بزرگنمايي:

آریا بانو - خراسان/ مادری 47 ساله‌ام. دختری دارم 20 ساله. سر به راه نیست. تماس‌های مشکوک وقت و بی‌وقت دارد. پدرش هم وقتی دخترم 10 ساله بود، فوت کرد. به نصیحت‌های من گوش نمی‌دهد. از روی استوری‌هایش فهمیدم که دوست‌هایش هم باوقار نیستند. نگرانش هستم. تک فرزند است. به من بی‌احترامی نمی‌کند و دوستم دارد اما می‌ترسم خطا کند. چه کنم؟
مادر عزیز، کاملا حق دارید نگران آینده دخترتان باشید و این مسئله از نگاه مادرانه شما کاملا قابل درک است. معمولا فرزندانی که تک سرپرست بزرگ می‌شوند، همواره این دغدغه در مادر یا پدر وجود دارد که آیا مسئولیت خود را به خوبی انجام دادم؟ آیا فرزندم در آینده مشکلی نخواهد داشت؟ و ... . در ادامه با توجه به نکاتی که در پیامک‌تان مطرح کردید، چند توصیه به شما دارم.
دلیل گوش‌نکردن دخترتان به نصیحت‌هایتان را پیدا کنید
این‌که فرزندتان شما را دوست دارد و به شما بی‌احترامی نمی‌کند، نقطه قوت رابطه مادر دختری شماست و این که به نصیحت‌های شما گوش نمی‌کند، احتمالا ناشی از این موارد است:
* احساس تنهایی می‌کند و نیازمند پر کردن اوقات تنهایی خود با کسانی است که به او احساس تایید می‌دهند.
* انتقال ارزش‌های اخلاقی بین نسل شما و فرزندتان اتفاق نیفتاده بنابراین ارزش‌های شما برای او پذیرفته شده و قابل درک نیست.
* به‌دنبال کسب استقلال و فاصله گرفتن از مادر و نزدیکی بیشتر به گروه‌های همسن خود است و دیگر رابطه مادر دختری برای او جذاب نیست و یکنواخت شده است که البته در این سن بنا بر نظریه‌های رشد روانی ،افراد به دنبال یک رابطه صمیمی از نوع ازدواج هستند و دیگر خانواده، برای آن‌ها ارضا کننده نیست.
* به دلیل از دست دادن پدر و نداشتن برادر، علاقه مندی و کنجکاوی درباره جنس مخالف برای او هیجان و تازگی دارد و از این طریق خلا و کمبود مرد یا یک فرد حمایتگر برای او کمرنگ می‌شود.
دغدغه‌هایتان را به دخترتان بگویید
برای رسیدگی به این موضوع و مدیریت مشکلی که مطرح کردید، توصیه می‌شود در قدم اول، دغدغه خود را با با فرزندتان درمیان بگذارید یعنی بیان احساس نگرانی خود از رفت‌و‌آمدها یا تماس‌های مشکوک. بگویید که نگران می‌شوم وقتی از تو بی‌خبر هستم یا ... . همچنین به او این بازخورد را بدهید که تو به سنی رسیده‌ای که توانایی مراقبت از خودت را داری، می‌خواهم که اگر مشکلی پیش آمد و با من راحت نیستی حتما از یک فرد امین مثل مشاور(یا هر فردی که خودتان به سلامت روانی او اطمینان دارید)، کمک بگیری. به او بگویید که ما یک خانواده کوچک دو نفره‌ایم که هم‌تیمی هستیم و باید هر دو از هم مراقبت کنیم تا آسیبی به خانواده ما وارد نشود .
راجع به دوستانش قضاوت نکنید
گفتید که از روی استوری‌های دخترم فهمیدم که دوست‌هایش هم باوقار نیستند. در صحبت با او، راجع به دوستانش قضاوت نکنید. صرفا نگرانی خود را بیان کنید تا مقاومت او راجع به حرف های‌تان کم شود.
خط قرمزها را مشخص کنید
نکاتی را درباره دلایل گوش‌ندادن دخترتان به نصیحت‌هایتان مطرح کردم . او خود را در مقام یک فرد مستقل و آگاه می‌بیند. در او احساس گناه ایجاد نکنید، مثلا نگویید: «من سال‌های جوانی‌ام را پای تو گذاشتم اما تو...». در آخر، قوانین خانوادگی و خط قرمز خود را بیان و تاکید کنید که برای‌تان رعایت این خط قرمز فوق‌العاده ارزشمند و مهم است. در صورت ادامه نگرانی‌های خود از مشاور کمک بگیرید.
نویسنده: زهره حسینی | مشاور و دانش‌آموخته دانشگاه علامه‌طباطبایی