بزرگنمايي:

آریا بانو - خبر ورزشی / زهرا نعمتی کماندار پارالمپیک، مدال پارالمپیک توکیو را شیرین ترین مدال زندگی اش می داند.
زهرا نعمتی کماندار پارالمپیکی، بعد از هتریک طلایی اش در توکیو بدش نمی آید که طلای پارالمپیک 2024 پاریس را هم به کلکسیونش اضافه کند. او بعد از ناکامی در گرفتن سهمیه المپیک، تیرهایش را برای میدان پارالمپیک آماده کرد و مصمم تر از همیشه هتریک مدال طلا را نشانه رفت .نعمتی که تا به این جای کار همیشه با تیرهایش سدهای پیش رو را برداشته ، معتقد است بانوان ما به رغم نامهربانی ها و ناباوری ها الهام بخش بوده و پابه پای مردان و حتی فراتر از آنها گام برمی دارند.
پارالمپیک توکیو برای تو چگونه بود؟
این پارالمپیک برایم ویژه بود واز مدت ها قبل خودم را برای یک نبرد سخت آماده کرده بودم، قبل از مسابقات پیش بینی کرده بودم که رقبایم با تمام توانشان به توکیو بیایند. البته آنها هم به خوبی من را می شناختند و می دانستند که من حریف سرسختی برایشان هستم.به خودم قول داده بودم که تمام تلاشم را بکنم و لحظه ای عقب ننشینم.در تاریخ تیروکمان دنیا تا به حال هیچ کمانداری 3 مدال طلا نگرفته بود و از آنجایی که من همیشه تاریخ شکنی را دوست دارم خوشحالم که توانستم این اتفاق را رقم بزنم که در نهایت لطف خدا و حمایت های بقیه هم در این راه شامل حالم شد. شرایط پارالمپیک توکیو با دوره های قبل متفاوت بود. از طرفی روزهای اول هوا بسیار گرم بود و در روزهای بعد به شدت افت دما و باد وباران داشتیم. این شرایط جوی کار را برای ما سخت کرد ولی خداراشکر که در نهایت به هدفی که می خواستم رسیدم.
تو ثابت کردی که هتریک مخصوص فوتبال نیست و در تیروکمان هم می شود هتریک کرد.
تیروکمان ورزشی است که ذهن و مقاومت ذهنی حرف اول را می زند. من راهی جز قهرمانی برای خودم نگذاشته بودم و حتی در مراسم افتتاحیه هم علامت 3 را نشان می دادم. از همان اول دنبال سومین طلایم در پارالمپیک بودم، شاید خیلی ها متوجه نبودند که این عدد 3 چه چیزی است اما این هدفی بود که من به آن قول رسیدن داده بودم.فوتبال جزو رشته های پرطرفدار است و خیلی ها آن را دنبال می کنند، اما به هرحال من نشان دادم که در یک ورزش انفرادی هم می شود هتریک کرد و مردم را به همان اندازه خوشحال کرد .خدارا شکر می کنم بابت اینکه شاید لحظه ای توانستم مردم را خوشحال کنم.
این سومین طلایت در پارالمپیک بود، اما به نسبت 2 مدال طلای قبلی ات هیجانی تر به نظر می آمدی.دلیلش چیست؟
این طلا شیرن ترین مدال زندگی ام بود و از قبل می دانستم که دارم چه کاری انجام می دهم .دقیقا می دانستم که کجای هدف را باید نشانه بگیرم.البته بماند که تا حد زیادی هیجانم را کنترل کرده بودم .وقتی یک کاری تا به حال رقم نخورده، انجامش سخت است و این نشان دهنده این است که مسیر، مسیر سختی بوده که تا به حال کسی موفق به انجام آن نشده است. خیلی سخت است که در ورزش و در این رشته یک نفر همیشه در راس قرار بگیرد، حتی در المپیک هم میبینیم که بهترین کمانداران، مدام در حال تغییرند. در این رشته یک تیر است و یک نشان و همه چیز باید خیلی مرتب باشد و دست به دست هم دهد تا یک مدال تکرار شود.
آیا این طلا توانست ناکامی ات در گرفتن سهمیه المپیک را بشورد و ببرد؟
بله .... باوجود اینکه فدراسیون تیروکمان برای المپیک هزینه زیادی کرده بود وبه رغم امیدی که برای گرفتن سهمیه تیمی بانوان داشتیم ولی متاسفانه نشد که بشود. از همینجا باید از فدراسیون تیروکمان بابت تمام حمایت هایشان از من و از تیروکمان بانوان تشکر کنم.این را هم باید در نظر بگیریم که من قبل از پارالمپیک مسابقات زیادی را شرکت کردم و همین باعث شد تا در پارالمپیک نتیجه خوبی بگیرم.زمانی که نتوانستم سهمیه المپیک را بگیرم خیلی ناراحت شدم اما تیروکمان این را به من یاد داد که نه درگذشته بمانم و نه ذهنم به دنبال آینده برود بلکه از فرصت هایم در زمان حال استفاده کنم.
چه کسی در ثبت این هتریک بیشتر از همه به تو کمک کرد؟
نمی توانم فقط اسم یک نفر را بگویم چون همه دست به دست من دادند تا این مدال گرفته شود.فدراسیون تیروکمان انصافا اردوها و مسابقات تدارکاتی خوبی برای ما درنظر گرفتند و بماند که کمیته ملی پارالمپیک هم برنامه ریزی خوبی را برای ما انجام داده بود وباید از مربیان خوبی که در این 5 سال همراه من بودند مثل حمزه صفایی، کهتری، بهزاد پاکزاد، مجید میررحیمی و هم چنین مربی تغذیه، مربی بدنساز، رامین امیرساسان، حسین توکلی، مریم عباسی، حبیبیان، کاظم پور، و سخایی و...همگی حامی و کمک حال من در این پارالمپیک بودند.هم چنین دکتر واعظ موسوی هرلحظه در کنار من بود و با تجربیات ، راهنمایی ها و پیگیری های شبانه روزی اش به من کمک بسیار کرد وگرچه جایش در پارالمپیک خالی بود ولی شبانه روزی تلفنی با او در ارتباط بودم و به خودم افتخار می کنم که توانستم مسیری را که او به من نشان داد را به درستی طی کنم.به هر حال قدردان تمام مربیان و کسانی که کمک کردند هستم.گذشته از این ها با وجود منتقدان و کسانی که فکر می کردند نعمتی دیگر تمام شده، افرادی مثل شعبانی بهار در فدراسیون تیروکمان بودند که به من ایمان داشته و وقتی زحمات و تلاش های من را می دیدند، هرروز من را بیشتر امیدوار می کردند و می گفتند فقط برو و انجامش بده. همه این مسائل انگیزه من را بیشتر کرده و خوشحال بودم که عزیزانی هستند که به من باور دارند .
دوری از خانواده در اردوهای فشرده قبل از پارالمپیک، برایت سخت نبود؟
خانواده من در این مدت خیلی اذیت شدند و نبودم برایشان ناراحت کننده بود . من بخاطر تمرکز زیاد روی کارم حتی تلفنی هم نمی توانستم باآنها صحبت کنم و علاوه بر من، خانواده ام هم فشارو استرس زیادی را در این مدت متحمل شدند .امیدوارم که با این مدال گوشه ای از زحمات و استرسی که به آنها وارد کردم را جبران کرده باشم.
این آخرین پارالمپیکت بود یا طلای چهارم درراه است؟
در حال حاضر مشغول استراحت و ریکاوری هستم و اگر که مشمول قوانین خاصی نشوم چراکه نه و خیلی دوست دارم که مدال پارالمپیک پاریس را هم در کلکسیون مدال هایم داشته باشم.
کمی هم از مسابقه میکس تیمی بگو که بعدش با اشک هایت، اشک همه را در آوردی.
من از پارالمپیک لندن و ریو 2 مداله به کشور برگشتم و امسال اولین دوره ای بود که با1 مدال از پارالمپیک برمی گشتم.علاوه بر این، هم تیمی ام غلامرضا رحیمی در این مدت فشارهای زیادی را تحمل کرد و دوست داشتم که نتیجه زحماتش را بگیرد و او هم دست پر برگردد.او با مدالش در پارالمپیک قبل و رکوردی که این دوره جا بجا کرد، تحت فشار و استرس زیادی قرار گرفت.خیلی دوست داشتیم که در میکس تیمی هم مدال بگیریم و افتخار دیگری برای کاروان ایران رقم بزنیم ولی به رغم تلاش های ما نشد که بشود.لحظه هایی در زندگی هست که از کنترل ما خارج است، روز مسابقه میکس تیمی، باد و باران شدیدی در توکیو می آمد و کمی محاسباتمان را به هم ریخت .
با وجود زنان سدشکنی مثل تو خیلی از مواقع، جامعه زنان را باور ندارد.به عنوان یک زن قدرتمند با این بخش از جامعه چه صحبتی داری؟
زن ها هم می توانند در عین فشارها، ناامیدی ها و ناباوری ها بهترین باشند و اتفاقات درخشانی رقم زده و سدهای ذهنی را بشکنند.عجیب است که حتی اسپانسرها هم ب ورزش زنان اعتماد نمی کنندو متاسفانه هنوز این جریان در جامعه ما جا نیفتاده است .اما بیشتر از این نمی توانند مقاومت کنند و من چه در پارالمپیک بعد باشم و چه نباشم.چه این ورزش را ادامه بدهم و چه ندهم، می دانم که زن های ما همچنان الهام بخش و روبه جلو اند .شما در همین پارالمپیک دیدید که زنان کاروان به چه شکل درخشیدند.در کاروان ما امثال هاشمیه متقیان بودند که با غیرت جنگیدوپرچم ایران را بالا برد.روز به روز تعداد زنان قهرمان و سدشکن درتمام بخش های جامعه مثل زنان کارآفرین بیشتر می شود و ای کاش بتوانیم به آقایان یادآور شویم که زنان هم می توانند پابه پای مردان و حتی بالاتر از آنها حرکت کنند .یک صحبت هم با زنان کشورم دارم که بدانند رقابت بیرون از دایره خانم ها و نه در بین آنها ست و ما باید دست به دست هم داده تا مسیر موفقیت را طی کرده و لحظه ای ناامید نشویم.