بزرگنمايي:

آریا بانو - مجله ایلیاد / دانشمندان با ترکیب رصدهای انجام شده از کهکشان راه‌شیری، با مدل‌سازی‌هایی که تا کنون از این کهکشان انجام شده است، به پیش‌بینی توزیع سیاره‌های یخی در کهکشان راه‌شیری پرداخته‌اند. نتایج بررسی‌ها نشان داده است که توزیع این نوع سیاره‌ها در کهکشان راه‌شیری به فاصله‌ی آن‌ها از مرکز کهکشان ارتباطی ندارد. این یافته‌ها کمک می‌کند تا درک ما از شکل‌گیری و تاریخچه‌ی سیارات کهکشان راه‌شیری بیشتر شود.
هزاران سیاره تا کنون در کهکشان راه‌شیری شناسایی شده است که اغلب آن‌ها در فاصله‌ی چند هزار سال نوری از زمین قرار دارند؛ در صورتی که عرض کهکشان راه‌شیری 100 هزار سال نوری است و پیدا کردن توزیع سیاره‌ها در آن کار مشکلی است. با این حال دانشمندان راه جدیدی برای غلبه بر این مشکل پیشنهاد کرده‌اند. جزئیات این راه جدید در مجله‌ی The Astrophysical Journal Letters گزارش شده است.
رصدهایی که برای این مطالعه انجام شده، بر اساس پدیده‌ای به نام «میکرولنز گرانشی» بوده است. در این پدیده از اجسامی مانند سیارات به عنوان لنز استفاده می‌شود و این لنزها می‌توانند نورهای رسیده از سیارات دوردست را خم کرده و بزرگنمایی کنند و به سمت زمین بفرستند. از این اثر می‌توان در شناسایی سیارات سردی مشابه مشتری و نپتون استفاده کرد.
سیارات مشابه مشتری و نپتون چه در نواحی مرکزی کهکشان راه‌شیری قرار داشته باشند و چه در دیسک گرد و غباری اطراف کهکشان باشند را می‌توان به کمک لنز گرانشی مشاهده کرد. در حقیقت میکرولنز گرانشی در حال حاضر تنها راهی است که به کمک آن می‌توان توزیع سیارات درون کهکشان راه‌شیری را بررسی کرد. با این حال از آنجا که فاصله‌ی سیارات دیگر از زمین بیش از 10 هزار سال نوری است، همین روش نیز کمتر مورد استفاده قرار گرفته بود.
مقایسه‌ی توزیع سیاراتی که به روش میکرولنز گرانشی محاسبه شده بود، با توزیعی که توسط مدل‌های کهکشانی تخمین زده بود، به دانشمندان کمک کرد تا بتوانند توزیع دقیق‌تر سیارات سرد درون کهکشان راه‌شیری را پیش‌بینی کنند. این محاسبات نشان داده است که توزیع این سیارات ارتباطی به فاصله از مرکز کهکشان ندارد و سیاراتی که با فاصله‌ی زیاد در اطراف ستاره‌ی میزبان خود در حال چرخش هستند را می‌توان در جای جای کهکشان راه‌شیری یافت. بنابراین مرکز کهکشان راه‌شیری که نسبت به دیسک اطراف آن شرایط محیطی متفاوتی دارد نیز همان اندازه‌ که دیسک اطراف آن حاوی سیارات سرد است، دارای سیارات یخی است.
ستاره‌هایی که در دیسک اطراف کهکشان راه‌شیری قرار دارند، پیرتر هستند و فاصله‌ی آن‌ها از یکدیگر کمتر است. یافته‌های این ستاره‌شناسان در مورد مشابهت توزیع سیارات یخی در نواحی مختلف کهکشان راه‌شیری می‌تواند کمک کند تا درک بهتری از شکل‌گیری و تاریخچه‌ی سیارات این کهکشان به‌دست بیاوریم.