چاپ

آریا بانو -

برای دیدن این کلیپ لطفا امکان استفاده از جاوا اسکریپت را در مرورگر خود فعال نمایید،و از مرورگر خود را بروزرسانی نمایید

سینما باز / اگرچه فیلم بارکد در مقایسه با بهترین فیلم مصطفی کیایی یعنی خط ویژه فاصله دارد اما یکی از آثار قابل تأمل این کارگردان است او در بارکد فیلمنامه ای طراحی کرد که هم بخش کمدی سرگرم کننده برای مخاطب داشته باشد و هم دغدغه اجتماعی سیاسی دهه نود را بیان کند اشاره به این دو بخش و ترکیب فضای کمدی درام از شاخصه های موفقیت آمیز بارکد است
شیوه روایت بارکد مثل فیلم عصر یخبندان کیایی روایت متفاوتی است او قصه اش را در تدوین از آخر به اول روایت میکند که از نکات تحسین برانگیز بارکد شیوه روایت برعکسش است که به فیلمساز اجازه میدهد زمان را بشکند ولی مخاطب را سردرگم نمی کند
باتوجه به نکات مثبت بارکد اما نکات منفی هم در این فیلم دیده میشود مثل ریتم کند نیمه دوم فیلم بدلیل تعدد فلاش بک هایی که از دل حرف های کاراکتر اصلی با بازی بهرام رادان بیرون می آید . بارکد میخواهد نقد اجتماعی جامعه دهه نود هم باشد اما مثل خط ویژه نمیشود چون به غیر از نقد اجتماعی میخواهد کمدی سرگرم کننده هم باشد شاید اگر بخش کمدی فیلم کمرنگ میشد در بخش نقد اجتماعی موفق تر میشد
نازی (سحر دولتشاهی )نامزد حامد (بهرام رادان) در نیمه دوم فیلم کاملا نقشش محو میشود این نقش قابلیت داشت در پایان هم باشد حتی سرنوشتش را در پایان ببینیم ولی این اتفاق رخ نمیدهد و در نیمه اولیه فیلم این کاراکتر خیلی زود از فیلم حذف میشود
بارکد در پایان بندی اش نشان داد حق از باطل برنده میشود و کاراکتر حامد (بهرام رادان )که همیشه شکست میخورد این بار توانست حقش را از جامعه بگیرد پایان آرمانی که در اکثر آثار کیایی شاهد هستیم . پایانی که قشر متوسط جامعه مخاطبب را به دنیای آرامش بخش خود دعوت میکند
ترکیب زوج هنری محسن کیایی و بهرام رادان در این فیلم توانست موقعیت های کمدی جالبی بین این دو بازیگر ایجاد کند با اینکه رادان بازیگر نقش های کمدی نیست و او را با نقش های دراماتیک شناخته ایم ولی در این فیلم توانست مرز بین کاراکتر کمدی و دراماتیک را به خوبی بازی کند . انتخاب متفاوت بهاره کیان افشار برای نقش معتاد از ریسک پذیری این بازیگر می آید با اینکه حضور کوتاهی در بارکد دارد ولی از سکانس های جالب فیلم است در کنار آن حضور کوتاه ولی متفاوت پژمان بازغی به کلیت فیلم کمک کرده
این سکانس از سکانس های درخشان فیلم است دیالوگ هایی که کاراکتر رضا کیانیان در این سکانس میگوید بازگو کننده فضای جامعه است . جامعه ای که خشن است و شوخی با کسی ندارد