چاپ

آریا بانو - ورزش 3 /امیررضا رفیعی حالا برای هواداران پرسپولیس دروازه بان شناخته شده تری است.
برای برخی از فوتبالیست ها همه چیز ظاهرا خیلی سریع اتفاق می افتد و پله های ترقی یکی در میان طی می شود اما این فقط از نگاه بیرونی است و همه آنهایی که از پشت صحنه رو آمدن یک استعداد تا روزهای ستاره شدن با جزئیات سرگیجه آورش خبر ندارند ، عبارت «خوش شانس» مثل نقل و نبات به گوش می رسد.
برای امیررضا رفیعی همه چیز خیلی سریع پیش نرفت اما تلاش او برای برداشتن یک گام بزرگ بموقع جواب داد و بعد از یک سال و نیم تلاش مضاعف حالا خیلی از پرسپولیسی ها و حتی هواداران دیگر تیم های فوتبال ایران تنها با انجام دو مسابقه رسمی او را می شناسند.
شاید امیررضا روزی که به عنوان دروازه بان تیم امید پرسپولیس در اولین بازی تدارکاتی پیش فصل تیم یحیی در تیرماه سال گذشته مقابل تیم اصلی قرار گرفت فکر نمی کرد مربی شاخص و خوش قلبی مثل ولسلی ننکا او را از همان نگاه اول تور بزند و برای تیم بزرگسال و حضور در تمرینات فرا بخواند.
پله اول خوشبختی امیررضا همان روز و در همان ورزشگاه شهید کاظمی گذاشته شد تا یک دروازه بان جوان فرصت تمرین کنار بیرانوند را پیدا کند و از یک مربی برزیلی باتجربه فن گلری یاد بگیرد.
رفیعی یک فصل کامل گلر سوم بود چرا که احمد گوهری به عنوان رزرو بیرانوند شناخته می شد و البته او هم شانس خیلی خیلی کمی برای بازی کردن داشت.

آریا بانو

رفیعی در سیرجان حتی از فولادشهر هم بهتر بود؛ سر ضرب، روی پنجه ، با اعتماد به نفس بالا، بدون ترس و اضطراب،با پرش های بموقع ،مشت های گره کرده و یک دبل سیو خاطره انگیز رفت توی قلب هواداران پرسپولیس .شاید باور نکنید تا یک ماه قبل شاید چیزی حدود ده هزار دنبال کننده در اینستاگرام داشت و صفحه شخصی اش دیده نمی شد، بعد که گفتند چند هفته ای جای بیرانوند را می گیرد این تعداد دنبال کننده به حدود 15 هزار تا رسید اما بعد از بازی سیرجان یکباره این عدد به 115 هزار تا رسید.
برای رفیعی سرعت پیشرفت نه در تعداد دنبال کننده بلکه حتی در خوردویی که سوار می شد هم مشهود است.او قبلا یا یک خودروی تیبا به ورزشگاه محل تمرین تیمش می آمد اما حالا یک شاهین سوار می شود که شاید برای بازیکن جوانی با قرارداد 500 میلیونی زیاد باشد.
نکته عجیب درباره او اما اینجاست که گلر جوان پرسپولیس اهل قزوین است و در این شهر سکونت دارد پس هر روز فاصله طولانی خانه پدری در قزوین تا ورزشگاه شهید کاظمی را طی می کند که تصور کردنش هم دشوار است.فاصله ای بیش از 160 کیلومتر که غالبا با ترافیک مسیر تهران - کرج و کرج – قزوین بیش از دو ساعت یا دو ساعت و نیم طول می کشد و و قبل از تمرین می تواند روی کیفیت کارش تاثیر منفی بگذارد و بعد از تمرین حسابی خسته اش کند.
این یعنی که او هر روز چیزی بیش از 320 تا 330 کیلومتر رانندگی می کند و حدود پنج ساعت پشت فرمان خودروی شخصی اش مسیر منزل تا تمرین و بالعکس طی می کند تا به آنچه به عنوان یک امید و هدف نگاهش می کرد دست یابد و حالا تا حدودی به آن نزدیک شده است.
رفیعی به لحاظ اخلاقی هم از آن دسته فوتبالیست هایی است که خیلی زود با محیط آرام پرسپولیس اخت شده و پتانسیل رشد را پیدا کرده و البته همواره از حمایت بیرانوند به عنوان بزرگتر و الگو بهره برده است.