آریا بانو - مجله دلگرم / به مجموعه رفتارهایی که پدرومادر فرزندان را در اختیار خود می‌دانند و هیچ حریمی برای کودک یا نوجوان خود قائل نمی‌شوند گفته می‌شود. در شرایط ایده آل کودک برای بروز استعدادها و کشف دنیای درونی خود و اطرافش باید آزادی داشته باشد. محیطی که کودک بتواند در آن به خود اعتماد کند و رشد و پیشرفت داشته باشد، نیازمند آن است که والدین رفتارهای افراطی و پرفشار نداشته باشند. درصورتی که والدین به خودشیفتگی مبتلا باشند، چنین محیط آزاد و متعادلی برای فرزندان فراهم نمی‌شود. در ادامه به بررسی آسیب‌هایی که والدین خودشیفته به فرزندان خود وارد می‌کنند خواهیم پرداخت.
هر پدر و مادری در نظر خود تلاش می کند تا بهترین ها را برای فرزندانشان فراهم کنند. در بسیاری از مواقع شاهد هستیم که پدرو مادرها متوجه رفتارها و واکنش هایی که موجب آسیب به کودک دلبندشان می شوند، نیستند. با آگاهی هایی که امروزه نسبت به ارتباط اختلالات روحی و روانی با دوران کودکی پیدا کرده ایم، یکی از مهم ترین وظایف هر پدر و مادری استفاده از روش های تربیتی درست است.

والدین خودشیفته ای که خود را مالک فرزندان می دانند
والدین خودشیفته اجازه رشد شخصیت را به نوجوان خود نمی دهند. مدام فرزند خود را کنترل می‌کنند و او را وادار می کنند تا نقش والد جایگزین را ایفا کنند. کودک در این شرایط مجبور می‌شود برای اینکه والدینش را به خودش علاقه‌مند نگه دارد هرکاری که از او می خواهند را انجام دهد.والدین خودشیفته چه به صورت آگاهانه و چه از روی ناخودآگاه تلاش می کنند تا فرزندشان را به خود وابسته نگه دارند. اجازه کسب هویت به کودک خود نمی دهند ودر صورت نافرمانی او را مورد خشم قرار می دهند.افراد خودشیفته هرگز با دیگران همدلی نمی کنند و دیگران را ابزاری برای رسیدن به مقاصد خود می دانند. همواره فکر می کنند برتر از دیگران هستند، مدام به تایید دیگران نیاز دارند و از انتقاد بیزارند. با وجود این خصوصیات هیچ فرزندی نمی تواند در کنار چنین والدینی به پیشرفت و رشد برسد و آسیب‌های زیادی را متحمل می‌شود.
والدین خودشیفته ای که به فرزندان خود توجهی ندارند
این دسته از والدین خودشیفته عموما فرزندان خود را مورد بی توجهی قرار می دهند. والدین خودشیفته موفقیت و رضایت خود را به کودکشان ترجیح می دهند. آنها تنها به فکر پیشرفت در شغل، افزایش ثروت، شهرت و تفریح خود هستند. فرزندان خودشیفته ها حس اضافی بودن و طرد شدن دارند. والدین خود شیفته از درک فرزندان خود عاجزند و تمام موفقیت‌های آنان را به پای خود می‌گذارند. اگر اینگونه رفتارهای خودپسندانه را در خود مشاهده می‌کنید باید به مشاور روانشناس مراجعه کنید چرا که والدین خودشیفته آسیب‌های فراوانی به فرزندان خود وارد می‌کنند.
افکاری که والدین خودشیفته به فرزند خود القا می‌کنند
مدام به فرزند خود می گوید که تمام عمرش را پای او گذاشته و باید از دستوراتش اطاعت کند. به نوعی احساس گناه در کودک و نوجوان خود به وجود می آورند.به کودک می فهمانند تنها در صورتی او را دوست دارند که به خواسته هایشان عمل کند.ممکن است به فرزند خود بگویند: (من و تو باید به کمک هم به اهدافمان برسیم) که البته منظور تنها اهداف والد است و کودک به تنهایی نمی تواند هدف مستقلی برای خود داشته باشد. (تو تنها و مهم ترین شخص در زندگی منی) این سخن والدین خودشیفته ای است که می خواهند نیازهای برآورده نشده خود را از طریق فرزندانشان به دست آورند.
والدین خودشیفته چه آسیب هایی به فرزندان خود وارد می کنند؟
اگر ویژگی های والدین خودشیفته را حتی در حد کم در خود دیدید، حتما در این باره با یک مشاور صحبت کنید. شاید در ارتباط با فرزندتان در حال حاضر مشکلی حس نکنید، اما برای پیشگیری از مشکلات فرزندتان در آینده حتما مشاوره کودک دریافت کنید.والدین خودشیفته اضطراب در کودک ایجاد می کنندوالدین خودشیفته مدام به دنبال توجه تعریف و تحسین هستند. فرزندان در چنین خانواده‌هایی مدام اضطراب دارند تا نیاز والدین خود را پیش بینی کنند و به آن نیازها پاسخ دهند تا مورد تنبیه و واکنش هیجانی از سوی والدین قرار نگیرند.
کودک می‌آموزد که تنها راه تامین نیازهایش این است که ابتدا نیازهای والدین خود را برطرف کند.پدر و مادر خودشیفته احساس شرم و گناه در کودک می افزایدوالدین خودشیفته به خواسته‌های فرزند خود اهمیت نمی دهند و نیازهای فرزندان نادیده گرفته و یا تحقیر می‌شود. در این شرایط کودک به این باور می‌رسد که وجودش بی ارزش است و از به دنیا آمدن خود احساس شرم و گناه می کند. متوجه می‌شود که خواسته‌هایش بی ارزش است و به نفع والدین از چیزهایی که دوست دارد دست می کشد. این باور در کودک رشد می‌کند که موجودی شرم آور و به درد نخور است.
افزایش بی اعتمادی نسبت به پدر و مادر خودشیفته در کودکان
والدین خودشیفته خود را بر فرزندانشان مقدم می‌دانند و رفتارهای خود محور دارند. با این حال اگر رفتار مشابهی در کودک ببینند مشکل او را بزرگ نمایی می‌کنند و الگوپذیری کودک از آن‌ها را انکار می‌کنند. دراین صورت کودک به این نتیجه می‌رسد که والدین افرادی نامطمئن و غیرقابل اعتماد هستند.
برخورد با افراد خودشیفته کار آسانی نیست. ذهن آنها چنان محدود است که به‌سختی متوجه دنیایی فراتر از دنیای خودشان می‌شوند. دنیای درون‌شان هم، دنیای…
مسئولیت پذیری بیش از حد در بچه های خودشیفته
هر زمان که کودک در مورد اتفاقاتی که برایش افتاده صحبت می‌کند، والدین خودشیفته بحث را به سمت خود معطوف می‌کنند. حتی اگر کودک دچار درد جسمانی و یا ناراحتی احساسی باشد والدین خودشیفته با او همدردی نمی‌کنند و نمی‌توانند او را درک کنند. کودک معصوم در این شرایط نمی‌فهمد که والدینش چقدر خودخواه هستند بلکه مسئول این می‌شود که به والدین خود بفهماند در اشتباه هستند و نیاز آزارنده‌ای در او به وجود می آید که احساس می‌کند باید مسئولیت نقص‌ها و کمبودهای دیگران را برعهده بگیرد.