چاپ

آریا بانو - آخرین خبر /از کتاب ورام: عیسی - که بر پیامبر ما و او درود بادا - گفت: ای یاران، بکوچکترین چیزهای دنیا، بشرط سلامت دینتان خشنود باشید.
همچنانکه اهل دنیا، به کوچکترین چیزی از دین بشرط سلامت دنیاشان خشنودند. شاعری همین معنی را چنین سروده است:
مردانی را بینم که به خرده ای از دین قانع اند، هر چند در زندگانی به چیزهای کوچک راضی نشوند. تو نیز با دین خود را از دنیای پادشاهان مستغنی دار. چنان که ایشان نیز با دنیایشان خود را از دین مستغنی پنداشتند.
پنداری که شوقی را که بر آن پیر گشته رها کند، عاشقی که از زمان مهر دلارام تا کنون دمی روی رامش ندیده است؟ و از خلق و خوی آن کسان که پس از چشیدن طعم عشق فراموشش کنند، گریزان است.
ملامتگرا وای بر تو، مرا پروای شنیدن سرزنش شما نیست. گوش من که آواهای عشق را نیک همی شنود، سرزنش را هرگز نمی شنود.
چشم مرا از بیچارگی نگه به کسی افتاد که به هلاکش می انجامد، نگاری که هرگزش مانند ندیده ام و مرا سخت در دام عشق خویش رها کرد.
جادوی چشمانش که باطل سحری نداشته، حقوق مرا باطل ساخت و از زمانی که مرا شعله ور شوق دید، بیمناک شد که او را نیز شعله در زنم.
آی بزرگان قبیله، شما تاوان ده حادثه اید، ما به همسایگیتان فرود آمدیم و طعام پر برکتتان را سپاس گزارده ایم. سرانجام اما، چشممان به آهوانتان افتاد و بیمناک افتادیم.
آیا کار همسایه ی زیبایتان را بر عهده دارید بویژه که راه را مأمون نداشته اید؟
کشکول شیخ بهایی