر قرار دهند. بیماران باید هرگونه تغییر در حس اندام‌های خود را به پزشک معالج اطلاع دهند تا راهکارهای مناسب برای مدیریت این عوارض جانبی اتخاذ شود. کنترل این علائم می‌تواند به بهبود راحتی و تحرک بیمار کمک کند.
تغییر رنگ پوست
تغییر رنگ پوست در پاها و دست‌ها می‌تواند نشانه‌ای از مشکلات در انتقال اکسیژن یا گردش خون باشد. پوست ممکن است رنگ‌پریده، مایل به آبی (سیانوز) یا مایل به قرمز به نظر برسد. این تغییرات رنگی، اغلب به دلیل کاهش اکسیژن‌رسانی به بافت‌ها یا اختلال در جریان خون ایجاد می‌شوند.
نارسایی لنفاوی یا عروقی، و همچنین عوارض جانبی برخی درمان‌ها، می‌توانند باعث ایجاد زخم یا تغییرات دیگر در پوست شوند. این زخم‌ها ممکن است به کندی بهبود یابند و مستعد عفونت باشند. مشاهده هرگونه تغییر پایدار در رنگ یا بافت پوست، به خصوص در اندام‌های تحتانی، باید به پزشک گزارش شود.
ضعف عضلانی
بیماری سرطان و درمان‌های آن، به ویژه در اندام‌های تحتانی، می‌تواند منجر به ضعف عضلانی شود. این ضعف ممکن است ناشی از بی‌تحرکی طولانی‌مدت، کمبودهای تغذیه‌ای یا کاهش اکسیژن‌رسانی به عضلات باشد. ضعف عضلانی می‌تواند توانایی فرد برای انجام فعالیت‌های روزمره را کاهش دهد و بر کیفیت زندگی او تأثیر بگذارد.
حفظ فعالیت بدنی در حد توان و رعایت یک رژیم غذایی متعادل، می‌تواند به کاهش این ضعف کمک کند. در برخی موارد، فیزیوتراپی و تمرینات تقویتی تحت نظر متخصص نیز توصیه می‌شود تا قدرت عضلانی تا حد امکان حفظ یا بازیابی شود. توجه به این نکته برای حفظ استقلال و تحرک بیمار بسیار مهم است.
چماقی شدن انگشتان پا
پدیده چماقی شدن انگشتان، که بیشتر در دست‌ها مشاهده می‌شود، می‌تواند انگشتان پا را نیز تحت تأثیر قرار دهد. این وضعیت با بزرگ شدن بستر ناخن و بافت نرم نوک انگشتان مشخص می‌شود. چماقی شدن انگشتان، نشانه‌ای از سطوح پایین اکسیژن درازمدت در بدن است که می‌تواند ناشی از بیماری‌های مختلفی از جمله سرطان باشد.
این علامت، اگرچه ممکن است بی‌ضرر به نظر برسد، اما یک شاخص مهم برای مشکلات زمینه‌ای جدی است. مشاهده این تغییر در انگشتان پا یا دست، باید به سرعت توسط پزشک بررسی شود تا علت اصلی آن مشخص و درمان مناسب آغاز گردد. تشخیص زودهنگام می‌تواند به مدیریت بهتر بیماری کمک کند.
شناخت و توجه به این علائم غیرمعمول در پاها و دست‌ها، می‌تواند در تشخیص زودهنگام سرطان ریه بسیار مؤثر باشد. متخصصان توصیه می‌کنند که هر فردی که متوجه تغییرات غیرطبیعی و پایدار در اندام‌های تحتانی خود می‌شود، بدون اتلاف وقت به یک مرکز درمانی مراجعه کند.
تشخیص به موقع نشانه‌های سرطان ریه و شروع درمان مناسب، می‌تواند تفاوت بزرگی در پیش‌آگهی و کیفیت زندگی بیماران ایجاد کند.