آریا بانو - خراسان / می‌خواهم چندتا تصمیم مهم برای زندگی‌ام بگیرم که برای بررسی هرکدام‌شان، زمان زیادی گذاشته‌ام. در این مسیر، به شدت وسواسم زیاد شده به حدی که گاهی تصمیم می‌گیرم کلا بی‌خیال‌شان شوم. مشکلم این است که جرئت ریسک‌کردن هم ندارم. نگران آینده‌ام هستم، چه کنم؟
مخاطب گرامی، کاش به سن، میزان تحصیلات، شرایط
فرهنگی و اقتصادی‌تان و... اشاره می‌کردید تا بتوانم به طور دقیق‌تر راهنمایی تان کنم. حتی الان دقیقا نمی‌دانم در چه حوزه‌هایی، نیاز به تصمیم‌گیری دارید. البته این که شما مشکل خود را مطرح کردید و به دنبال حل مسئله هستید، علامت این است که وضع موجود برایتان قابل تحمل نیست و قصد برون رفت از وضع ناراحت کننده موجود و رسیدن به شرایط روحی-روانی مطلوب را دارید که قدم مثبتی محسوب می‌شود و اما چند توصیه به شما:
هرچه زودتر از این شرایط دشوار خارج شوید
گفته‌اید که برای گرفتن تصمیم نهایی دچار وسواس و دردسر شده اید. انسان وقتی توانایی تصمیم‌گیری ندارد، نشانه آشکاری از ضعف روحی است که در این شرایط فرد دچار تعارض می‌شود. تعارض اختلالی است که تهدید کننده سلامت‌روان است. در این مواقع ضرورت دارد هر چه سریع‌تر، مشکل را برطرف کنید و در این شرایط دشوار، به مدت طولانی توقف نکنید. وقتی تعارضات، توان تصمیم‌گیری ما را سلب کند، حالت درماندگی پیدا می‌کنیم و فرد درمانده در اقیانوس زندگی، حالت شناور و بلاتکلیفی دارد و ضمن از دست دادن فرصت‌های تکرار نشدنی، به سمت خود درماندگی می‌رود که در این حالت شخص با احساس خوددرماندگی بیشتر و علنی‌تر، خود را ناشایست و نالایق برای ادامه زندگی و حل مشکلات پیرامونی می‌داند و سایه ناامنی بر زندگی‌اش گسترده‌تر می‌شود. اگر درمان و خروج از خوددرماندگی در برنامه شخص نباشد، می‌تواند به خوددرماندگی آموخته شده مبتلا شود و در این مرحله، افراد ممکن است به سمت رفتارهای پر خطر کشیده شوند. حتما شنیده‌اید که می‌گویند، هیچ دودی بدون آتش نیست. مشکلات روحی هم بدون زمینه و دلیل روشن، عارض نمی‌شوند بنابراین با نگاه سیستمی به محیط زندگی، کار و محیط اجتماعی خود به دنبال شناسایی محرک‌های زاید محیطی باشید چون بدون دلیل، آمادگی روحی انسان افت نمی‌کند و دچار درماندگی نمی‌شود.
پشت دیوار ناکامی متوقف نشوید
اگر احتمالا دچار شکست یا ناکامی در زندگی شده و نتوانسته‌اید حوادث احتمالی را که برای هر فردی می‌تواند اتفاق بیفتد،
مدیریت کنید و پشت دیوار ناکامی متوقف شده‌اید، این توقف‌ها می‌تواند تهدید کننده
سلامت روان باشد. همچنین اگر فردی به مدت طولانی توسط اطرافیان تحقیر، تهدید و سرزنش شود به تدریج عزت‌نفس و از جمله خودپذیری و به تبع آن خودباوری او کاهش می‌یابد و در این جو روانی نامطلوب، ممکن است فرد خود را لایق و توانمند نداند و تحت تاثیر القائات منفی اطرافیان به تدریج خود فرد هم دچار خود هیپنوتیزمی منفی شود و خود را ناتوان و بدون صلاحیت بشناسد. در پایان فراموش نکنید که اراده انسان بهترین حربه علیه افکار مزاحم و درماندگی‌هاست که باید جرئت‌مندانه به کار گرفته شود.
نویسنده : عبدالحسین ترابیان | روان شناسی