چاپ

آریا بانو - جام جم / «من می گویم زنگ خطر شما بخوانید سرطان پیشرفته» این جمله را راحله امینیان می گوید و تصریح می کند در صفحه اینستاگرامش، آن را استوری هم کرده است. با استیصال و ناراحتی می گوید چاره ای نمانده جز مدیریت، فیلترینگ راه چاره نیست به خصوص حالا که معاش برخی خانواده ها با اینستاگرام پیوند خورده اما این وضع را هم خطرناک می داند. گفت وگوی ما با این مجری سرشناس را می خوانید.
با توجه به تجربه های قبلی واکنش مدیران و تولیدکنندگان محتوا و خانواده ها طوری بود که در این تجربه جدید، جامعه را ایمن کرده باشد؟
قطعا اگر واکنش درستی در تجربه قبل نشان داده بودیم الان دوباره همان وضع تکرار نمی شد درحالی که این بار وضع وخامت اخلاقی کلیپ بالاتر هم هست. بیش از همه تصمیم سازان کشور واکنش درستی نشان ندادند و پشت گوش انداختند. رشته من روان شناسی است و در همین خصوص داشتم استوری های این صفحه را نگاه می کردم تا ببینم کدام دسته از مخاطبان ویدئو فرستاده اند،. برایم بسیار عجیب بود که بعضی مادران به همراه فرزندان نوجوان و کودک خود، روی آهنگ فیلم گرفته و فرستاده بودند. به نظرم بیشتر آنها هیچ توجهی به محتوای این ویدئو نکرده اند و صرف رقصیدن روی آهنگ ریتمیک آن برایشان مهم بوده است یا این که می دانستند پیج شان در استوری این خواننده پرفالوئر دیده می شود از این فرصت برای دیده شدن استفاده کرده اند. در غیر این صورت به نظرم محال است پدر و مادری، این سطح از انحطاط اخلاقی در یک کلیپ و شعر را ببیند و حاضر شود فقط یک بار فرزندانش آن را ببینند. این واکنش ها واقعا نگران کننده اند چون نشان می دهند سطح آگاهی خانواده ها از عواقب این کار چقدر پایین است و حتی مخاطبانی که به سن تکامل عقلی برای فهم این مسائل رسیده اند تا چه اندازه نسبت به این دست محتواها، بی دفاع و ناآگاه هستند.
شما صاحب فرزندی در آستانه نوجوانی هستید، آیا او در معرض چنین محتوایی قرار دارد و اگر بله شما چه کار می کنید؟
تا قبل از کرونا که من اساسا معتقد به حضور افراد زیر 18سال در این بخش های پرخطر فضای مجازی و مثلا باز کردن صفحه ای به اسم خودشان در اینستاگرام نبودم اما متاسفانه شیوع کرونا، تمام محاسبات ما را برای روش های تربیتی در مورد فرزندان مان به هم زد و انگار همه ما به اجبار پرت شدیم در فضای مجازی درحالی که بیشتر خانواده ها برای این مقدار ورود آماده نبودند و بچه ها هم دانش و آشنایی لازم را برای آن نداشتند و اگر هم قبلا وارد این فضا شده بودند، چون اغلب به دوراز نظارت خانواده شان بود، آگاهی لازم کسب نشده بود. در مورد فرزندم، بسیاری از این شبکه ها و فضاها را مسدود کرده ام و مثلا امکان گوگل کردن کلمات را از پیش روی او برداشته ام. سایر بخش ها را هم با مدیریت نامحسوس خودم وارد می شود. البته مدیریت علنی هم حساسیت برانگیز است و کنجکاوی مخرب را تحریک می کند. در مورد اینستاگرام که خطراتش آن قدر جهانی و واضح است که خود این شبکه برای مراقبت از سلامت اخلاقی و فکری کودکان، قوانینی ر ا وضع کرده اما این که در بسیاری از کشورها این قوانین یکی یکی دارد نقض می شود، نشان می دهد دست هایی پشت پرده است.
فکر می کنید راهکار چیست؟
این اتفاق گرچه برای بار چندم است که می افتد اما به هرحال این وجه مثبت را هم دارد که عمق فاجعه را به ما نشان می دهد. شخصا در استوری های همین دفعه این خواننده پی بردم که ما در مورد دانش حضور در فضای مجازی تا چه اندازه در حقوق خودمان و حقوق کودکان مان پرت هستیم. البته قطعا این اتفاق قابل تعمیم به همه جامعه نیست اما باید بدانیم در مورد این مسائل ابتدایی، دانش ما نسبت به حقوق مان در رسانه های صوتی و تصویری نباید منحصر به طیف های خاص مثلا مذهبی ها هم بشود. اصل نیاز به تربیت کودکان یک مساله جهانی و فراگفتمانی است. شاید لازم است پویشی همه گیر راه بیفتد و همه باهم همدل شویم تا آگاهی خانواده ها و مردم مان در این حوزه بالا برود. حداقلش این است که یک پویش همگانی راه بیندازیم تا این صفحه مخرب حذف شود، چراکه دارد قوانین بین المللی را نقش و واقعا مرزهای وقاحت را جابه جا می کند. واقعا این دو روز فکرم مدام درگیر بوده است. ما داریم با آتش بازی می کنیم. عواقب آزادسازی اطلاعات در این حوزه ها برای کودکان از بلوغ جنسی زودرس گرفته تا پاسخ نگرفتن این بلوغ در سال های آینده، برای جامعه بسیار وخیم خواهد بود و انواع انحطاط اخلاقی را به دنبال خواهد داشت. نباید دو سه روز شلوغش کنیم و باز یک ماه بعد یادمان برود. رسانه ملی و نهادهای مسوول هم خیلی کم کاری کرده اند. باید زنگ های خطر این سرطان پیشرفته را جدی بگیریم.