آریا بانو - باشگاه خبرنگاران / قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمت‌هایی والا درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند. از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم پرداختند. ما نیز با هدف آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر مفسران قرآن کریم می‌پردازیم.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَهُوَ الَّذِی أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ نَبَاتَ کُلِّ شَیْءٍ فَأَخْرَجْنَا مِنْهُ خَضِرًا نُخْرِجُ مِنْهُ حَبًّا مُتَرَاکِبًا وَمِنَ النَّخْلِ مِنْ طَلْعِهَا قِنْوَانٌ دَانِیَهٌ وَجَنَّاتٍ مِنْ أَعْنَابٍ وَالزَّیْتُونَ وَالرُّمَّانَ مُشْتَبِهًا وَغَیْرَ مُتَشَابِهٍ ۗ انْظُرُوا إِلَىٰ ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَیَنْعِهِ ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکُمْ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ
و هم اوست خدایی که از آسمان آبی فرو بارید پس هر نبات را بدان رویاندیم و سبزه‌ها را از زمین برون آوردیم و از آن سبزه‌ها دانه‌هایی که بر روی هم چیده شده بیرون آریم و از شکوفه نخل خوشه‌هایی است به هم پیوسته، و باغ‌های انگور و زیتون و انار که برخی شبیه و برخی نامشابه به هم است (خلق کنیم)، شما در آن باغ‌ها هنگامی که
میوه آن پدید آید و برسد (با
چشم تعقل) بنگرید، که در آن آیات و نشانه‌هایی (از قدرت خدا) برای اهل ایمان هویداست.
تفسیر آیه 99 سوره انعام
در این آیه خداوند می‌فرماید:همه گیاهان و درختان و میوه‌ها نیز از یک سرچشمه اند و آن آب باران است. «متراکب» از ریشه‌ی «رکوب»، میوه‌های سوار بر هم و دانه‌های درهم فشرده است. در این آیه و دو آیه قبل سه تعبیر پی درپی آمده است: «لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ»، «لِقَوْمٍ یَفْقَهُونَ» و «لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ» که رمز آن در پیام 4، بیان گردیده است.
«طلع» خوشه سربسته خرماست و «قِنْوانٌ»، رشته‌های باریک که بعداً خوشه‌های خرما را تشکیل می‌دهد. «دانِیَهٌ»، خوشه‌های به هم نزدیک و یا نزدیک به زمین، به خاطر سنگینی بار آن است. مراد از «مُتَشابِهٍ»، یا درختانی است که شباهت ظاهری به هم دارند مثل زیتون و انار و یا میوه‌هایی است که شبیه به یکدیگرند.
پیام‌های آیه 99 سوره انعام
1-مایه رویش همه گیاهان و نباتات، آب باران است. «مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَخْرَجْنا بِهِ نَباتَ کُلِّ شَیْءٍ»
2-هم نزول باران، هم رویاندن گیاه و میوه، کار خداست. «أَنْزَلَ ... نُخْرِجُ»
3-رابطه انسان با میوه‌ها فقط رابطه مادّی و غذایی نباشد، بلکه رابطه فکری و توحیدی هم باشد. «اُنْظُرُوا إِلی ثَمَرِهِ ... فِی ذلِکُمْ لَآیاتٍ»
4-بهره گیری از ستارگان، علم و کارشناسی لازم دارد. «لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ»، درک این که کاروان بشری همه از یک نفس است و این کاروان، به صورت پایدار و ناپایدار در جریان است درک عمیق می‌طلبد. «لِقَوْمٍ یَفْقَهُونَ»، درک اینکه از گیاه و باران و
میوه باید بهره معنوی برد و از انتساب همه هستی به خدا نباید غافل بود، ایمان می‌طلبد. «لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ»