بزرگنمايي:

آریا بانو - ایسنا / فصل نقل و انتقالات فوتبال ایران در حالی آغاز می‌شود که هنوز تیم‌هایی مانند استقلال و پرسپولیس حدود 40 درصد از دستمزد فصل گذشته را پرداخت نکرده‌اند و برای نگه داشتن ستاره‌های خود با دستمزدهای کلان و چند 10 میلیارد تومانی مواجه هستند.
احمد نوراللهی، یکی از بازیکنان ارزشمند پرسپولیس و فوتبال ایران در اظهارات اخیر خود از اختلاف فاحش میان دستمزد بازیکنان در ایران و قطر سخن گفت. او تنها بازیکنی نیست که با چنین اختلاف دستمزدی مواجه شده و طبیعتا هر فرد دیگری جز احمد هم با شنیدن وعده دستمزد چند 10 میلیارد تومانی و فوتبال بدون دغدغه در خارج از ایران، وسوسه خواهد شد.
ولی نوراللهی و چندین بازیکن که در تیم‌های پرطرفدار استقلال و پرسپولیس توپ می‌زنند، نگاه خود را به داخل دوخته‌اند و انتظار دارند قراردادهای‌شان مطابق دستمزد لژیونرهای ایرانی در قطر یا سایر کشورهای منطقه باشد؛ ولی عمل به این خواسته فراتر از توان بالقوه فوتبال ایران است.
* تیم‌های بزرگ ایران زیر کوه بدهی
در فصلی که گذشت قراردادهای بازیکنان ایرانی از یک و دو میلیارد تومان به ارقام دو رقمی هم رسید و صدای مردم و همین‌طور مدیران باشگاه‌ها را هم درآورد؛ قراردادهایی که زمینه ساز یک رکورد و ورشکستگی مالی بزرگ شده است.
نگاهی به صورت مالی تیم‌های استقلال و پرسپولیس نشان می‌دهد این تیم‌ها در لیگ بیستم به زحمت توانستند 60 درصد از دستمزد بازیکنان را پرداخت کنند و حالا برای فصل جدید، با کلی بدهی معوقه مواجه هستند که با شروع فصل جدید و جذب بازیکنان همراه شده است.
در نتیجه خیلی از همین بازیکنان که در ابتدای فصل قراردادهای سنگینی را به نسبت وضعیت فوتبال ایران منعقد کرده‌اند، انتظار دارند باشگاه ضمن تسویه حساب، قرارداد آن ها را هم برای فصل جدید افزایش دهد.
* قراردادهای غیرواقعی را متوقف کنید!
در حال حاضر بازیکنان معمولی و آن‌ها که به تیم ملی هم دعوت نمی‌شوند، قراردادهایی تا شش، هفت میلیارد تومان منعقد کرده‌اند یا انتظار دارند برای فصل جدید این اتفاق بیفتد ولی سوال اصلی این است که آیا توانی برای پرداخت این مطالبات وجود دارد؟
قطعا همه بازیکنان نمی‌توانند لژیونر شوند و توان فنی آن‌ها در حد لیگ برتر ایران است ولی آیا ناتوانی آن‌ها برای دریافت پیشنهاد خارجی، دلیل مناسبی برای عقد قراردادهای غیر واقعی در ایران است؟ آیا استقلال و پرسپولیس که در خرج و مخارج خود در لیگ بیستم مانده‌اند، قادر به پرداخت یک چهارم پیشنهاد تیم قطری به امثال نوراللهی‌ها هستند؟
از همه مهم‌تر این که آیا امثال نوراللهی‌ها وعده مدیران این دو تیم برای پرداخت چنین مبلغی را قبول دارند؟ مطمئنا اگر کسی از مدیران این دو تیم قراردادهای بازیکنان دیگر را هم تا مرز 10 تا 20 میلیارد تومان افزایش دهد، یک خیانت بزرگ به کل هواداران و این تیم‌ها انجام داده است.
* چاره‌ای جز کاهش دستمزد و خروج ستاره‌ها نیست
با این اوصاف، به نظر می‌رسد آن‌ها که از خارج از ایران پیشنهاد دارند، باید برای آسایش خود و جلوگیری از بدهکاری تیم محبوب‌شان ایران را ترک کنند ولی آن‌ها که مانده‌اند، می‌توانند خود را از لذت قرارداد غیرواقعی اما چند 10 میلیاردی با استقلال و پرسپولیس که با وجود جنگ و دعوا شاید بخشی از آن پرداخت شود، محروم کنند؟
با این وضعیت اقتصادی و نبود زیرساخت‌های درآمدزایی، تیم‌داری به خصوص در استقلال و پرسپولیس و حتی تراکتور که روزگاری به ولخرجی معروف بود، بسیار سخت‌تر شده و معلوم نیست لیگ بیست و یکم با چه داستان‌هایی همراه خواهد بود!